Tien jaar De Jeugd in De Casino

Review:Concerten
 Rani Coppens    22 november 2015

De Jeugd Van Tegenwoordig is sinds dit jaar een tiener en dat vieren de drie Nederlanders met een aantal intieme shows onder de noemer ‘X – Viering van het Super Decennium’. Die show bracht hen op 21 november naar De Casino in Sint-Niklaas. Een heel andere ervaring dan de show die ze deze zomer nog neerzetten op Rock Werchter, waar ze samen met enkele duizenden festivalgangers Klub C helemaal los lieten. Niet verrassend dus dat ze De Casino met een capaciteit van enkele honderden met gemak uitverkochten.


Nederlanders warmen op voor Nederlanders in Sint-Niklaas want De Jeugd Van Tegenwoordig brengt Zwart Werk mee om het publiek klaar te stomen voor hun show. En what's in a name. Zwart Werk zijn vijf zwarte heren, twintigers, helemaal in het zwart gekleed. Ze brengen een mix van overwegend eigen materiaal en enkele remixen van nummers als ‘Coco’ van O.T. Genasis en ‘Banaan’ van Jebroer, nog een mede Nederlander. De combinatie werkt, de muziek is opzwepend en de kerels van Zwartwerk doen hun allerbest om het publiek mee te krijgen maar die laatste lijken weinig zin te hebben om opgewarmd te worden. Verre van een slechte prestatie op het podium, maar het is wachten op de mannen van de hoofdact om het publiek in beweging te brengen.

De Jeugd maakt van de meet af aan duidelijk dat ze ‘Sexy Beesten’ zijn, een nummer van hun vorige plaat De Lachende Derde. Het duurt niet lang voor de eerste hit z’n kop opsteekt. De eer is weggelegd voor ‘Hollereer’, een nummer uit 2008. De gegadigde meute zingt mee naar eigen kunnen. Datzelfde publiek wordt heel enthousiast wanneer ze M-A-N-O-N gaan spellen. ‘Manon’ is de naam van het laatste album en de laatste single van De Jeugd Van Tegenwoordig en wordt duidelijk gesmaakt. De kat op de backdrop, die ook te zien is in de muziek video, keek ernaar en zag dat het goed was.

De Jeugd Van Tegenwoordig doen wat ze altijd lijken te doen en waar ze eigenlijk best goed in zijn. Ze nemen zichzelf niet te serieus. Alledrie lopen ze rond op het podium in een hemdje, het één al wat opzichtiger dan het ander. De één heeft gouden kettingen rond z’n nek, de ander kraaltjes en ze dragen elk een bandana op hun hoofd. Het lijkt een alsof ze een verkleedkoffer in gedoken zijn maar het werkt. Ze lopen wat rond op het podium, niet lui, eerder nonchalant, hier en daar wordt wat rondgesprongen. Wat je zou verwachten van een groep rappers misschien.

Ze staan samen op het podium met hun producer en DJ van dienst Bas Bron. Die zet af en toe een eigen instrumentale remix neer van oude en recente hits wat het geheel een club-gevoel geeft. Halverwege gaat de sfeer in de zaal even aanvoelen als een chiro-fuif. Vooraan is iedereen enthousiast maar wanneer je iets verder de zaal in kijkt staan er groepjes mensen te praten, af en toe wat te zwieren met de heupen wanneer ze denken een nummer te herkennen. ‘Watskeburt’ trekt het volk weer mee de concertsfeer. Naar woord van Faberyayo is het hele encore-gebeuren wat pretentieus dus blijven ze gewoon op het podium staan. Ze breien een einde aan de avond met publiekslieveling ‘Sterrenstof’ en recenter ‘Broertje Ik Heb Je’. Enkele buigingen later verdwijnen de drie backstage en is het huiswaarts voor de toeschouwers.