Met meer dan 20 jaar ervaring binnen het muzieklandschap mag het Noorse White Willow zich stilaan het label van ancien aanmeten, maar toch zal de naam niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. De grote tijdspannes tussen hun albums en verschillende personeelswissels en bijhorende onderbrekingen zullen daar zeker niet vreemd aan zijn. Het is bijvoorbeeld alweer zes jaar geleden sinds hun laatste album op de markt kwam, maar met “Future Hopes” wordt er nu eindelijk een nieuw hoofdstuk aan de geschiedenis van de band toegevoegd.
Toch even opnieuw voorstellen: White Willow werd in 1993 opgericht en kreeg erkenning binnen beweging die gemakshalve ‘de Scandinavische Prog Revival’ wordt genoemd. Vandaag de dag bestaat de band uit zes leden waarvan multi-instrumentalist en componist Jacob Holm-Lupo het enige overgebleven stichtend lid is. Het aantal personeelswissels ten opzicht van het vorige album valt dit keer goed mee. De enige nieuwkomer ten opzichte van zes jaar geleden is zangeres Venke Knutson van het zusterproject The Opium Cartel.
De vele personeelswissels hebben de band een reputatie van onvoorspelbaarheid opgeleverd. Met een nieuwe zangeres valt een nieuwe stijlwending op“Future Hopes”dus zeker niet uit te sluiten. Tijd voor een nieuw avontuur in de bevreemdende wereld van White Willow, een avontuur dat wordt opgedeeld in een kern van vijf tracks van enorm uiteenlopende lengtes en twee bonustracks.
Beginnen doen we uiteraard met de hoofdmoot. Op de titeltrack komt de hoge stem van Venke Knutson al tijdens de intro meteen naar voren. Vervolgens worden we getrakteerd op een bonte samentroeping van een koperblazerssectie, een portie stevige gitaren en drums en de folky samenzang tussen Knutson en Holm-Lupo. Elke sectie wordt op een zorgvuldig uitgekiend moment aangebracht in het meerlagig geheel. De gelaagdheid van de muziek zal uiteindelijk nog meermaals terugkomen. Tot op zekere hoogte wordt een uitnodigende epiek bereikt. Silver And Gold borduurt verder op de prominent geplaatste stem van de verleidende zangeres, maar is geen samenraapsel van invloeden meer. De sfeer wordt intiemer en het nummer krijgt de lieflijke akoestische sfeer van een Scandinavische folksong aangemeten. Op het eerste zicht allemaal leuk en onschuldig, maar de teksten doen al vermoeden dat het vriendelijke gevoel niet zal blijven duren.
Al tijdens de intro van het elf minuten durende In Dim Days wekken de synthesizers een duister gevoel op waar de immer prominente Venke gretig in meegaat. De zangeres laat haar onschuld varen en gaat op in de muziek die de luisteraar wil en zal domineren. De toon wordt zwaarder en de synths zorgen voor kilte in een steeds vijandiger wordende wereld. Instrumentale solo's met prog-invloeden bestendigen te sfeerwissel. Tussen de vele instrumentale passages door lijkt de zangeres nog even voor wat licht in de duisternis te zorgen, maar wie de teksten beluistert, beseft dat dit slechts schijn is. De teksten zijn allesbehalve vrolijk te noemen. White Willow toont eindelijk zijn ware bedoelingen en grijpt ons genadeloos bij de arm en naar de keel.
Eens de donkere, doch korte soundscape Where There Was Sea There Was Abyss voorbij is gewaaid – neem dit maar heel letterlijk – ontvouwt zich met A Scarred View een kolos van maar liefst meer dan 18 minuten. Composities van dergelijke lengte zijn van nature geen hapklare brokken, maar ook de muziek zelf zorgt voor een hogere drempel. Wat initieel als een afsluiter van het kernverhaal moet doorgaan, laat vanwege zijn opbouw toch wat te wensen over. Het lijkt erop alsof elk instrument tijdens dit eindwerk nog zijn eigen moment de gloire moet krijgen. Binnen dit kader kunnen de instrumentale partijen in het tweede gedeelte en elke afzonderlijke muzikale paragraaf zeker nog bekoren, maar het zijn vooral de vele bruuske overgangen tijdens de eerste vijf minuten die voor een wrange nasmaak zorgen.
“Future Hopes” sluit af met twee bonustracks. Aangezien het hier een totaal ander spektakel betreft, is de stempel ‘bonus’ meteen gerechtvaardigd. Plompe, donkere gitaren leiden de dans op Animal Magnetism terwijl de effecten op de vocals voor een dromerig sfeertje zorgen. Als toemaatje zorgt de jazzy klarinet van David Krakauer voor een exotische touch binnen dit hypnotiserende geheel.
Als afsluiter wordt een ambientaal samenspel tussen de keyboard en de synthesizer gepresenteerd. Damnation Valley is een spooky en sober einde van een spektakel waarin de luisteraar de speelbal van de band wordt.
Conclusie: “Future Hopes” is een uitdagend staaltje vakmanschap geworden die de luisteraar verleidt, bedriegt en een kijk gunt in een bevreemdende wereld van klank. De prominente rol van de zangeres is een gewaagde, maar goede zet gebleken. Het is echter de multigelaagdheid en het specifieke karakter van elke song die van dit album een moeilijk te doorgronden meesterwerk maakt. Maar laat u dat zeker niet afschrikken. Meerdere intensieve luisterbeurten zijn een absolute must om dit werkstukje te doorgronden en ten volle te appreciëren.
TRACKLIST:
1. Future Hopes 4:29
2. Silver And Gold 4:04
3. In Dim Days 11:06
4. Where There Was Sea There Was Abyss 1:58
5. A Scarred View 18:16
6. Animal Magnetism 7:14
7. Damnation Valley 3:16
