Als er grenzen zijn aan intensiviteit, dan hebben Godspeed You! Black Emperor die gisterenavond (woensdag 29/04/215) verlegd.
Ter gelegenheid van Les Nuits Botanique zakten de Canadese postrock grootheden Godspeed You! Black Emperor af naar het Koninklijk Circus te Brussel. Wat maakt hen zo bijzonder? Vroegen we ons af. Met Asunder, Sweet and other Distress brachten ze weer een gloednieuwe plaat op de markt, die wellicht niets nieuw toevoegt aan het gekende geluid, maar weer die allesomvattende impact op de luisteraar teweeg brengt. Zoals elke plaat , bevat ook dit album nummers met een gemiddelde duurtijd 10 tot 20 minuten, of langer. Maar nergens krijg je het gevoel van 'langdradigheid'. Als luisteraar worden we gewoon murw geslagen, meegesleurd naar de aller diepste roersels van onze ziel. Een plaat van Godspeed You! Black Emperor - ook vaak kortweg GY!BE uitgesproken - is als een allesomvattende trip doorheen je hart. Zo één die je verweesd achter laat, en elke emotie boven haalt. Van diep tranendal, tot opperst geluk. De Canadese band is bovendien altijd heel bescheiden gebleven, je hoort hen nooit op de radio en ook naar de pers toe blijven ze heel bedeesd. En toch slaagt Godspeed You! Black Emperor erin het Koninklijk Circus compleet uit te verkopen. Het antwoord op de vraag ''hoe doen ze het toch, en waarom'' kregen we de volgende twee uur te zien, en horen.
De leden betraden één voor één het podium, zonder een woord te zeggen tegen het publiek. Het begon met een heel beklijvende viool partij, waarna elk ander instrument daarop inpikte. Op een heel trage, maar opbouwende naar een climax, werden we als luisteraar vanaf die eerste noten meegezogen in een wervelstorm van intensieve geluiden. Na het geweldige Hope Drone kregen we blijkbaar ook twee nieuwe nummers, geen idee welke. Maar het maakte ook bitter weinig uit. Met een langgerekte inbreng, slaagde Godspeed You! Black Emperor erin het publiek in diepste vervoering te brengen.
Het is met geen woorden te verklaren, maar als je als band een publiek twee uur gewoon kan vasthouden en het doet aanvoelen alsof dat maar enkele seconden waren. Dan moet je wel uit het goede hout gesneden zijn. Er waren bovendien geen instrumenten die er bovenuit staken. De beklijvende gitaar riffs doorkliefden telkens ons hart, terwijl de haast heroïsche aanvoelende drumpartijen je hersenpan bewerkte. Daarnaast waren er die hemels mooie vioolklanken, om je ziel te zalven.
Om maar te zeggen elke emotie werd aangesproken. De ene keer stonden we in tranen, de volgende weer met een brede glimlach. Maar telkens opnieuw werden we tot een diepe ontroering gebracht, twee uur lang. Je voelt de muziek gewoon doordringen tot elke vezel van je lichaam en ziel. Als in een soort trance stonden we met de ogen gesloten, of gewoon naar de hypnotiserende beelden te kijken. Want ook die visuele effecten sloten perfect aan bij de hemels mooie muziek die op ons afkwam.
Geen woord werd er gesproken. Zelfs tegen elkaar spreken de respectievelijke artiesten amper op het podium, maar toch lijken ze elkaar blindelings aan te voelen. De perfectie waarmee elk van de instrumenten in elkaar vloeien, het lijkt ons een extra pluim op de hoed van Godspeed You! Black Emperor. Deze perfectie zorgt gelukkig echter niet voor een routine klus. Vroeger niet, nu nog steeds niet. We hoorden mensen zeggen die deze band al een paar keer aan het werk hebben gezien , voor uw reporter was het de tweede keer, dat ze nog nooit een 'been there, done that' gevoel hebben gehad. Ook niet na de vijfde keer. We kunnen dit alleen maar beamen.
Het lijkt haast onaards, en niet met woorden te beschrijven, wat we op deze avond hebben meegemaakt. Je kan het vergelijken met de impact van de ondergaande zon op een warm strand, of de glimlach van een kind - om maar twee voorbeelden te geven. Je krijgt daar nooit genoeg van. Het raakt je als mens telkens heel diep, geeft je een gevoel van geluk tot weemoedigheid. Het waarom, is ook in die situaties niet te omschrijven. Zo ook voelt een optreden van Godspeed You! Black Emperor aan. Het is gewoon met geen woorden te omschrijven, je moet het zelf hebben meegemaakt om te begrijpen. Kortom: Als er grenzen zijn aan intensiviteit, dan zij die bij deze verlegd.
Setlist:
1. Hope Drone
2. Onaangekondigd nieuw nummer
3. Mladic
4. Onaangekondigd nieuw nummer
5. Peasantry or 'Light! Inside of Light!'
6. Lambs' Breath
7. Asunder, Sweet
8. Piss Crowns Are Trebled
