Vandaag dag zes. De Britten van ‘Years & Years’ mochten op deze voorlaatste festivaldag de spits afbijten op de mainstage van het Sziget festival. Iets na vier uur - want ze waren een kwartier te laat - verschenen ze op het podium. Het was hun eerste keer in Hongarije en de 26-jarige frontman Olly Alexander was zichtbaar nerveus: “I don’t normally take a fan back there.” zei hij nogal knullig toen hij in het publiek een bord zag met het opschrift ‘Olly, please take me backstage’. De set werd geopend met ‘Take Shelter’, een song van hun eerste en tot nu toe enige album. We hoorden ook ‘Shine’ en ‘Worship’. Daarnaast werden we nog getrakteerd op nieuw materiaal met ‘See Me Now’, een nummer die op hun volgende plaat zal staan. ‘King’ was de afsluiter van de show. De stunteligheid van Alexander vonden we best innemend – Years & Years is tenslotte een vrij nieuwe band – maar we moeten toegeven dat synthpop niet echt ons ding is.
De edgy indierock van ‘Kaiser Chiefs’ vonden we dan weer een stuk makkelijker te verteren. Lead vocalist Ricky Wilson – voor de gelegenheid gekleed in een geel leren vestje – heeft bakken panache. Moeiteloos kreeg hij het publiek mee. Op ‘Angry Mob’ werd er meegezongen, op ‘Room In My Soul’ gesprongen. Het eerste nummer van de set was ‘We Stay Together’, een song die deel zal uitmaken van hun nieuwe plaat die later dit jaar uitkomt. We hoorden ook ‘Pinball Wizard’, een klassieker van The Who. Qua stemgeluid hoefde Wilson naar onze mening niet onder te doen voor Roger Daltrey. “We have another four minutes and fifty-five seconds to fill.” kondigde Wilson droog aan op het einde van de show, waarop hij het publiek afwisselend ‘Kaiser’ en ‘Chiefs’ liet zingen. Wilson is duidelijk een meer ervaren frontman dan Olly Alexander. De set werd afgesloten met ‘Oh My God’, hun allereerste single. Geslaagde show en voor wie ze gemist zou hebben, begin september zijn ze ook nog te bezichtigen op Crammerock in Stekene. Allen daarheen!
Na het confettifeestje op de mainstage was het om half acht de beurt aan ‘Noel Gallagher’s High Flying Birds’, een soloproject opgericht door – hoe kan het ook anders – ex-Oasiskopstuk Noel Gallagher. Het openingsnummer was ‘Everybody’s on The Run’, een single van zijn nieuwe band. Gallaghers optreden – zijn eerste in Hongarije, net als Years & Years – was een stuk soberder dan de show van Kaiser Chiefs. Tijdens ‘Digsy’s Dinner’ viel iemand vooraan in het publiek nét niet in slaap, tot groot jolijt van Gallagher: “Someone’s yawning… are you tired?! Go buy a fucking hamburger!” Nadat hij het nummer had afgerond checkte hij nog even of ze nog niet lag te slapen. Die Noel Gallagher toch! Op het einde van de show was het tijd voor ‘Wonderwall’ en ‘Don’t Look Back in Anger’, beiden hits van Oasis. Noel Gallagher’s High Flying Birds was minder spectaculair dan Kaiser Chiefs (we hebben Noel geen PA-toren zien beklimmen) maar daarom niet minder genietbaar. De moeite waard.
Dé headliner van vandaag was ‘Sia’, een Australische popzangeres wiens populariteit – te zien aan de opkomst vanavond – ontploft is in de afgelopen paar jaar. Het openingsnummer was ‘Alive’, de bekendste single van haar meest recente album. Tussendoor hoorden we ook ‘One Million Bullets’ en ‘Elastic Heart’. Het klonk allemaal goed maar volgens sommigen werd er geplaybackt. Hoe het ook zij, veel hebben we niet gezien van het optreden. Door de drukte stonden we nl. helemaal achteraan. Dat op zich is geen probleem, ware het niet dat de begeleidende videobeelden vooraf opgenomen waren en dus niét de show toonden. Het feit dat Sia ook nog eens helemaal achterop het podium stond hielp niet. We dienen trouwens ook nog te vermelden dat het optreden 23 minuten te laat van start gegaan is. Het moge duidelijk zijn, voor ons was dit een zware ontgoocheling. Vreemd dat er op de afsluiters ‘Titanium’ (een cover van David Guetta) en ‘Chandelier’ nog steeds zo enthousiast werd meegezongen. Als slotact op de mainstage kon dat stukken beter.
