Woensdag 8 maart staat de Canadese punkrockband Sum 41 op de planken in de Ancienne Belgique. Een naam die ze gekozen hebben omdat de band opgericht was op de 41e dag van de zomer in het jaar 1996. We zijn ondertussen 20 jaar en 6 albums verder. Sum 41 heeft namelijk een nieuw album “13Voices” uit. Een album dat eigenlijk volledig geschreven is door Deryck, die aan het afkicken was van de drank. Daardoor was de band twee en een half jaar op geen enkel podium te zien. Maar ze zijn terug van weggeweest, met terugkeer van gitarist Dave Baksh, die ook een pauze van negen jaar had bij de band. Ze zijn terug en nog even populair! Het optreden in de AB was namelijk in vijftien minuten uitverkocht. Er zijn er niet veel die hen dit nadoen.
De eerste band van de avond is de Belgische band F.O.D. . Een band die bekend staat als één van de beste in de Belgische punkrock scene. De band bestaat uit 4 leden en ze hebben 2 frontmannen die zingen. De band is oorspronkelijk gestart als een Green Day cover band in 2008. Na enkele jaren besluiten ze om eigen nummers te schrijven. Hun laatste album “Harvest” is in februari van dit jaar uitgebracht. De band is vooral bekend voor hun catchy songs en ze heb een steengoede liveperformance. Volgende maand staan ze overigens op het hoofdpodium van Groezrock. De set begint aan een sneltempo. We krijgen al snel 2-3 nummers te verwerken. Van een opwarmer gesproken! Ze brengen een zeer strakke en energieke set. Het is een band die er elke keer helemaal voor gaat. Of ze nu in een zaaltje achterin een café spelen of in het voorprogramma van Sum 41, met deze jongens weet je dat het goed is. Ze verdienen zeker de naam als één van de beste punkrockbands van België! Aan de nieuwe nummers te horen, klinkt het nieuwe album veelbelovend. Iets wat we thuis zeker gaan beluisteren!
Daarna is het de beurt aan de Canadezen Hollerado. Een band die vooral indie pop brengt. De band bestaat uit 5 leden waar alle leden zingen of backing vocals doen. De band bestaat sinds 2007 en ze hebben 2 albums uitgebracht. Voor hun Europese tour met Sum 41 hebben ze een EP uitgebracht waar toch wel 8 nieuwe nummers op staan, dat is dus toch bijna een volledig album. De set begint met het nieuwe nummer GriefMoney die eigenlijk een grote sneer is aan het adres van Donald Trump. Maar we moeten eerlijk zijn dat Hollerado het lelijke eendje van de avond was. Pas op versta me niet verkeerd, wat ze brengen was zeer goed en we konden geen fouten opmerken. Maar het haalde al het opgebouwde werk van F.O.D. weer helemaal naar beneden. Het publiek was niet enthousiast en bleef zeer rustig. Een beetje jammer van de keuze, maar met een band als Sum 41 zou je toch een iets stevigere band verwachten.
Sum 41 begint de set met de epische intro IntroductiontoDestruction van het album “AllKillerNoFiller”. Daarna beginnen ze meteen met de opener van hun nieuwste album A Murder Of Crows. Het is een song die begint met strijkers om er dan vol in te gaan. De handjes gaan de lucht in en er wordt “hey hey” geroepen in de maat met het geklap. De CO2 spuiters worden ook al duchtig getest. Van een start gesproken! Ze gaan vlug verder met het nummer Fake My Own Death. Dat de eerste twee nummers van het nieuwste album komen, horen we helemaal niet want het publiek zingt de nummers van begin tot eind foutloos mee. Voor het volgende nummer haalt Deryck drie fans uit het publiek die de show mogen bekijken vanop het podium. Een mooi gebaar naar de fans toe.
De volgende is meteen een klepper van formaat: bij de eerste tonen van The Hell Song gaat het publiek uit zijn dak. Bekers worden de lucht in gesmeten en moshpits worden geopend. Ze behouden dit tempo nog met nummers als Over My Head (Better Off Dead), Underclass Hero en Screaming Bloody Murder. Bij Underclass Hero werden grote ballonnen het publiek ingesmeten waar iedereen duchtig op slaat. Iedereen springt in het rond en de temperatuur stijgt al snel.
Na dit toch wel heel energieke begin van de set is het tijd voor War, dat tevens ook de eerste single was van 13 Voices. Dit is toch wel het meest emotionele nummer van de nieuwe plaat. Deryck vertelt ons ook dat hij dit nummer geschreven heeft voor de fans, want de fans hebben hem er weer bovenop gebracht om verder te doen met muziek door de steun die ze hem gegeven hebben in die moeilijke periode. We gaan weer een versnelling hoger, want de volgende is Motivation. Dit nummer eindigt met een heuse metalmashup. Dave “Brownsound" Baksh start deze mashup met Paranoid van Black Sabbath, maar ook Iron Maiden, Judas Priest en Slayer passeren de revue. Deze mashup wordt afgesloten met hun kort muzikaal nummer Grab the Devil by the Horns and Fuck Him Up the Ass. De volgende is We’re all To Blame die overigens ook de eerste single is die Sum 41 heeft uitgebracht. Tijdens Walking Disaster worden de smartphonelichtjes en een schaars aantal aanstekers de lucht in gestoken. Tijdens Makes No Difference verdwijnt Deryck van het podium. Hij duikt weer op middenin de zaal op een klein podium. Hij begroet de fans om daarna samen met de band het nummer te beëindigen vanuit de zaal. Solo start hij het nummer With Me, even tijd om op adem te komen en mee te zingen, maar het duurt niet lang want de drums en gitaar springen in bij het refrein. Dan is het tijd aan drummer Frank Zummo om zich te bewijzen met een drumsolo, hij doet dit op de tonen van bekende nummers. Dat smaakt naar meer! Na deze solo komt er een opgeblazen skelet tevoorschijn achter het podium die ons toch wat doet denken aan Eddie van Iron Maiden.
Met hun eigen Eddie krijgen we nog een cover van We Will Rock You. Middenin het nummer gaat iedereen zitten op vraag van Deryck. Om dan als supermannen en supervrouwen de lucht in te springen. We zitten op de laatste rechte lijn naar de finish en met nummers als StillWaiting en InTooDeep zijn we er voor we het goed beseffen. Maar Deryck verschijnt weer op het podium aan de piano. Hij brengt het zware nummer Crash. Toch wel een heel emotioneel moment. Om dan verder te gaan met InPieces, dat ook al geen lichte tekst heeft. Afsluiten doen ze natuurlijk met het nummer die we vanaf de eerste noot herkennen. Fat Lip blaast door de boxen, nog één keer losgaan. De CO2 kanonnen schieten ook nog voor een laatste keer in actie. De band verdwijnt en applaus weerklinkt door de zaal, maar enkele momenten later verschijnen ze weer volledig gewaad in kostuums en pruiken. Ze brengen nog één laatste nummer P4P in de huid van hun alter ego Pain For Pleasure. Laten we zeggen de 80’s versie van zichzelf met gitarist Tom Thacker aan de micro.
Sum 41 kwam zag en overwon, we beseffen eigenlijk niet dat ze twee jaar en half weggeweest zijn. Ze zijn nog even populair, al dan niet nog populairder. Met een deels nieuwe bezetting staan ze er meer dan ooit. Ze hadden plezier op het podium net als de fans in de zaal. Volgende afspraak met Sum 41 is op GMM. Dit optreden werd georganiseerd door AB.
Setlist:
Encore:
