Dat Groezrock 2017 legendarisch was is nog vrij zacht uitgedrukt. Twee goedgevulde dagen met befaamde en iets minder befaamde bands uit de punk & hardcore scene, het waren er héél veel. Een iets bescheidener terrein dan vorig jaar en een reductie van 5 (2016) naar 3 stages. Naast vaste waarden als Pennywise, Stick To Your Guns & H2O, die toch regelmatig eens oversteken in Meerhout en waar hun muziek er steeds herontdekt wordt, zagen we dit jaar ook enkele veelbelovende bands die nooit eerder op Groezrock speelden. Onder andere Wolf Down, Oathbreaker, Trade Wind, Brutality Will Prevail & Cocaine Piss waren enkele van deze Groez rookies. Ongetwijfeld worden ze na hun passage dit jaar ook een terugkerend feit in de programmatie, want we hebben ze allemaal gezien en het waren stuk voor stuk bommetjes.
Naast een broedplaats voor allesomvattende pits en de gevolgen van dien, droeg ook een aangenaam zonnetje en vele zatte bezoekers van (ver)buiten de landsgrenzen bij tot deze fijne 27ste editie. Frisse pintjes heersten en een shout out naar Just Like Your Mom catering, want die vegan kebab is echt wel lekker.
We hebben een pak goeie shows gezien en het zijn er dan ook teveel om op te noemen. Het kiezen van de volgens ons 5 beste shows liet ons dan ook niet onberoerd, maar deze sprongen er toch echt uit:
Periodieke golven van verpletterende bassen dreven uit de mainstage enkele minuten voor aanvang van het geweld uit Sacramento. Op de duur zo ‘luid’ dat de spanning in het publiek ongekende hoogten bereikten. In de waas van de nazinderende intro opende de band met het uitgesproken ‘Korea’, uit hun legend ‘White Pony’ album, ondertussen al 17 jaar geleden uitgebracht. Hun Groezrock debuut als band kostte dan ook stukken van mensen, letterlijk dan want frontman Chino viel kort na z’n aantrede van het podium. Een dikke 2,5 meter lager zagen we hem de pijnlijke val incasseren, hoewel dit hem na even bekomen niet verder van slag kon brengen. We kregen classic na classic aangeboden; 'Digital bath', 'Change', 'My Own Summer', 'Rocket Skates',… Enkel de titeltrack van hun nieuwste ‘Gore’ werd bij de setlist gegooid, hoewel die plaat zeker naast de rest mag gezet worden. Een stevige show en een doorbijtende frontman, toch voor Groezrock want 2 dagen nadien moest de band de show in Keulen cancellen omwille van zijn gebroken voet.
It’s reunion time! Undeclinable Ambuscade is nooit echt een kleine band geweest. De sympathieke Nederlanders draaien sinds begin jaren negentig mee en kregen vrij snel de welverdiende aandacht in zowel binnen- als buitenland. Met een signing op het befaamde 'Epitaph' label speelden ze festival na festival plat. Tot ze in 2009 besloten er de pees af te leggen. In 2017 ontwaakte de band uit hun langdurig dutje en werd besloten een reeks reünie shows te gaan spelen. De consequenties hiervan werden ook op Groezrock waargenomen. Een bezaaide Back To Basics tent vol met benevelde Nederlanders die flarden van hun lyrics vakkundig konden meebrullen. Iedereen leefde zich uit. Een kapotte gitaarversterker gooide even roet in het eten maar dat werd vrij snel gefixt, they kept the party going!
In 2012, toen de band hun afscheidstour afwerkte was Groezrock één van de festivals op hun lijst. Ongeveer 4 jaar radiostilte to ze in 2016 hun ’To Be Everywhere Is To Be Nowhere’ hebben gereleasd. Naast een passage op Pukkelpop afgelopen zomer waren ze dit keer opnieuw voor een Belgische show beschikbaar. En waar kon dit beter uitvallen dan op Groezrock? Ondertussen al voor de ‘thricete’ keer in de geschiedenis van het festival. The sound of post-hardcore met Dustin Kensrue op kop, wiens vocale karakter door alles heen snijdt. Van mijlenver te herkennen en uniek in z’n soort en dan hebben we het enkel nog maar over de vocale prestaties gehad. Amps up want het vermogen achter deze Irvine based band was werkelijk onmetelijk. Nummer na nummer. Met een rondje ‘Blood On The Sand’ & early days tune ‘The Artist In The Ambulance’ bleken de emmers enthousiasme van een afgeladen volle mainstage serieus te zijn overgelopen. Al zijn die emmers nooit leeg geweest, een ongelofelijke set van een welklinkende Thrice.
Skate punk in z’n meest ruwe vorm! Hoewel de band werd opgericht in 1995 is hun sound eigenlijk nooit mee geëvolueerd. Op punk staat geen leeftijd, toch? Minimalistisch, scherp en katterap, helemaal zoals we het graag hebben. Belvedere deed een dikke 40 minuten waar ze goed in zijn, we werden overstelpt door 3000 bassdums per minuut en de ene bierdouche naar de andere, want stilstaan was duidelijk geen optie. Hun jongste ‘The Revenge Of The Fifth’ werd na lange albumstilte (2004!) op de wereld los gelaten. De plaat klinkt qua sound eigenlijk niet veel anders dan hun voorlaatste release ‘Fast Forward Eats The Tape’. De band blijkt live al een even groot fenomeen als op cd te zijn. Bruusk, uptempo en zonder kleerscheuren gespeeld. Zo overweldigend dat de crowd er sowieso wel enkele kleerscheuren aan zal overgehouden hebben.
Meermaal omschreven als het kruim van de hedendaagse metalcore. Terecht? Er zit iets in, maar er zijn nog heel wat verdienstelijke bands in de running dus laten we dit liever even in het midden. Dat Parkway Drive als mainstage headliner imposant was, daar bestaat alvast geen twijfel over. Groezrock 2017 was de laatste in rij van hun ‘Unbreakable Tour’ door Europa. Parkway Drive reed vlotjes binnen met 'Wild Eyes' en 'Carrion', gevolgd door 'Dedicated' uit hun recentste ‘Ire’. Hier en daar al eens een vlammetje & wat vuurwerk natuurlijk, het showgehalte was dan ook vrij prominent aanwezig deze keer. "We’re very lucky to be here and to do what we do" zei frontman Winston trots, zijn moeder was trouwens ook speciaal uit Byron Bay afgezakt om ze hier te komen checken. Hun cover van ‘Bulls On Parade’ van Rage Against The Machine was misschien niet nodig geweest, het daarop volgende ‘Swing’ maakte dit direct weer goed. De drummer ging kort daarna dan ook 360° uit z’n dak met enkele indrukwekkende drumsolo & salto's op een draaiend platform. In de encore kregen we nog ‘Crushed’ en ‘Bottom Feeder’, een knallende afsluiter van Groezrock 2017!
Op de naklanken van dit Australische fenomeen liep de weide stilaan leeg en was het tijd om deze 27ste editie achter ons te laten.
Alleen maar goeie herinneringen, tot volgend jaar dan maar?
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
