ICOON: David Bowie - De Zomer van Archeduc - 27/08/2016 - CC Strombeek

Review:Concerten
  Erik Vandamme    28 augustus 2016

Begin van dit jaar overleed één van mijn grote helden, inspiratiebron, en 'muzikale vader' aan kanker. Ik schreef daarover: Toen ik op een doordeweekse maandag ochtend in de file stond, kreeg ik het idee om gewoon de radio aan te zetten en met de muziek mee te brullen. Nu, je krijgt dan wel mensen te zien die je raar aankijken, maar het zorgt er wel voor dat in zo een file staan minder stressvol aan lijkt te voelen. En toen kwam het nieuws op de radio en zei de bevallige stem aan de andere kant: "We hebben slecht nieuws uit de muziekwereld... David Bowie is onverwacht overleden na een strijd tegen kanker'' . Niet alleen kreeg ik koude rillingen, de tranen rolden van mijn wangen. Mijn icoon, mijn grote held is niet meer! Thuis gekomen stonden nog tranen in de ogen en vroeg mijn vrouwtje wat er aan de hand was. Ik barste in tranen uit, David Bowie is dood! Ik kreeg doorheen de dag tientallen sms'jes met innige deelneming, alsof één van mijn ouders was gestorven. Het is moeilijk te begrijpen voor de globale buitenstaander waarom het overlijden van een idool zulke emoties bij een mens kunnen los laten. Maar David Bowie was niet zomaar een muzikale held voor mij. Ter gelegenheid van De Zomer van Archeduc organiseerde Archeduc een 'David Bowie avond'.  Dit in CC strombeek. Wij waren daar uiteraard ook bij, ons verslag:


Dat gebeuren werd opgeluisterd door presentator Kris Baert (Radio 2). Enkele experts mochten komen praten over de carrière van Bowie. Ronald Verhaegen van Radio 1 en Artiest Piv Huvluv deden hun verhaal over het ICOON David Bowie. De muzikale omlijsting van deze avond was in handen van Luc Crabbe (Betty Goes green). Na een kort fragment uit de beginperiode van Ziggy Stardust, en aankondiging door organisator Erik Van Vaerenbergh, zette Luc Crabbe en zijn band een beklijvende Space Oddity in. Door Kris Baert achteraf, helemaal terecht, omschreven als ''als je de ogen sluit, hoor je.. Bowie himself''.

Uiteraard gingen zowel Luc als Ronald en Piv dieper in op die beginperiode, met smakelijke anekdotes. Leuke weetjes. Maar vooral de persoonlijke beleving van hoe ze die begin periode hebben aangevoeld. het zorgde voor een interessante kijk op de zaak, want iedere fan heeft zo een beetje zijn eigen idee over het icoon Bowie, toch? Ook nu bleken de meningen soms uiteenlopend, maar toch diezelfde lijn uit te gaan. Wat er op duid dat Bowie wel degelijk zijn reputatie als Kameleon binnen het muziekgebeuren, compleet heeft uitgespeeld in zijn lange carrière. Die vaak uiteenlopende reacties, het is daar een bewijs van. Maar toch blijkt er telkens een rode draad doorheen het geheel. Namelijk, dat David Bowie een invloed gehad heeft op de muzikale smaken van de praatgasten en muzikanten, daar bestaat niet de minste twijfel over.

Wat de muzikale omlijsting betreft, toch even een pluim op de hoed van Luc Crabbe, maar ook zijn bandleden. Er werd niet altijd voor de gemakkelijke weg gekozen. Een song als Fame , met de knappe tot unieke gitaaruitspattingen, nadoen? Het is geen gemakkelijke opgave. Maar diezelfde aanstekelijkheid waarmee Bowie toen ons hart veroverde, die brengt ook Luc naar voor. China Girl deed ons naar adem happen, en bezorgde ons koude rillingen - ook de dromen over onze China girl van toen kwamen weer boven drijven. The Man Who Sold the world , ooit subliem gecoverd door Kurt Cobain, is ook zo een 'unieke' song die niet gemakkelijk te coveren is. Maar ook hiermee hadden Luc en zijn band de minste moeite. Zelfs de gitaarsolo van Ziggy Stardust benaderde het sublieme origineel akelig dichtbij. Mick Ronson zal wellicht van hierboven, met een brede glimlach zitten mee headbangen. Hieruit blijkt dat Luc Crabbe klasse muzikanten rond zich heeft verzameld, die de muziek van Bowie niet zomaar lukraak spelen. Maar dit doen vanuit de ziel van de muziek. Lazarus zorgde niet alleen bij luc voor een krop in de keel, tot het wegpinken van een traan. Ook de zaal werd er doodstil van, een ware golf van kippenvel ontstond. Meer nog, je kon een speld horen vallen in de zaal. Die Luc naderhand bedankte met een daverend applaus.

 

Naast de sublieme muzikale omlijsting, en de beklijvende tot zelfs humoristische inbreng van de panelleden. Willen we toch ook even de organisatie zelf in de bloemetjes zetten. Want de opstelling van het podium, de gezellige stoeltjes, zitbanken tot versnaperingen. Het werkte heel uitnodigend. Bovendien kon je Bowie food kopen, en was er een bar voorzien. Dit alles zorgde ervoor dat er een ware huiskamersfeer ontstond. Bovendien was de zaal heel goed vol gelopen op deze avond, en zag je iedereen van begin tot einde glunderen van geluk. Naast dit alles was er ook een kwis voorzien die werd gewonnen door, een naar eigen zeggen, die hard David Bowie fan. Ook hij mocht op het podium zijn verhaal vertellen over de icoon Bowie. Die bovendien, zoveel maanden na zijn overlijden, nog steeds een heel diepe indruk heeft nagelaten op alle aanwezigen, zowel op als voor het podium, zo blijkt. Want we zagen mening tranen vloeien,  maar vooral werden verhalen over zijn overlijden verteld met een grote krop in de keel. Voelt het aan alsof je vader is overleden , toen Bowie stierf? Vroeg Kris Baert zich af. Voor de sprekers op het podium, maar ook vele fans - waaronder ikzelf - was dit in bepaalde grote mate, zeker het geval.

Kortom: op deze gezellige avond in CC Strombeek kwam David Bowie even weer tot leven, in de vorm van klasse muzikanten. Een sublieme presentator en sprekers die duidelijk met veel liefde over deze artiest spraken. Maar vooral een gezellige omkadering met muziek, en pure gezelligheid, zorgden ervoor dat we hier een onvergetelijke avond hebben meegemaakt. Archeduc organiseert in oogpunt van ICOON nog zo avonden. Bruce Springsteen en Bob Dylan zijn de volgende in de rij. ICOON Bob Dylan is op 28/10 en deze van Bruce Springsteen is op 15/11, allebei in CC De Ploter in Ternat. houdt uiteraard ook de website in het oog voor meer informatie: http://www.archeduc.be/

Foto's: Filip Van Muylem