Matt Watts is een Amerikaan die in Brussel woont, yup: de hell hole. Samenwerken met Stef Kamil Carlens is blijkbaar aangenaam, en dus horen we beide ook samen op deze plaat. Op deze rustige, voortkabbelende schijf horen we vooral persoonlijke verhalen, met een gevoel die aanschurkt bij mijn helden van The Cowboy Junkies. Voor mij voelt het soms aan als een spin-off en dat zeg ik omdat ik er zo van hou. De gevoeligheid en breekbaarheid overheersen, lekker akoestisch gebracht met vuur en passie.
Naast Stef ontwaren we nog ander mooi volk: Nathalie Delcroix (Laïs), Bjorn Eriksson, Geert Hellings (Stanton, Guido Belcanto), Maarten Moesen (Admiral Freebee, Guido Belcanto) en bassist Nicolas Rombauts en tevens producer (ex Des Mona, Stef Kamil Karlens, The Colorist, Guido Belcanto enz).
Teergevoeligheid en filosofie gaan lekker samen tijdens het rustig voortkabbelende Time turns as an engine, waarbij je er zo een western film bij kan bedenken, terwijl je lekker languit ligt te genieten van de sterke zon en nadenkt of je nu al in het frisse water duikt. Joanne heeft naast iets breekbaars ook iets bluesy en raakt je diep. Your love is not your own klinkt iets luider en krijgt ook een hoger tempo. Heel subtiel brengt de typische country & western gitaar je in vervoering, met af en toe de stem die je even van het pad doet afdwalen.
Rustig voortkabbelen doet How Many Years, terwijl Just one more man tob e turned loose je helemaal doet wegdromen. If we’ll ever be there again klinkt fragiel, komt haast fluisterend in je oor toe. Things have surely changed klinkt zo aardig als de titel an sich. Mocht je de track Startrooper van Cowboy Junkies kennen, dan herken je er wat van in Days have come and gone.Endless twisted root gaat iets meer in galop, met zicht op oneindig en een beetje stof doen opwaaiend in de schroeiende zon. Iets vriendelijker en gemoedelijker gaat het er aan toe tijdens het duet met Stef Many friends too kind. Swingen doet het niet, maar het vertelt lekker, op z’n Amerikaans met de cowboy hoed op. Die sigaret had hij wel achterwege mogen laten. We eindigen op het tempo van een kabbelend beekje met Known thieves.
Het is eens wat anders en het hoeft niet altijd om zware metalen of ontploffende beats te gaan, af en toe wat mijmeren en wegdromen mag en dat maakt het juist boeiend voor me, maar overdaad is niet goed en dus heb ik bij deze mijn bijdrage voor dit jaar gedaan … Geniet ervan!
