Laten we bij het begin van deze recensie even terugkeren in de tijd. In de jaren '80 hadden we onze eigen idolen, in de categorie 'female voices' - als die benaming al bestond toen - Suzi Quatro, Joan Jett, Patti Smith , Nico, Siouxsie, Kate Bush, Anne Clark en zoveel andere. In eigen land waren er ook een pak artiesten. Eentje daarvan kon ons hart sneller doen slaan, en bleek die gevoelig snaar te raken. Elsje Helewaut. Toen Elisa Waut in 1987 op het podium van Lokerse feesten stond. Met, jawel, Soulsister als openingsact. En Raymond van het Groenewoud als afsluiter. Geraakten we nog meer in de ban van deze toch wel heel bijzondere artieste. Die met haar stem en uitstraling je wegvoerde naar heel andere oorden. Nu, bijna dertig jaar later, was het ook een blij weerzien in Stadsschoubwburg te Sint-Niklaas. Waar Elisa Waut haar begin 2016 uitgebrachte album Portraits and Landscapes kwam voorstellen.
On stage op deze avond: Elsje Helewaut (zang), Hans Helewaut (keyboard, saxofoon, mandoline), Chery Derycke (zang), Vincent Pierins (bas), Steven De Smedt (gitaar), Benjamin Jacobs (keyboards) en Michaël Degreef (drums). Want inderdaad, ook al draait alles een beetje rond Elsje, Elisa Waut heeft zich altijd willen profileren als band, en dat deden ze ook op deze gezellige avond in de al even gezellige Stadsschouwburg te Sint-Niklaas.
Dat dit een avond boordevol nostalgie zou worden, het werd ons al vrij snel duidelijk. Na een adembenemende start met The Key bewees Portrait - uit het nieuwe album - dat Elisa Waut ook anno 2017 nog steeds harten kan beroeren. Op een eenvoudige, gezapige tot hartverwarmende wijze. Zoals alleen Elisa Waut dit kan. De set bestond uit een mooie mengeling van nieuwere songs en een overzicht van de carrière van deze artieste. En telkens werd daar wel een verhaal bij verteld. Tree (Give it to me) gaat over een boom die nabij de woonst van Els stond, toen ze nog in Brugge woonde. Een bron van inspiratie, zo bleek. Sad King, met beelden van Koning Boudewijn, is een soort ode aan de overleden koning. Doe het niet meer ooit opgenomen ter ere van TuraLura, blijft na al die jaren nog steeds aan de ribben kleven. Vaak schuilde er een heel persoonlijk verhaal achter, waarmee Elisa Waut een glimlach op ons gezicht kon toveren, of een traan deed wegpinken.
Uiteraard mogen de hits niet ontbreken. Het indrukwekkend Sailors don't cry, in die tijd een samenwerking met Raymond van het Groenewoud, gaat ook anno 2017 door merg en been. Four times More blijft niet alleen voor herkenningsapplaus zorgen, maar klinkt nog steeds helder als het mooiste kristal. Elsje Helewaut mag dan haar bandleden, die ze één voor één voorstelt naar het einde van de set toe, warm onthalen. De aandacht gaat het meest naar haar toe. Dat heeft in grote mate te maken met het feit dat ze je met haar prachtige ogen gewoon bedwelmd, die indrukwekkende stem - want inderdaad deze dame is na al die jaren nog steeds enorm goed bij stem - je hart breekt. En met haar integrerende uitstraling, je ziel verwarmt. Dat ze bij het voorstellen van de band Benjamin Jacobs (keyboards) en Michaël Degreef (drums) per ongeluk verwisselde, het duidt bovendien aan hoe deze artieste met twee voeten op de grond staat, en na al die jaren niet is beginnen zweven. Ook dat ze een warm applaus laat ontstaan voor de mensen die zorgen voor licht en geluid, het siert haar.
Elisa Waut is anno 2017 nog steeds een band die op een eenvoudige en serene manier je hart diep raakt. Is onze eindconclusie. Ondanks de mooie beelden op de achtergrond, die ook zorgden voor een zekere herkenning, zijn deze dame en heren heel eenvoudig gebleven. Echter ook blijven ze kwalitatief hoogstaande shows neerzetten, binnen diezelfde eenvoudige aankleding. Zonder grote sier te verkopen, gewoon hun muziek en het hartverwarmende charisma van hun frontvrouw, voor zich laten spreken. Dat is de reden waarom we in de jaren '80 verliefd zijn geworden op Elsje en haar band. Dat is de reden waarom we ook nu met een brede glimlach de zaal verlieten. Dat de dame, en haar band, na afloop tijd maken om met hun fans een babbeltje te slaan in de gang nabij de bar? Het is een extra reden om deze ingenomen stellingen nog meer kracht bij te zetten.
Kortom: Als iemand de stelling ''schitteren in eenvoud'' in de praktijk heeft gezet op deze avond, dan was het Elisa Waut wel.
Setlist: The Key // Portrait // Come Back To Me // After Today // Growing Pain // Tree (Give It to Me) // Sad King // Doe Het Niet Meer // Meet You At Last // Don't Be Mad, Get Even // Russia // It Should Be You // Sailors Don't Cry // How Many Stars // I Don't Mind The Rain // Why Must Things Come To An End // Slow //Blossom // Four Times More /// Encore /// Vanilla // We Sail Home Together
