EMP Persistence Tour 2017 - De Mast Torhout

Review:Concerten
 Martijn Serlet    24 januari 2017

EMP Persistence Tour, een rondtrekkend ‘hardcore’ festival dat sinds 2005 menig wat podia doorheen Europa heeft afgebroken. Voor hun 12de editie passeerde het fenomeen ook voorbij De Mast In Torhout. Al was het geluid nogal aan de triestige kant in dat betonnen kot, de bands waren gelukkig wel aan de betere hand. Gevestigde waarden als Walls Of Jericho, Agnostic Front & Suicidal Tendencies domineerden de affiche gevolgd door Down To Nothing, Burn & Mizery. Municipal Waste was er voor de eerste keer ook bij, rechttoe-rechtaan maar met hun trash metal zowat de vreemde eend in de bijt. Traditiegewijs wordt de Amerikaans getinte hardcore show op gang getrapt door een meer bescheiden naam uit de scene, ditmaal mocht onze eigen Stab aantreden. De enige Belgische naam in de line-up. 


Stab

De eerste bassdrums werden omstreeks 17u15 op het toestromende publiek afgevuurd. Aan goesting geen gebrek, het Kortrijkse heavy hardcore fenomeen was helemaal klaar om de Mast te verbouwen. En eerlijk? Dat deden ze ook wel. Ondanks het vroege uur en een toen nog niet zo talrijk publiek, waren de eerste high kicks vrij snel een feit. Een teken dat alles wel flink in de rails zat, of juist niet… technisch sterk en vocaal ging het er keihard aan toe. ‘We want to make the message clear’ klonk het. Wel mission accomplished boys, het kwam over. Met meerdere Europese tours en ondertussen ook een passage in de US, heeft de band ondertussen al ettelijke credits verzameld. Na een vrij kort maar energiek feestje werd het podium terug in elkaar gezet voor Mizery. 

 

Mizery

Mizery uit San Diego was second in line en de eerste van de Amerikaanse tour party. Al hadden we die plaats eigenlijk liever aan Stab gegund. Een half gevulde zaal voor de heren, maar laat ons eerlijk zijn, het klonk en kwam vrij sloppy over. Was het vermoeidheid? Dit lijkt ons nogal onwaarschijnlijk aangezien Torhout nog maar de 5de show in rij was van de gehele Persistence Tour. Of was het misschien omdat het ons deed denken aan één of ander bijproduct van Stray From The Path, die ook die typerende rap vocals met hardcore combineert. Laat het ons op het tweede houden. Een verdienstelijke poging maar ons raakte het niet. De levendigheid ontbrak en de boodschap kwam niet over. Helaas. 

 

Down To Nothing

Down To Nothing, formed in 2000 in Richmond, Virginia. Met hun straight edge hardcore/punk zijn ze sterk vergelijkbaar met een band als Trapped Under Ice. Moeilijk om stil op te staan zo blijkt, met de regelmaat van zowat iedere gitaar riff ontstond er wel op een andere plaats een moshpit. Het geheel klonk puur en veelbelovend maar toch zonder z’n eenvoud te verliezen. Veel show kwam er niet aan te pas, het draaide enkel en alleen om de essentie van de muziek. De opzwepende songs verpakt in een strak geheel zorgden voor een voldaan gevoel. Op de duur zoveel crowdsurfers dat de frontstage security de volgende keer spontaan congé zal nemen. X face first X 

 

Walls Of Jericho

Walls Of Jericho is ongetwijfeld één van de meest gevestigde bands uit het Persistence verhaal. Ondertussen pronkten ze al voor de 5de maal op hun affiches. Na een studio stile van ongeveer 8 jaar brachten ze vorig jaar No One Can Save You From Yourselfuit. Een fijn plaatje vol van in your face hardcore. Het was niet de eerste keer dat we de explosieve deuntjes van de band mochten aanschouwen en wordt keer op keer bevestigd, ze blijven zichzelf overtreffen. Het geraas uit Detroit die instant circle pits teweeg brengt. Het was ook de eerste band van de avond waar het geluid plots een verrassende wending kreeg. Een sterke Candance gedragen door een sterke band. Verpletterende drums en kervende gitaren versmeult onder een laag van vocals die voor een vrouw dieper gaan dan vele zangers uit de scene. Indrukwekkend. Een natuurlijk een dikke fuck you naar The American Dream met hun gelijknamig nummer, waar ze trouwens een volledig album over hebben geschreven. Zoveel was duidelijk.

 

Municipal Waste

Persoonlijk iets wat we niet meteen zouden verwachten tussen de line-up van een festival dat vooral rond hardcore draait. Ver terug had de band hun hardcore invloeden reeds geruild voor iets wat moet neerkomen op trashy metal. Wij kenden het nog van haar nog pluimen dus lieten we het gewoon maar op ons afkomen. Bij hun opkomst vlogen de eerste pintjes rijkelijk door de zaal en vele drinkebroers gingen spontaan aan het dansen, het ging iets met zuipen worden… Party gehalte en politiek gekleurd over de volledig de lijn. Met nummers als Beer Pressure, The Art Of Partying & I Want To Kill The President kan dat ook moeilijk anders. Vijf heren die qua klederdracht en haardos eigenlijk nooit zijn mee geëvolueerd ten opzichte van de beginjaren van de metalscene. 'Municipal Waste Is Gonna Fuck You Up' klonk het. Zij waren duidelijk 'Born to party' en als jij dat nog niet was, was je het nu. 

 

Agnostic Front

We weten allemaal wat te verwachten van een band als Agnostic Front. De leden zijn misschien niet meer van de jongste, uiteindelijk leveren ze wat er te leveren valt. Kick-ass hardcore straight outta New York City. Hun leeftijd kunnen ze ondertussen niet meer wegsteken. Een scheef akkoord & een misplaatste vocal duiken her en der wel eens op, maar uiteindelijk moet je het toch maar doen. Hun ervaring en onuitputtelijke ambitie zorgen steeds opnieuw voor een beklijvende show, met alle gevolgen van dien. 

 

Suicidal Tendencies

Het legendarisch Suicidal Tendencies is ondertussen al meer dan een pionier geworden. Als slotact schakelden ze nog een versnelling hoger waarbij het publiek die versnelling keurig volgde. Dat ze al eens graag van bandleden wisselen wisten we al, dit keer werd de ruige rit voortgestuwd door heer en meester Dave Lombardo, voormalig drummer van Slayer. De drums spelen dan ook een prominente rol in zowat ieder nummer. This stage is yours! Liet zanger Mike Muir nog even weten en tot tweemaal toe stond hij dan ook nokvol met enthousiaste Tendencies fans. De ene al wat zatter dan de andere. Krankzinnig vanaf noot 1 en gebundeld in een gecontroleerde chaos. Met de bandana’s keurig opgespeld gaven de heren het beste van zichzelf. Een verdienstelijke afsluiter van deze 12de Persistence Tour


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015