Korpiklaani - Noita (Nuclear Blast Records)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Van Muylem    23 mei 2015

Onze Finse vrienden hebben een nieuwe CD uit. Ik moet toegeven dat ik er reeds geruime tijd naar zat uit te kijken! Ik heb ze een tijd geleden in Durbuy aan het werk gezien, net na hun Este vrienden Metsatöll. Het werd een feest, met een opzwepende accordeon (gaf een nieuwe dimensie aan de term ‘hij speelde accordeon’), een magische fluit, viool en een zanger die iedereen telkens weer meekreeg ondanks het feit dat niemand hun Fins verstond. Vooral dit laatste overtuigde me.


Noita is een plaat met veel afwisseling geworden. Het feestje begint bij de eerste en véél te korte track Viinamäen Mies. Met de typische ‘Hey, hey, hey’ zweept de zanger ons op, de muzikanten spelen perfect het spelletje mee. De accordeon vuurt je aan, zorgt mee voor het feestje. Wie kan er stil staan op deze track? Ik niet! Pilli On Pajusta Tehty schenkt ons sublieme folk metal, met ‘Oy’s’ die ons vocaal aansporen om vooral niet stil te staan. Het geheel klinkt iets ruiger en rauwer dan het vorige nummer. Voor het eerst hoor je de fluit, het tempo ligt lekker hoog. Lempo trekt de bas iets meer naar het voorplan en geeft het muzikale gedeelte een soort van zeemansroes. Ik bespeur een melancholische bui. Ik hou wel van de accordeon, de viool en de slijtende en ronkende gitaren. Meer feestgedruis en opzwependere klanken krijg je in Sahti (en bespeur ik hier niet wat Ests?). Dit is echt een nummer voor op een podium of tijdens een feestje: folk metal op zijn best! Luontoni gaat haast op hetzelfde ritme verder, zij het dan dat het in zijn geheel minder feestelijk klinkt. De metal klanken krijgen hier snel de bovenhand en het moet ook snel gaan. Minä Näin Vedessä Neidon kent een zachte start met een middeleeuws tintje en een mysterieus sfeertje. Ook hier bespeur ik een zeemansliederen sfeertje, zij het dan de droevige kant: tot de gitaren iedereen wakker schudden. Jouni Jouni klinkt steviger. De tekst lijkt hier belangrijk, maar helaas heb ik hier geen vertaling liggen. De vocals klinken overigens weer bijzonder opzwepend (en met een jaren ’80 klank die me bekend in de orden klinkt). Kylästä Keväinen Kehto is pure folk metal, van de bovenste plank, met een opzwepende accordeon (ik weet het: het is hun typische stijl). Ämmänhauta kent een lager tempo. De gitaren en de viool treden op het voorplan. Sen Verran Minäkin Noita klinkt al bij al lekker retro: rammend en stampend! De drums roffelen er lekker op los, het tempo ligt lekker strak! Dit is een fijne heavy metal afsluiter die ervoor zorgt dat je maar al te graag op de repeat all function duwt.

 

Het was weer lekker genieten van Finse artiesten! Zou het te maken hebben met de natuurelementen? Ik heb ervan genoten en dat is het belangrijkste! Nu nog eens checken of ze live nog altijd even genietbaar zijn!

 

 

Tracklist:

1. Viinamäen Mies

2. Pilli On Pajusta Tehty

3. Lempo

4. Sahti

5. Luontoni

6. Minä Näin Vedessä Neidon

7. Jouni Jouni

8. Kylästä Keväinen Kehto

9. Ämmänhauta

10. Sen Verran Minäkin Noita