Vrijdag was het dan eindelijk zover, het reeds lang uitverkochte optreden van Frances in de AB club.
Dit was de avond waar haar Belgische fans al naar uitkeken sinds haar laatste optreden hier in september, toen nog voorprogramma van Bastille bij hun exclusieve benefietshowcase voor Music For Life ten voordele van Unicef in de grote zaal van de AB.
De show vrijdag hoorde bij Frances haar eerste officiële tour sinds het uitkomen van haar debuutalbum in maart, nu eindelijk als hoofdact met zelf een eigen voorprogramma. Het voorprogramma in Brussel bestond uit ene Eli Goffa, talent van eigen bodem waar we zeker onze ogen voor mogen openhouden. Eerder stond hij in het voorprogramma van grote namen als Bent Van Looy, Hooverphonic en Tom Helsen waar hij door een band ondersteund werd, vrijdag stond hij helemaal alleen op het podium waar hij de zaal meesterlijk opwarmde met zijn goeie stem en ,bijna onmogelijk, nog beter gitaarwerk.
Na Eli was het de beurt aan de roodharige schoonheid waar we al een hele avond naar uitkeken. Zonder enig vertoon stapt ze het podium op, zet zich achter haar piano en begint te spelen. Meteen is iedereen aan haar lippen gekluisterd, het eerste nummer “Grow” laat ons meteen horen waar we op hebben gewacht, de sterke en toch fluweelzachte stem waar ze zo voor bekend staat.
Na dit eerste nummer spreekt ze het publiek al aan en begint ze een verhaal te vertellen over het concert met Bastille in België waar ze de hele zaal mee aan het lachen krijgt. Dit blijft haar routine voor de rest van het concert, ze zingt telkens een nummer en dan vertelt ze een verhaal of deelt ze ons mee hoe geweldig ons landje wel niet is. Ons hoorde je alvast niet klagen, het droeg enkel bij aan de intieme sfeer dat in de zaal heerste tijdens het hele optreden.
Na de andere nummers van op haar debuutalbum zoals het iets meer opzweperige nummer ‘Let it out’ en andere prachtige liedjes als ‘Say it Again’, ‘Borrowed Time’ en ‘Cloud 9’sluit ze de avond af met haar grootste hit, waar ze in het bijzonder in ons land zeker veel succes mee had ‘Don’t worry about me’.
Na een groepsfoto verdwijnt ze van het podium nadat ze iedereen verzekerd heeft dat ze zeker nog terugkomt naar de zaal om met iedereen een praatje te slaan en foto’s te trekken met wie dat zou willen. Naar mijn mening is het misschien zelfs iets te licht uitgedrukt als je haar zou beschrijven als ‘down to earth’.
Deze prachtige dame met haar even prachtige stem en persoonlijkheid maakte er alvast een uiterst geslaagde avond van die absoluut voor herhaling vatbaar is. Voor diegenen die het concert deze keer gemist hebben heb ik alvast goed nieuws: de singer-songwriter zal ook van de partij zijn op Pukkelpop deze zomer. Ik twijfel er alleszins geen seconde aan dat het grotere publiek daar als een blok voor haar zal vallen.
