Gentse concertorganisator Autumn Falls haalde afgelopen maandag het New Yorkse Diiv naar De Kreun in Kortrijk. De dreampop/psychedelica band uit Brooklyn bracht 4 jaar na hun debuutplaat ‘Oshin’ hun 2de album 'Is The Is Are’ uit. Met de nieuwe plaat in the pocket passeerden ze eerder al in de Botanique in Brussel en op Best Kept Secret Festival deze zomer.
Het feestje werd op gang getrapt door dirk. dirk. is een band en speelt alternative/indie met een toch wel vrij ruw kantje. De vocals nemen live verschillende vormen aan, de riffs blijven over het algemeen even dreunend maar het geheel wordt ondanks het noisy gehalte keurig onder controle gehouden. dirk. had eerder al indruk gemaakt op de finale van Westtalent & Humo’s Rock Rally, waar ze op beide plaatsen de 3de spot wegkaapten. Een goeie keuze dan ook om ze hier te programmeren. dirk. was duidelijk een waardige opwarmer voor de sympathieke New Yorkers.
Toen Diiv verscheen zei frontman Zachary Cole Smith meteen “Hi we’re Diiv (uitgesproken Dive) from Brooklyn”. Alle misverstanden van hoe je de bandnaam nu juist uitspreek waren dan ook meteen van de baan. Get the party started, Zachary.
Al werd dat niet meteen letterlijk genomen, de eerste 2 nummers waaronder ‘How Long Have You Known’ uit hun eerste plaat bleken wat gezapig aan te komen, het drong nog niet goed door en de sfeer was eerder licht opbouwend. Van hoogtepunten was er nog niet echt sprake. Tot Zachary zijn re-entry maakte met één van zijn geniale bindteksten. Ja, de man kan niet alleen zingen. “We’re gonna play a new song, it’s about using drugs.” Waarna enkele 'woehoe’s' uit het publiek weerklonken. Zachary repliceerde “Well, that’s how you feel now.” Waarin hij spottend verwees naar zijn drugsverleden. De toon was gezet, Diiv speelde ‘Dopamine’ uit hun nieuwe plaat waarna de eerste dansmoves sporadisch opdoken.
"Should we do an old song?” Let’s do 'Sometime', should be fun.” De set zat grotendeels in request mode. "What do you guys want to hear?” 'Out Of Mind' & 'Past Lives' waren enkele van de vele suggesties die dan ook één voor één gespeeld werden. 'Earthboy'! "You guys wanna hear Earthboy? Oh we’re so bad in playing it." Cole had er trouwens nog een fijne anekdote over. “We we’re in Australia playing a gig and there was a girl constant calling me ‘Earthboy'. I have no idea why she did that. So when we wrote the album 'Oshin' there was one song we called 'Earthboy', dedicated to her. I've sended the song to the Australian girl, she never responded. So guess how bad we are in playing it.”
Naast de vele zweverige deuntjes werden er nogal wat woorden uitgewisseld, Cole is dan ook iemand die graag al eens een praatje slaat. Een open mens, dat werd nogmaals duidelijk aan de hand van de projectie van z'n homemade video’s waarin hij z’n dagdagelijkse bezigheden liet zien. De beelden brachten leven in de band's backdrop, een fijne en bovendien creative invulling van de show. Bassist Devin daarentegen stond er over het algemeen nogal vrij ongeïnteresseerd bij, precies of hij was er niet graag. Ofwel is hij zo, maar gelukkig werd dit overstemd door het onuitputtelijke enthousiasme van de rest van de bende.
"I love you guys, you’re my favorite people!" Gevolgd door het sentimentelere 'Healthy Moon'. Ontroerend. Songs als 'Dust' & 'Yr Not Far' werden dan weer voor het laatst gehouden. “Most of the times we play an encore but i’am gonna say goodbye anyway, you never know”. De band trad af en kwam een fractie later terug on stage met een vers biertje waarna de finale songs werden ingezet. De laatste beetjes zomer waren bij het slotakkoord van 'Wait' dan ook officieel voorbij.
