Absolva - Never A Good Day To Die

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    24 oktober 2015

Op zaterdag 17 oktober zakten we af naar het gezellige festival Rebelrock , in Genk. We waren vooral onder de indruk van het optreden van Absolva. Onze reporter schreef er het volgende over: "Ook het uit Manchester afkomstige Absolva kreeg het publiek zonder problemen mee met hun technisch hoogstaande set bestaande uit onversneden Heavy Metal. Naast knappe instrumentalisten beschikt de groep ook nog eens over een frontman met een heel charismatische uitstraling. Absolva straalde de energie en het spelplezier uit van jonge wolven in het vak. Tevens deed de groep er alles aan om het publiek bij het optreden te betrekken. Dit alles resulteerde in een gedenkwaardige passage die ze hopelijk snel nog eens overdoen!"


Absolva is ontstaan in 2012. Opgericht door Chris Appleton & Martin McNee, beide afkomstig van de band Fury UK. Hun debuutplaat Flames of Justice sloeg in als een bom. In 2014 verliet bassist Dan Bate de band. Luke Appelton bood nog maar eens zijn diensten aan bij Absolva. Ondertussen werkten de heren noest verder aan een volgend album, dat volgens de website op 12 oktober op de markt zou komen. Never a Good Day To Die werd in grote mate ook voorgesteld op het festival Rebelrock. En door het publiek op algemeen applaus onthaalt. Hoog tijd dus om die nieuwe plaat van Absolva eens onder de loep te nemen.

Iets dat enorm opviel, tijdens het optreden van Absolva in Genk. Deze heren stralen een spelplezier uit dat je niet elke dag tegenkomt. Ondanks die vele jaren van dienst, en het spelen bij gerenommeerde bands in de scene, staan elk van de bandleden bovendien met beide voeten stevig op de grond. Dit gegeven vinden we dus ook terug op Never a Good Day To Die. In een muziekwereld waar 'schitteren in eenvoud' je er niet rijker op maakt, breken Absolva net een lans voor pure, onversneden heavy metal zonder franjes. Het album wordt traag en meeslepend op gang getrokken met Disguise. Waarna de typische gitaar riffs, zoals we die ondertussen gewoon zijn van de broertjes Appleton , als scherpe scheermesjes je de strot doorsnijden. Daarboven doet de vocale aankleding je prompt zin krijgen om, met de vuist in de lucht, stevig mee te zingen. Of liever brullen.

Bij het tweede nummer Killer Within worden begane wegen verder bewandeld. Indrukwekkende solo's zijn daar een onderdeel van. Nee, nieuwe wendingen worden er niet genomen. Dit is pure heavy metal die duidelijk vanuit het hart komt. Met een spelplezier gebracht, zoals jonge wolven dat plegen te doen die nog alles moeten bewijzen. Maar ook nu komt die spelervaring boven drijven. Luister maar eens naar die vuurkrachtige, allesomvattende gitaar solo binnenin, die de haren op je armen doen recht komen. Meezingers zitten er voldoende in, maar ook sommige songs met als het ware hitpotentieel. Om op festivals duizenden mensen uit volle borst te laten mee zingen. No One Escapes is daar een mooi voorbeeld van. Een voorbeeldige samenzang, die duivels gitaar riffs, en drums die je hersenpan lijken te gaan inslaan. Kortom, een waar feestje zou dit moeten worden bij menig optreden van Absolva.

Die zelfde tendens gaan de overige songs ook wat uit. Je zou kunnen stellen dat ze allemaal wat diezelfde lijn uitgaan,  wellicht een minpuntje waardoor je na een tijdje dreigt af te haken. Maar storen doet dit allerminst. The Light, never a good day to die, No Tomorrow elk van hen krijgen pakkende solo's mee, tot een meezinggehalte waarbij je telkens, zoals we eerder aangaven, met die vuist in de lucht stevig gaat staan headbangen. Daarmee zijn we aan het meest opvallende gekomen van Never a Good Day to die. De plaat bevat één voor één songs die vooral live, op het podium , het best tot hun recht komen. Je voelt telkens die neiging opwellen om de teksten mee te brullen, tot dus stevig te gaan headbangen. Gegevens die het best tot hun recht komen wanneer de band deze songs 'on stage' brengt.

Een ding is nu wel zeker. In een interview zei KISS boegbeeld Gene Simmons iets in de trend van 'Rock'n' roll is dood'. Wij moeten, met alle respect voor Gene, deze stelling tegenspreken. Rock is geëvolueerd, en gaat terug back to basic. Ik stel Gene voor eens te gaan grasduinen in die underground, hij zal wellicht ook botsen op een band als Absolva die de old school heavy metal van toen ten volle uitbuiten, met de voeten stevig aan de grond in het heden. Voor de liefhebbers van pure, old school heavy metal en aanverwanten. Die niet moeten hebben van overdreven poses , tot teveel show elementen. Is deze Never a good day to die dan ook een stevig aanrader. En nu hebben we een nekmassage nodig na al dat stevig headbangen.

 

Tracklist:

1 Disguise

2 Killer Within

3 No One Escapes

4 The Light

5 Never a Good Day to Die

6 How Black Is My Heart?

7 Transform

8 No Tomorrow

9 Warrior, Soldier

10 Orphan of God

11 All Alone