Op 3, 4 en 5 maart gaat in Beursschouwburg te Brussel de 19ste editie door van KRAAK Festival. Binnen het aanbod zitten pareltjes van artiesten en kunstenaars, die elk op zich aandacht verdienen. Eén daarvan is Annelies Monseré. Deze jongedame timmert sinds 2000 aan de weg. Haar debuut album Helder werd omschreven als "delicaat, intiem tot intens''. Muzikaal, experimenteerde ze met verschillende instrumenten zoals cello, gitaar, xylofoon en melodica. Via Morc Records bracht Annelies later een EP uit, voorzien van een Hammond orgel. Door dit instrument is ze nieuwe wegen beginnen inslaan. Vorig jaar kwam een gloednieuwe plaat op de markt, via Morc Records. Debris zit boordevol bedwelmende soundscapes, die je tot volstrekte rust brengen. Binnen een eenvoudige, maar heel intensieve omkadering.
We raden aan om, bij het beluisteren van deze plaat, het vooral niet te ver te gaan zoeken. Het is net de eenvoud binnenin dat ervoor zorgt dat we over de streep worden getrokken. 'Schitteren in eenvoud' is dan ook de rode draad doorheen het geheel. Wake III geeft ons een heel warm gevoel vanbinnen en brengt je ziel tot rust. Zonder echter geluidsmuren af te breken, of al te ingewikkelde soundscapes naar boven te brengen. Uiteraard is de experimentele waarde enorm belangrijk, je hoort dat ook bij Are you going to Leave me, Blind/Light tot Traces. Maar alles ligt eerder binnen een eerder lichtvoetige omkadering. En ook daar is totaal niets mis mee, integendeel.
Bovendien wordt er een huiskamersfeer gecreëerd, waardoor deze perfecte muziek is voor - inderdaad - huiskamerconcerten. Waarbij de luisteraar geboeid aan je lippen zit te luisteren. Dromerige piano tot cello klanken overstijgen nooit de geluidsnormen. Centraal staan bovendien die haast onverstaanbare fluisterzang, die je nog dieper in vervoering zal brengen. Tenminste als je de trip echt wil ondergaan. Annelies brengt je met haar muziek en broze stem in een trance, waaruit ontsnappen onmogelijk blijkt te zijn. Telkens binnen een heel mysterieuze, experimentele omkadering.
Met de ogen gesloten vertoeven we al te graag in een sprookjeswereld. Eens de klanken je hypnotiseren lijkt het wel of je van de aardbodem verdwenen bent, ver weg zwevend boven de aarde. Naar een soort onontgonnen paradijs, waar feeën en mythische wezens uit de sprookjeswereld vredevol naast elkaar leven. Hoewel dat allemaal braafjes lijkt te zijn, nee dreigend is het nooit. Is het toch ook niet zo dat Debris geen donker kantje bevat. Strangers bevatten zelfs iets morbide, dat doet denken aan - jawel - de dood.
Debris klinkt fragiel als porselein, doet de zon schijnen in je hart. Maar bevat dus ook een eerder duistere zijde, die moeilijk in woorden te omvatten is. Deze plaat liet ons in elk geval verweesd achter, zonder het al te ver te gaan zoeken. Maar door eenvoudig, en mysterieus, ons hart te bespelen. Annelies Monseré verlegt vooral grenzen binnen het minimaliserende dromerige muziekgebeuren, met een experimentele tongval. Daar waar een sprookjeswereld ontluikt, met een donkere walm van weemoedigheid en melancholie. Daar vindt je Annelies. Debris is dan ook voer voor fijnproevers die houden van intieme, dromerige soundscapes. Binnen een toch wel vreemd aanvoelend, tot lichtjes donkere omkadering. Is onze eindconclusie.
Annelies Monseré zal op KRAAK festival aantreden op zaterdag 4 maart. Voor een volledige overzicht van de affiche, verwijzen we jullie graag door naar de website: http://kraak.net/festival2017/
Tracklist:
Wake III
Are you going to leave me?
Blind/Light
Traces
Sun
Wake IV
.Strangers
