Jan De Wilde & Vrienden - 'Dag Meneer De Wilde' - CC Belgica (Dendermonde) - 11/02/2017

Review:Concerten
  Erik Vandamme    12 februari 2017

Hoe wordt je als artiest een icoon binnen jouw muziekstijl? Door vele generaties muziekliefhebbers telkens opnieuw over de streep te trekken, om naar uw shows te komen kijken, door klassiekers uit te brengen die eveneens door meerdere generaties worden gezongen, meegebruld en naar waarde geschat! Eveneens het feit dat een jonge generatie artiesten in dat genre u aanduiden als één van hun inspiratiebronnen, zorgt ervoor dat je mag gezien worden als een 'icoon'. Nu, aan al die voorwaarden voldoet Jan De Wilde zeker. Deze Kleinkunst artiest timmert al ruimschoots vijftig jaar aan de weg, dat is even lang als dat uw reporter ter plaatse op deze wereldbol rondloopt. En toch zagen wij in CC Belgica - de zaal was uitverkocht - een bonte combinatie van verschillende generaties. Veertigers, vijftigers tot zelfs dertigers kwamen af om dit toch wel heel bijzonder concert mee te maken van één van die artiesten die aan de basis hebben gelegen, of toch de grote doorbraak, van het genre Kleinkunst. Onder het motto Jan De Wilde & Vrienden kregen we een set boordevol zachtmoedigheid, pure warmte en humor voorgeschoteld.


Het mooie aan Jan is dat hij na al die jaren nog steeds de eenvoud zelve is gebleven. Niet alleen binnen zijn gezapige tot bijzonder grappige bindteksten, maar ook door het brengen van zijn ondertussen onsterfelijke songs, doet hij nog steeds op een bedeesdheid als een schooljongen die voor het eerst zijn opstel mag opzeggen voor de voltallige klas. Bovendien drukt Jan haast voordurend zijn waardering uit voor zijn band, voor de fans en voor het feit dat hij na al die jaren nog steeds kan en mag doen wat hij graag doet. Pakkende songs schrijven en naar voor brengen, die uit het leven gegrepen zijn. Net daardoor doet hij bij zoveel mensen een traan wegpinken of bezorgt hij hen een krop in de keel. Toch was het niet zo dat er een sombere sfeer heerste:  eerder een weemoedige tot melancholische (echter binnen een feestelijke en vreugdevolle omkadering). Dit blijkt al vanaf het begin van de set en blijft dus gewoon voort duren tot het einde. Bijna twee uur wist Jan ons aan zijn, en deze van zijn kompanen, gekluisterd te houden. Zonder dat we één keer op ons horloge hebben gekeken. Je moet het maar doen! Uiteraard mogen daarbij de kleppers niet ontbreken zoals daar zijn ‘Joke’, ‘Een vrolijk lentelied’, ‘Walter’, ‘Eerste sneeuw’, ‘Fanfare van honger en dorst’. Songs die dan ook door het publiek werden meegebruld van voor naar achter, en begin tot einde.

door dat spel tussen die bolletjes 'sneeuw' en toch wel pakkende tekst van deze song,

plus de manier waarop de muzikanten het brachten. Voelden we ons inderdaad weer die jonge snotter die zijn sjaal en muts opzette,

om die eerste sneeuw op zijn gezicht te voelen neerdalen.

 

Echter heeft Jan De Wilde die 'hits' niet nodig om te bekoren en ons hart te raken. Elke song, hoe klein of groot ook ... Elke kwinkslag,  maar ook de immense inzet van zijn band, trokken ons over de streep. Het komt zelden voor dat je zo van die avonden mag beleven, waarbij 'eenvoud' tot kunst wordt verheven. Dat is wat is gebeurde in CC Belgica op deze toch vrij koude zaterdagavond. Bovendien willen we toch even een pluim op de hoed steken van de lichtman van dienst. Tijdens de volledige set wist hij op het juiste moment sobere verlichting, bij de pakkende songs, te combineren met toch een meer feestelijke spel tussen diezelfde spots, tijdens de - laat ons maar stellen - dansbare songs. Echter het aller meest mooiste moment van het spel tussen licht en klank, kwam bij Eerste Sneeuw. Lichtbolletjes dwarrelen als sneeuwvlokken neer achter het podium, maar die bolletjes komen langs de zijkant ook naar het publiek toe. Zodat het lijkt of we in een sneeuwstorm zijn terecht gekomen, Met als gevolg een glimlachend Jan die zijn lied daardoor ziet opstijgen naar een magisch hoog niveau en een publiek dat vol bewondering het schouwspel gadeslaat. Om maar te zeggen, door dat spel tussen die bolletjes 'sneeuw' en toch wel pakkende tekst van deze song, plus de manier waarop de muzikanten het brachten:  voelden we ons inderdaad weer die jonge snotter die zijn sjaal en muts opzette, om die eerste sneeuw op zijn gezicht te voelen neerdwalen.

 

 Ons grootmoeder zei ooit ''Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd''.

En ons grootmoeder had altijd gelijk!

Jan De wilde zet deze stelling bijna twee uur lang,

nog wat meer in de verf.

Het is als artiest altijd belangrijk je heel goed te laten omringen. Ook daarover heeft Jan duidelijk goed nagedacht. De 'band' ziet er als volgt uit: Jan De Wilde: zang, gitaar, mondharmonica | Eddy Peremans: gitaar| Kries Roose: toetsen | Jo Soetaert: drums |Mario Vermandel: bas, contrabas | Liesbeth De Lombaert: viool | Bart Coppé: trompet, bugel | Wim de Pauw: trombone | Johan Van Neste: hoorn | Geert Vanhassel: tuba. Over die muzikale omlijstingen kunnen we een compleet boek over vol schrijven. Vooral waren we onder de indruk van de pianoklanken bij bijvoorbeeld vrolijk lentelied die virtuoos Kries uit zijn toetsen toverde. Gitarist Eddy Peremans bewees waarom hij alom geprezen wordt in ons land, zijn gitaar inbreng bezorgde je telkens kippenvel. Ook de kruisbestuiving tussen de blazerinstrumenten, deed ons naar adem happen. Of neem nu de meer dan indrukwekkende inbreng van de viool. Maar ook Jan bleek naast een knap potje gitaar spelen, ons rillingen te bezorgen met zijn mondharmonica.

Overdreven bewoordingen? Hoor ik sommige al zeggen. Binnen de eerder vernoemde context van zachtmoedigheid, eenvoud en pure warmte, lijkt het ons niet overdreven. Zonder overdreven show elementen, maar enkel door zijn warme stem en hart te laten spreken. Daarnaast laat hij zich begeleiden door muzikanten die diezelfde zachtmoedigheid uitstralen. Jan De Wilde & Vrienden doet ons onze zorgen compleet vergeten, en neemt ons mee op een deugddoende trip boordevol lente kriebels, genieten van de kleine dingen in het leven, en van de mindere dagen toch het beste te maken. Bovendien zie ons grootmoeder ooit ''Wie het kleine niet eert, is het grote niet weerd''. Ons grootmoeder had altijd gelijk! Jan De wilde zet deze stelling bijna twee uur lang, nog wat meer in de verf.

Zin om deze bijzondere theatershow ook mee te maken. Jan De Wilde & Vrienden zijn nog op verschillende andere plaatsen te bewonderen. Snel zijn is wel de boodschap, want de tickets verkopen overal als zoete broodjes.

http://www.jandewilde.net/agenda.html