Verslag: 6 JAAR ELPEE / DAG 3 Ostrogoth + 70's Tush - 02/04/2017 - ELPEE (Deinze)

Review:Festivals
  Erik Vandamme    6 april 2017

Hoe sluit je een top weekend af met een ultieme kers op de taart. Een concert of optreden dat kan gezien worden als sluitstuk, om een wervelende driedaagse in schoonheid af te sluiten? Boek één van de meest toonaangevende  heavy metal acts die ons land ooit rijk is geweest. Ostrogoth kan inderdaad gezien worden als één van de meest legendarische Belgische hard rock/heavy metal bands ooit. Deze band ontstond in 1980 en bracht met de albums Ecstacy and Danger (1984) en Full Moon's Eyes (1983) ware klassiekers uit, die in ieder beetje metal tot hardrock liefhebber zijn of haar hart en geheugen gegrift staat. Van die al even legendarische line up van toen schiet enkel drummer Mario ''Grizzly'' Pauwels nog over. Echter, de entourage rond Ostrogoth weet steeds artiesten te vinden die deze legendarische line-up van de jaren '80 meer dan alle eer aandoet. Ook medio 2016 was er een personeelswissel. En blijkbaar heeft diezelfde entourage rond de band een glazen bol gevonden, om de perfecte vervanger op dat podium te zetten. Meer daarover, verder in deze recensie. We zakten af naar ELPEE voor een show waarbij voornoemde platen integraal zouden worden gespeeld. Met daarbovenop enkele andere kleppers van de band. Ons verslag en foto's vinden jullie hieronder:


Het viel ons al op bij het binnen komen in de goed vol gelopen café ELPEE, de meeste aanwezigen waren duidelijk gekomen om dat unieke concert van Ostrogoth live mee te maken. Want Ecstacy and Danger compleet live brengen? Dat hebben de heren in circa dertig jaar nog niet gedaan. Daardoor reageerde een groot deel van de aanwezigen  dan ook wat lauw op het aantreden van 70's Tush. Nochtans is deze band sinds medio 2013 uitgegroeid tot een vaste waarde in het Rock ‘n’ Roll & Bluesmilieu. Deze muzikanten uit Gent brengen een ode aan de wervelende rock ‘n’ roll-liveshows van weleer. Met een set gebaseerd op nummers van o.a. Led Zeppelin, Rory Gallagher, Elmore James, Cream, Humble Pie, Jethro Tull. Liefhebbers van voornoemde bands en artiesten zullen wellicht hebben genoten van de lang uitgesponnen solo's en typische aspecten, die dezelfde bands zo groot hebben gemaakt. Het resultaat was een set boordevol meeslepende riffs, pompende drums en typische Keyboard klanken, waarmee bijvoorbeeld bands als Deep Purple ooit groot zijn geworden. Bovendien beschikt 70's Tush over een enorm charismatische frontman, die ook vocaal niet moet onderdoen voor zangers uit voornoemde bands. Echter bleef het publiek er wat stil bij, en ging alles diezelfde lijn uit waardoor de aandacht gaandeweg wat leek te verslappen. 70's Tush spelen, volgens we lezen op hun facebook pagina, circa 60 shows per jaar. Dat deze ervaren muzikanten ondertussen elkaar blindelings vinden, en bovendien hun instrumenten op hoogstaand niveau bespelen. Daar bestaat het minste twijfel over.

Zoals we reeds aangaven, was dit aantreden van Ostrogoth in ELPEE toch wel vrij uniek, niet alleen doordat twee klassiekers integraal werden naar voor gebracht. ‘Stormbringer’ en ‘A Bitch Again’ zijn twee songs die de band niet meer heeft gespeeld sinds 1984! De plaat Ecstacy and Danger kwam eerst volledige aanbod. Inclusief het langgerekte Queen of Desire. Wat een zorgde voor een golf van kippenvelmomenten. Niet alleen het publiek genoot zichtbaar, ook de band zelf was in opperste ontroering en stonden diep geconcentreerd te spelen. We hadden het eerder al over de nieuwkomer bij Ostrogoth. Meteen waren we al onder de indruk van de inbreng van Tom Tas, die vorig jaar bij de band kwam. Zijn solo's kliefden als botte hakbijlen doorheen onze hersenpan, en bezorgden ons bovendien koude rillingen van puur genot. Gerugsteund door een wederom subliem spelende Dario Frodo. Een gitarist die ondertussen al voldoende zijn kunnen heeft bewezen, en niet enkel bij Ostrogoth. Ook nu weer stond Dario op een hemels hoog niveau zijn ding te doen. Bassist Stripe bleek telkens het ultieme aanknoop punt, om die gitaarlijnen te perfectioneren. Bovendien zijn er de unieke drum salvo's van eeuwige brombeer, Mario 'Grizzly' Pauwels. Die als een goede huisvader, zijn troepen in het gelid lijkt te houden. Bovendien blijft hij na al die jaren salvo's naar voor brengen die door merg en been gaan. Naast de instrumentale aankleding waren we ook nu weer onder de indruk van de charismatische, wederom enorm goed bij stem zijnde, frontman van Ostrogoth. Josey Hindrix beschikt niet alleen over een stem, die de songs van Ostrogoth naar een ongekend niveau opstuwen. Hij is een klasse entertainer die niet stopt, tot iedere aanwezige uiteindelijk uit zijn hand zal eten.

Echter is het niet één element dat ervoor zorgt dat dit weer een legendarisch optreden zou worden, boordevol heavy metal magie. Nee, het is de kruisbestuiving tussen bovenstaande elementen, die ervoor zorgen dat we opnieuw iets uniek beleven. Songs als Scream Out, Lords of Thunder  - een song die inderdaad klinkt als het geroffel van bliksem en donder. Ze worden niet routineus gebracht, maar met een dosis spontaniteit. Alsof we terugkeren in de tijd, met beide voeten in 2017. Vanaf de eerste noten werd de lat trouwens heel hoog gelegd. De band hield niet op, tot inderdaad iedereen overslag zou gaan. Daarop moesten ze deze keer niet te lang wachten, want de aanwezigen hadden er even veel zin in als de band zelf. Hoewel de handen toch het meest op elkaar gingen toen de EP Full Moon's Eyes integraal werd gebracht. Rock Fever, Paris By Night. Het zijn songs, die zowel instrumentaal als vocaal door ons 'metal hart' klieven. Ze werden met heel veel liefde gebracht, en bovendien telkens op een hoogstaand niveau met respect voor het verleden. En dan moest de ultieme klepper nog komen.

Het mag clichématig klinken, maar wie Ostrogoth zegt, tegen eender welke muziekliefhebber, denkt prompt aan die ene klepper. Full Moon's Eyes. Josey gaf aan deze song op te dragen aan alle gestorven ex-leden van de band, vrienden die er niet meer zijn en Wizz (Wizz Wizzard) die eind 2016 de strijd tegen kanker verloor. Wederom ging er een golf van kippenvel doorheen ELPEE, en kregen we een krop in de keel bij die eerste riffs van gitaar en bas. Waarna de drums ons die ultieme doodsteek bezorgden. Josey zijn stem was niet alleen de kers op de taart, ook hier bewees hij wat voor een klasse entertainer hij toch is. Hij ging zelfs gewoon bovenop de toog gaan zitten om van daaruit het ultieme epos te zingen uit deze klassieker der klassiekers die de band ooit heeft geschreven. Het publiek ging nu volledig uit hun dak, en bedankte Ostrogoth met een warm en dik verdiend applaus.

Echter, daarmee was het nog niet afgelopen. Met vier subliem gebrachte songs: Shoot Back, Clouds, Samurai en Too Hot. Liet Ostrogoth horen en zien, dat ze anno 2017 nog steeds de ultieme koning en keizer zijn van het Belgische heavy metal gebeuren. We zeggen het al dertig jaar, maar kunnen het niet genoeg herhalen. Waren Ostrogoth Amerikanen, dan stonden ze nu aan de absolute wereldtop binnen de scene. In ELPEE zetten ze die stelling, binnen een set van circa 1u30, nog wat meer in de verf.

Volgens we krijgen te lezen op de website zou er dit jaar een nieuwe plaat uitkomen. We citeren het volgende bericht op de website: With the band still writing new stuff, chances are that we will have sixteen new songs finished, by the time we will enter the recording studio, summer 2017. The new album will probably have ten tracks on it, with ‘All Manners of Light’, ‘Better Man’, ‘More Than Meets the Eye’, ‘Powder & Arms’ and ‘Sonic Machine’, being possible song titles. The new record will also contain a big epic song, that will be the longest Ostrogoth recording so far. And there’s a fast song, simply entitled ‘Ostrogoth’. Sounds like an anthem in the making. So there will be a new Ostrogoth record! http://www.ostrogothofficial.com/. Ondertussen is er uiteraard heel wat veranderd. We kwamen alvast het volgende  te weten, via het management van de band: "De band werkt aan nieuwe nummers. Dat is zo. Release? Hopelijk ergens in 2018. Maar vooral.  We nemen alle tijd om een knaller van een plaat af te leveren. We hebben niemand die ons onder druk kan zetten om de plaat af te hebben voor een bepaalde datum dus ze zal ze er maar komen als ze echt af is. Want waar iedereen  het over eens is, is dat de plaat van  begin tot einde goed moet zijn, zoals met Last Trib Standing. Geen 'vullers' dus." En ook dat is iets om enorm naar uit te zien! We kunnen dan ook besluiten. Ostrogoth bezorgde deze driedaagse de ultieme kers op de taart, om het weekend met een knaller van formaat af te sluiten. Tot volgend jaar!

Setlist:

Ecstacy and Danger LP: Queen of Desire//Ecstacy and Danger // A Bitch Again// Stormbringer//scream out // Lords of Thunder // The New Generation// Do It Right -  Full Moon's Eyes LP: Rock Fever // Paris By Night // Heroes' Museum // Full Moon's Eyes  - BIS: Shoot Back//Clouds // Samurai // Too Hot //