Voor de mensen die dachten dat glammetal een uitgestorven genre was uit de jaren tachtig, heeft Steel Panther nieuws: glammetal is alive and kickin’! Na ‘Feel the Steel’, ‘Balls Out’, ‘All You Can Eat’ en ‘Live from Lexxi’s Mom’s Garage’ lanceerden ze het nieuwe album ‘Lower the Bar’, het ultieme bewijs dat glammetal springlevend is!
Zoals de naam zelf al zegt, leggen ze de lat deze keer een stuk lager, hoewel dit voor discussie vatbaar is. Het album begint met ‘Goin’ in the Backdoor’, een nummer dat weinig aan de verbeelding overlaat en waarmee Steel Panther meteen zijn naam waar maakt. Qua metafoor kan dit wel tellen trouwens.... Voor de minder poëtische mensen onder ons sluiten ze het nummer nog af met een suggestieve ‘Do you mind if I dip my nuts in your chocolate?’. Mensen die nu nog niet doorhebben waar Steel Panther voor staat, leggen de cd beter aan de kant. Niet enkel qua tekst komt Steel Panther hier weer legendarisch uit de hoek, ook op muzikaal vlak geven ze ons wat we varwachten. Opzwepende riffs en herkenbare drums zorgen ervoor dat dit album naadloos aansluit op de vorige uitgaven en in één zucht genoemd kan worden met de voorgangers.
Met het nummer ‘Anything Goes’ brengt de band vervolgens een ode aan allerlei vreemde fetisjen. Een wereldverbeterend kantje van Steel Panther waarin ze willen pleiten voor gelijkheid van iedereen? Ik dacht het niet, gewoon een excuus om een fragmentarisch nummer te maken over de verschillende mogelijkheden in de slaapkamer of ver (tot heel ver) daarbuiten. Ergens in het begin van het nummer komen de keyboardklanken van Eddie Van Halen op de achtergrond tevoorschijn, zodat het nummer tegelijkertijd erg herkenbaar en toch nieuw klinkt. Het duurt dan ook niet lang vooraleer je uit volle borst meezingt met het uit twee woorden bestaande refrein: Anything Goes! ‘Poontang Boomerang’ trakteert ons op een stevige dosis glammetal zoals we die gewoon zijn van Steel Panther, een nummer dat erom vraagt om die lange haren los te gooien in een headbangsessie van formaat. In de videoclip bij dit nummer maken we kennis met ‘Poontang’, de kat van Michael Starr. Een naam die niet toevallig gekozen is, aangezien ‘poontang’ een ander woord is voor ‘pussy’. Hier moet geen tekeningetje bij worden gemaakt.
Zoals het hoort op een goede glammetal-cd, is het nu tijd voor een semi-akoestisch nummer. ‘That’s When You Came In’ is voor de fans al gekend, aangezien ze een live-versie van dit nummer brachten op ‘Live from Lexxi’s Mom’s Garage’. In dit nummer uit de frontzanger zijn verlangen om zich te kunnen settelen met een bijzondere vrouw. Op het eerste zicht een mooie love-ballad dus, ware het niet dat die bijzondere vrouw vooral aan bepaalde seksuele vereisten moet voldoen. Het blijft Steel Panther natuurlijk. Met een stevige gitaarintro vliegen ze er vervolgens weer in. ‘Wrong Side of the Tracks (Out in Beverly Hills)’ is een lofzang voor het luxe rock and roll-bestaan waar de bandleden ondertussen van kunnen genieten (als we hen mogen geloven tenminste). We krijgen een nauwkeurige beschrijving over het leven in Beverly Hills met al z’n positieve en negatieve kanten. Het enige wat we na dit nummer kunnen besluiten is dat het erg apart leven is in deze iconische stad in Californië. Aangezien de band zijn roots vindt in Los Angeles, zullen we hen maar geloven zeker?
‘Now the Fun Starts’ neemt ons van in het begin mee op een door drugs geleide muzikale trip. Steel Panther weet als geen ander muziek en tekst aan elkaar te verbinden. Bij de eerste tonen van dit nummer voel je dan ook meteen al aan waar dit nummer over zal gaan, aangezien je je op een LSD- feestje uit de jaren zestig waant. De slepende gitaarklanken nemen ons mee terug in de tijd en dwingen ons om onze ogen te sluiten en met de armen onhandig in de lucht mee te wiegen op de hallucinerende tonen. Naar het einde van het nummer toe wordt de muziek wel merkelijk zwaarder, maar dat is waarschijnlijk vooral om de overgang met het volgende nummer vlotter te laten verlopen.
In ‘Pussy Ain’t Free’ leert de band ons kijken naar de keerzijde van de medaille. Een wijze levensles waarin we te horen krijgen hoe je voor elke vrouw betaalt, op gelijk welke manier.... Hetzij met grijze haren, met rimpels, met miserie.... Het lichtpuntje in dit nummer is de heerlijke gitaarsolo die Satchell ten berde brengt en die je even het zware thema van de tekst doet vergeten. Nu ja, zwaar... als dit de enige problemen zijn waar Steel Panther mee te maken krijgt, hebben ze toch nog steeds een benijdenswaardig bestaan. Het volgende nummer biedt ons meteen een antwoord op de vraag wat we moeten doen in het geval samenleven met een bepaalde vrouw te lastig is. Met ‘Wasted Too Much Time’ vertelt Steel Panther ons dat er genoeg vis in de zee zwemt en dat we beter verdergaan met ons leven dan onszelf helemaal te veranderen om iemand te zijn die we niet zijn. Wederom een zwaar thema, zo blijkt, en ook de muziek klinkt gedurende dit nummer iets zwaarder, iets slepender dan anders. Al is dat misschien gewoon om een mooi contrast te hebben met het volgende nummer.
‘I Got What You Want’ schenkt ons weer de Steel Panther zoals we ze kennen. Een vintage klinkend nummer met schreeuwende solo’s en een meezing-refrein van jewelste. Een live-ervaring van dit nummer wordt ongetwijfeld legendarisch.... Met een titel als ‘I Got What You Want’ mag je trouwens drie keer raden waar dit nummer over gaat. Ook ‘Walk of Shame’ is een stevig nummer in de jaren ’80-stijl, inclusief mondharmonica-intro. Kort samengevat vertelt dit nummer ons dat we na een stevig feestje met geheven hoofd de schaamte moeten torsen die de losbandigheid teweeg heeft gebracht. Makkelijk gezegd als je een rockster bent, maar de bezongen taferelen zijn voor de gemiddelde burger misschien toch net iets te beschamend om trots op te zijn.
Afsluiten doet Steel Panther met het nummer ‘She’s Tight’, een cover van het gelijknamige nummer van Cheap Trick. Voor de mensen die de link naar de jaren tachtig nog steeds niet door zouden hebben, kan het nu niet veel duidelijker meer zijn. We worden als het ware volledig teruggekatapulteerd in de tijd. De videoclip van dit nummer barst ook van de referenties aan de iconische clip van Cheap Trick. Niet alleen vinden we dezelfde retro-telefoon met draaischijf terug, maar Robin Zander (de zanger van Cheap Trick) heeft ook een figurantenrolletje waarin hij het gezicht blijkt te zijn achter de “I’m home on my own”-scanderende lippen.
Kort samengevat kunnen we stellen dat Steel Panther ook op dit album weer precies doet wat van hen verwacht wordt! Een mooie opvolger van een band die glammetal niet alleen weer tot leven heeft gebracht, maar bovendien ook nog op een verheven voetstuk plaatste.
Review door Bram Verstappen
