Binnen een walm van donker mysterie, leerden we B.R.I.Q.U.E.V.I.L.L.E. medio 2015 kennen toen we ze, getooid in al even mysterieuze maskers, zagen aantreden in de Botanique. Over hun titelloze debuut schreven we datzelfde jaar: We kunnen stellen dat Briqueville met dit duister album ons donker hart zeker kan beroeren. Ook blijken ze begenadigde instrumentalisten te zijn. Want laat ons eerlijk zijn, ook de vocalen worden voor een stuk als instrument gebruikt bij deze band en op deze plaat. Er zit bovendien voldoende potentieel, en doorgroeimogelijkheden binnen de sound van Briqueville, dat bewijzen ze hier uitvoerig. Als een startplaat kunnen we stellen dat hier een degelijk album wordt afgeleverd. Briqueville deed ons donker hart weer bloeden, missie geslaagd lijkt het me? Enkele weken geleden kwam een nieuwe schijf op de markt II. Waaruit blijkt dat de band duistere wegen blijft bewandelen. Met dit ene doel, je ziel te doen belanden in de diepste kelders van de Hel.
Omgeven door die donkere walmen, geven elk van de songs je een beklemmend gevoel vanbinnen. Akte V voelt aan als klauwen die je de strot dicht knijpen, en langzaam maar zeker het leven uit je vege lijf persen. Tot je de adem volledig is ontnomen. Net zoals de band blijft zweven binnen een zweem van mysterie, blijkt de songs ook hangen binnen datzelfde gegeven. Diep gewortelde duisternis, die je onder hypnose brengt, en uiteindelijk tot waanzin zal drijven. is ook nu weer de rode draad doorheen het geheel.
B.R.I.Q.U.E.V.I.L.L.E. brengt loodzware muziek, waar geen sprankeltje licht te bespeuren valt. Akte VI borduurt daarop verder, zonder dat je het gevoel krijgt dat alles diezelfde lijn uitgaat. Ze passen de beklemmende elementen waarmee bands als AmenRa, Pelican en zoveel andere groot zijn geworden, in de praktijk toe. Naast muziek ,die het meest donkere bij ons naar boven brengt, zijn er bovendien ook subtiele vocalen merkbaar. We kunnen het vergelijken met fluisterend geschreeuw, van mythische wezens uit het ultieme duister. Die je nog meer in een angstaanjagende trance doen belanden, waaruit ontsnappen onmogelijk blijkt. Ook bij Akte VII blijft dat akelige, beklemmende, koude gevoel - waardoor we fan zijn geworden van B.R.I.Q.U.E.V.I.L.L.E. - stevig overeind staan. Waardoor je als luisteraar steeds dieper en dieper lijkt weg te zakken in die eerder genoemde donkere trance, tot je de meest angstaanjagende demonen diep in de ogen kijkt.
We kunnen dan ook besluiten:
Ook met hun tweede plaat blijft er iets mysterieus rond B.R.I.Q.U.E.V.I.L.L.E. hangen, dat met geen woorden te omschrijven valt. Dan hebben we het niet alleen over wie ze nu eigenlijk zijn, want niemand weet het ondertussen. Ook hun muziek brengt de meest donkere gedachten in ons boven, bezorgt je gegarandeerd een krop in de keel. En doet je in angstzweet ontwaken, midden in een donker bos. Omgeven door duistere wezens, die het niet zo goed met u menen. Elk van de songs hypnotiseren je, dankzij een slim uitgekiende samensmelting van beklemmend aanvoelende 'noise' geluiden. Gerugsteund door, weliswaar heel subtiele, vocalen die aanvoelen als fluisterende stemmen binnen een al even angstaanjagende omgeving. De songs hebben bovendien een duurtijd van elf tot twintig minuten, binnen het genre niet zo onlogisch. Heeft het debuut je een intensief gevoel vanbinnen gegeven, omgeven door walmen van duisternis? Dan zal je ook vallen voor deze klasse plaat. B.R.I.Q.U.E.V.I.L.L.E. blijft namelijk dezelfde wegen verder bewandelen.
Laten we deze recensie eindigen met woorden die we lezen in menig biografie over de band: Briqueville...is een mystieke band waar bitter weinig over geweten is. Het verhaal gaat dat ergens in 2001 een aantal gemaskerde mannen zich in het diepste geheim aan de oever van rivier De Schelde verzamelden. Hun doel: het eeuwenoude ondergrondse broederschap 'Het Verbond der Vrije Steenbakkers' nieuw leven inblazen teneinde de tragische gebeurtenissen uit een miserabel verleden op te rakelen en blijvend te herinneren, om zo de toenmalige betrokkenen hun welverdiende absolutie te verlenen. Ook op hun nieuwe album blijft die 'walm van donkere, occulte mysterie' waaien als de wind doorheen de takken van de bomen op je duister pad. Ook op II slaagt de band er dus in je in een trance te brengen, en drijft je tot daardoor tot absolute waanzin. Is dan ook onze eindconclusie.
Tracklist:
