Review Copenhell - Kopenhagen - 18/20 juni 2015

Review:Festivals
 Erwin Poppe    27 juni 2015

Welkom op Copenhell 2015, het hardste festival van noord Europa, zo verwelkomen de Denen je op hun festival en misschien hebben ze wel gelijk. Denk niet dat er nog een harder festival is in Scandinavië. Een relaas van dit Hellefeest.


Als je het terrein betreed waan je je ergens tussen de hel en een staalfabriek. Op het midden van het plein staat er een houten wolf (mascotte van Copenhell) die ze op het einde van het festival na de laatste band op zaterdag offeren aan de duivel. Eén van de grootse verschillen met festivals bij ons is toch wel het volume van bier(standaard halve liters, zowel in bekers al blik) en de variatie aan eten. Je kan er burgers, opgevulde pannenkoeken, kebab, hot-dogs enz.. als zowel typisch Deens eten als Biksemad(aardappleen, ajuin, speciaal klaargemaakt varkensvlees en bearnaisesaus) en gebakken vis met brood. Voor fans die hun aggresie eventjes kwijt wilden konden op een afgesloten plaats zich gaan botvieren met hamers en ijzeren staven op auto’s. Er was ook een heuse Biergarten tent, metalmarkt en zelf een Tattoo booth waar je voor 200DK (26€) een kleine tattoo kan laten zetten. Maar we zijn hier natuurlijk ook voor de muziek die plaats vind op 3 podia, het kleine Pandeamonium, en de 2 hoofdpodia Hades en Helveti.

Op donderdag om klokslag 16u00 deden ze poorten tot de Hel open zoals ze het zelf zo mooi verwoorden. Hierna volgt een relaas van de bands die we gaan kijken zijn.

Op donderdag begon onze dag met het eerste optreden van die dag Life Of Agony, deze band uit Brooklyn is vooral bekend van hun eerste CD “Rivers Run Red”.Alhoewel Life of Agony een toch wel vroege opener was van het festival op de Hades stage stond er onmiddellijk een goed gevulde entourage mee te brullen. Wat de band vooral bracht waren nummers uit het album " River Runs Red" die bij het grote publiek vooral bekend is. Het was voor Life Of Agony toch wel een 10jaar geleden dat ze nog een op Deense bodem waren, maar de menigte waren hen blijkbaar nog niet vergeten.

De volgende band op de agenda is de Amerikaanse band Butcher Babies, deze band uit LA die bestaat uit twee vocals Heidi Shepard en Carla Harvey, waar de band rond draait mochten op het Pandamodium stage zich volledig laten gaan wat ze uiteraard ook gedaan hebben. De fel gekleurde kapsels en de wat ontblote lederen pakjes deden heel wat mannen harten sneller slaan. Het stevige gitaar en drum werk gecombineerd met de gewone stem en grunts waren voor het publiek toch een verrassing welk volume deze dames uitbrengen. Het is niet enkel het oog die iets te zien krijgt maar het geheel werd zeker gesmaakt.

De eerste band op het hoofdpodium Helveti is A Day To Remember, deze band afkomtig uit Ocala, Florida werd in 2003 opgericht en heeft ondertussen al 4 albums uit. Tijdens het eerste nummer hadden ze het ludieke idee om met wc rollen naar het publiek te smijten wat resulteerde in een wc rollen gevecht tussen band en publiek. Leuke band om te zien hoe ze het publiek meenemen in hun actieve doen op het podium omdat er toch heel wat gejumpt wordt. Het hardcore/ punk gehalte werd loeihard weergegven en maakte het aangenaam om te zien dat de sfeer er onmiddelijk in zat, zowel bij de band als het publiek.

Cannibal Corpse de band afkomstig uit Buffalo is een typische deathmetalband. Live valt hier echter niet veel aan te beleven aangezien de leden geen interactie hebben met het publiek en enkel staan te headbangen op het podium. Ze spelen echter wel een strakke set.

De volgende in de rij is Body Count Feat. Ice –T, deze band uit LA is een mengeling van verschillende genres dit natuurlijk mede door Ice motherfuckin’ T Bitch, zoals hij zich tegenwoordig pleegt te noemen. Ice-T weet het publiek perfect te bespelen en afsluiten doen ze natuurlijk met hun absolute hit ”Cop Killer”.

Tijd voor wat thrash/hardcore met Suicidal Tendencies, de vroegere band van Metallica bassist Robert T en afkomstig uit Venice(is wat de bakermat van Hard-Core in Calfornië). Ze openen hun set met enkele nummers van hun vroeger werk dat het meest populair is bij het publiek. Mike Muir is in topvorm en het is precies dat hij klaarstaat om een wereldrecord te verbreken in het een of ander atletieke discipline. Zo gedreven staat hij op het podium.

Na ST is het wachten op de Headliner van dag 1 Slipknot. Het volk was al goed op de been en heel wat fans wachten dit bangelijke moment af. De band zelf is zoals altijd strak en aggressief. Daar houdt het volk namelijk van.  Ze openenden hun show met nieuw werk uit “The Gray Chapter”. De show was schitterend, alles zat goed ineen maar het gevoel overviel me dat ze vooral op automatische piloot speelden en weinig interactie boden met het aanwezige publiek.

Na dit optreden was het tijd om ons bed te gaan opzoeken zodat we dag 2  fris konden starten

Dag 2:

Dag 2 begint voor ons met Ensiferum, een totaal onbekende voor ons. Deze naam spreekt al een beetje voor zich maar niets is minder waar. Het eerste gedacht doet de naam denken aan theathrale muziek maar wanneer deze band begint kunnen we toch welspreken van een stevige porsie metal. We zijn nu vrijdag15u30 en de weide is toch al terug goed gevuld en op dit ogenblik zijn de weergoden ons meer goed gezind dan gisteren. De zanger gebruikt twee stem timbres, de stevige gitaar rifs en een vettige strakke drum partij komen de nummers goed tot zijn recht. De keyboord behoort ook tot het decor en word bespeeld door een vrouwelijke muziekante die tevens ook regelmatig een zang partij voor haar rekening neemt.

De eerste band op de Mainstage ”Helveti” is de Deense Band Pretty Maids. Deze band stond oorspronkelijk niet op de affiche maar door het busongeluk dat Black Stone Cherry in Dublin moesten hun show cancelen op Copenhell en werden ze nog vervangen door deze Denen. Dat deze gasten een thuismatch speelden was er aan te zien, de sfeer zat er goed in, de interactie met het publiek was er zeker al konden wij er niet vanuit op maken over wat ze het hadden (ons Deens is niet zo goed). Deze band bestaat ook al een kleine 35 jaar en had zijn hoogtepunt in de jaren 80 en 90 maar zij zeker nog te pruimen.

Back to the Hades Stage en ditmaal voor de Zweedse melodieuze Deathmetalband At The Gates. We hebben deze band onlangs in de Trix gezizn en ik moet zeggen dat ze toch beter tot hun recht komen in een zaal dan hier overdag om pakweg 18u. Een band die zeer in smaak viel van de aanwezige toeschouwers.

Tijd voor een portie stevige punk/rock uit illinois, Rise Against. We hadden het geluk om deze band hier nog te kunnen bewonderen want hun volgende show op Hellfest is gecanceld door familiale omstandigheden. Het is de 2 de maal dat we deze band mogen bewonderen en ik moet zeggen dat we hun vorige optreden toch wat beter vonden al zal de locatie daar ook wel iets mee te maken hebben. In het algemeen kan men toch wel stellen dat deze band het allemaal heeft. Het muziekale, de energie, de jumps zijn fenominaal en het publiek is totaal in voor het crowdsurfen.

Copenhell is wel een festival waar de verschillende genres gewoon kriskras door elkaar geprogrammeerd worden zoals nu. De vorige band was punk/rock en nu krijgen we een stevige portie Ierse Blackmetal in de vorm van Premordial. Het muziekale geluid van deze band is een samensmelting van blackmetal en Irish folk. Zanger Nemtheanga is ook de meest beweeglijke van de band. Is zeker een band dat we eens gaan opzoeken als we terug thuis. Goede live band.

Tijd voor het grootste Duitse export thrashprodukt van de afgelopen 30 jaar Kreator. De avond is gevallen over Copenhell en dit komt ten goede van de opstelling bij Kreator. Een halve maan opstelling aan video walls, rook kanonnen, vuur kanonnen en snipper kanonnen maken het geheel af. Wanneer ze beginnen krijgen we een portie trashmetal in de puurste zin van het woord. Veel betere show dan toen ze op Master@Rock gespeeld hebben in Torhout.

Laatse band voor ons vandaag is Primus. Primus is de band rond bassist Lee Claypool. Deze band is onder het grote publiek redelijk onbekend maar vooral bekend van de titel muziek South Park. Met twee paddestoelen op het podium en zeer goede muziekanten, sluiten Primus de 2de dag van Copenhell af. Het is met een zeer apart geluid dat de zanger zijn songs naar buiten brengt, een beetje excentric.

Derde dag Copenhell en alles begint wat zwaar te wegen maar we slaan er ons wel door:

We beginnen vandaag met Huldre, hun podium is zo aangekleed dat je zou verwachten dat er ieder moment Trollen en Feeën op het podium zouden verschijnen. De band bestaat uit twee vrouwen waarvan zij de de vocals voor hun rekening nemen en vier mannen. Ze zingen in hun eigen Deense taal wat het geheel kompleet maakt. Er is heel wat aanhang waaronder ook een aantal in het publiek die net gekleed gaan zoals hen. De nummers zijn heel gevarieerd, van langzame song teksten tot toch wel een aantal stevige stukken gecombineerd. En het mag toch wel gezegd worden dat elke Deen wat ook zijn muziek genre is, elke Deen een beetje into folk is.

Tijd voor wat Zweedse Powermetal, dit is volgens ons de voorloper vanbands zoals Sabaton. Hier is Hammerfall. Een trio van basgitaar en gitaren komen het podium op en zetten het eerste nummer in waarbij ze gelijke moves doen. Wanneer de zanger het podium op komt en zijn eerste noot zingt barst de hel los en dit onder een stralende zon. Het publiek is er zeker voor te vinden en zingt dan ook alle nummers luidkeels mee. Het is zeker te horen dat deze heren goed op elkaar afgestemd zijn want alles zit toch wel heel strak en het tempo soms hoog.

Zoals we al eerder zeiden een mengeling van verschillende genres, van powermetal naar metalcore is hier maar een kleine stap(ongeveer 30 meter). Asking Alexandria de Engelse band uit North Yorkshire moest begin dit jaar hun zanger vervangen. Deze werd gevonden Denis Stoff. AA is een typische metalcore band zoals er nu zoveel zijn. Ze spelen een goede en strakke set.

Tijd voor wat Franse metal met Gojira. De band was tot 2001 bekend onder de naam Godzilla. Sinds 1996 zijn het nog steeds dezelfde bandleden waaronder de gebroeders Duplantier. Joe Duplantier heeft dit jaar in New York een nieuwe studio laten bouwen"Silver Cord" . Daar hebben ze hun 6de album opgenomen, de studio is nu ook beschikbaar voor andere bands. Voor een Franse band viel het op dat er een grote aanhang aanwezig was. Wanneer men deze band bezig hoort kan men wel zeggen dat ze zowel op cd maar ook vooral live hun geluid waar maken.

Turbonegro of Turboneger in het Noors is een Noorse band die hardrock, rock en punkrock combineren. De Turbojugend( Turbojeugd) is de internationale fanclub van Turbonegro. Een lid kan herkend worden aan een jack van spijkerstof met het Turbojugend logo op de rug gestikt. In totaal zijn er meer dan 2300 fanclubs over de hele wereld, de fanclub in Oslo is de grootste en het logo hiervan kan op bijna elke c.d terug te vinden zijn. Elk band lid is een beetje excentriek gekleed maar muzikaal heel leuk om te aan horen, tof om naar te kijken en ze weten de sfeer erin te houden tot de laatste noot. Fun, rock and roll gegarandeerd.

Een genre dat we hier nog niet hebben voorgeschoteld gekregen is Glamrock. Dit doen ze met de Britten van The Darkness die vooral bekend zijn van hun hit “I Believe In A Thing Called Love”. Deze band weet het show, glamour en glitter gehalte hoog te houden . Al moet ik zeggen dat de hoge noten in hun nummers niet echt tot zijn recht komen, zeker niet zoals op cd niveau. We hebben trouwens maar een korte set gekregen, amper 45 minuten jammer.

De 2de Zweedse deathmetalband van het festival maar toch van een ander kaliber dan At The Gates. Bloodbath is een tribute band  aan de pioneers van de Zweeds deathmetal van Dismember en Entombed. In 2014 vervoegde Nick Holmes van Paradise Lost de band.

De grote afsluiter van dit festival is er terug een uit Zweden, Ghost of Ghost B.C zoals ze zich in de USA heten. Deze band treedt op in een excentrieke stijl waarbij vijf van de zes leden gewaden dragen. De zanger draagt een kardinaals toga en een doodshoofd masker. Over de identiteit van de leden weet niemand iets, daar wordt heel geheimzinnig over gedaan. Dit was wel de verassing van het festival voor ons, we kende de band van naam maar wat ze live brengen is klasse.

Hierna was het nog de beurt aan Red Warzawa op het kleinste podium en het offeren van de houten Wolf aan de Duivel(verbranden). Dit hebben we toch aan ons moeten passeren daar we op zondag toch nog zo een tripje van een kleine duizend km huiswaarts hoefden te doen.

Copenhell is een waardig alternatief voor fans die te maken hebben met een Belgisch uitverkocht festival. Als er metalfans zijn die dit festival eens willen doen kan je ons contacteren via Snoozecontrol.


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015