De Belgische Emo/poppunk band Major zag het levenslicht medio 2015. Major bracht een eerste EP op de markt. To The Wall deed deuren open gaan. Zo speelde de band shows met acts als Prawn, Hindsights en Boston Manor. In de zomer van 2016 toerden ze voor het eerst in Europa, doorheen Duitsland, Tsjechië, Oostenrijk en Zwitserland. Via Flood Records brengt Major op 24 april een gloednieuwe EP uit. With So Much Open Space. Is een EP die emoties verweeft met pure poppunk.
Ook mensen die niet zoveel houden van Emo en aanverwante Poppunk, zullen zeker vallen voor aanstekelijke huzarenstukjes als Regonise Me, Go Long Kid. Niet alleen snijden gitaar riffs recht door je hart, hier wordt een verhaal verteld. Major houden de luisteraar een spiegel voor en schreeuwen hun frustratie en onmacht uit, althans zo lijkt het. Binnen het poppunk gebeuren moeten ze daarbij niet onderdoen voor de grotere namen binnen deze muziekstijl. Bovendien zing je die songs vanaf een eerste luisterbeurt gewoon mee, waardoor een ruim publiek kan aangesproken worden.
Na eerder uptempo songs, is het tijd voor een hartverscheurende Nothing Will. Zo eentje dat zowel instrumentaal als vocaal de gevoelige snaar raakt. Basil schreeuwt zijn onmacht nog meer uit, en bezorgt je met zijn heel bijzondere stem een krop in de keel. Bovendien, zonder afbreuk de doen aan de meesterlijke instrumentale omlijsting, is het de vocale aankleding die ons telkens de ultieme doodsteek lijkt te geven. Blijkbaar gaat de song, zoals we lezen in een andere recensie, over iemand uit de nabije omgeving van de band die opgroeit met een hartaandoening. Het haast fluisterend einde, dat we ook terugvinden op Between Violet Street and Where You Live Now breekt je hart nog meer doormidden. En zorgt voor een golf van kippenvelmomenten.
We kunnen dan ook besluiten:
Major brengt met With so much open space een EP uit die het midden houdt tussen emotioneel de ziel diep raken, en uitbarstingen van geweld waarmee heilige huisjes worden omver gestampt. Door net die vele aspecten van poppunk, Emo en Indie samen te voegen tot een meesterlijk geheel. Lijkt Major ons, binnen dat genre, een band om in het oog te houden. Dankzij een instrumentaal enorm hoogstaande inbreng, en een vocale aankleding die heel gevoelige snaren raakt. Zonder al de klef te gaan klinken. Slaagt Major erin grenzen te verleggen binnen deze muziekstijl. De band levert met deze EP een visitekaartje af, dat ons doet uitzien naar een rooskleurige toekomst. Hier wordt wellicht niet spijkerhard tot oorverdovend uitgehaald, maar de emoties die naar boven komen bij elk van de songs. Splijten evenzeer ons hart doormidden. En doen de ziel bloeden. Missie geslaagd, als je het mij vraagt.
Tracklist:
