Ieperfest 2009

Review:Festivals
      12 oktober 2010

Het is alreeds enige tijd geleden dat het hardcore festival Ieperfest in ons land vertoefde. Ieperfest was dit jaar toe aan hun 17de editie welke maar liefst 3 dagen duurt. Het festival vond plaats in hartje Ieper (boerenbuiten) en werd ook dit jaar georganiseerd door Genet Records & De vort’n Vis. Maar laten we eens kijken naar het festival zelf. Het pre-fest zullen we even terzijde laten omdat wij hier niet aanwezig waren. We zullen direct schakelen naar 28 Augustus 2009-10-21


Dag 1, Vrijdag.

De dag werd ingezet door een optreden van Teenage Lust. Deze band van Belgische bodem bracht old school hardcore naar het publiek toe en toen ik die band aanhoorde wist ik al, dit worden 3dagen pure hardcore op het programma. Maar niets was minder waar, want naast hardcore ruimde het festival ook plaats voor punk, rock & metal. Zo volgde na Teenage Lust de Italiaanse deathmetalband Stigma. De reputatie van deze band bleek dan ook hoog te liggen bij onze Belgen. Niet voor mij maar wel voor heel wat omstanders. De band heeft namelijk de ingesteldheid om zoveel mogen en zo snel mogelijk te touren door heel Europa.

 

Na Stigma was oorspronkelijk Alcatraz aan de beurt, maar omwille van voedingsrijke redenen heb ik deze band gemist. Jammer maar niets aan te doen. Na Alcatraz zou normaal gezien Bandanos het touw moeten overpakken, helaas werd deze groep verzet naar een andere dag. Dit omdat ze te kampen hadden met autoproblemen. Welke best een verstaanbare reden is als je op onze Belgische komt. Achter een korte break was het dan tijd om Rhinoceros te aanhoren. De band die de mainstage kracht mocht aandoen bleek minder goed mee te vallen dan verwacht. De enige, en enige reden dat zij op het Ieperfest festival aanwezig waren is omdat ze in samenhang met xKINGDOMx touren. De reden waarom ik dit hier zo benadruk is omdat deze straightedge band “Rhinoceros” mij totaal niet kon bekoren. Of lag het aan mij, of lag het aan de muziekinstallatie maar het was een onaanhoorbaar afschuwelijk geluid. Grof gezegd maar dit is ieder zijn eigen mening.

 

Omdat het onhaalbaar is elke band te kennen heb ik bij het publiek wat rondvraag gedaan over wat de band “Your Demise” zou brengen. De meningen waren verdeeld. 50/50 laat ons zeggen, want er was heel wat positiviteit maar ook wel heel wat negativiteit te merken rondom deze groep. Zonder vooroordelen ben ik hem dan toch gaan bekijken en al bij al viel deze groep best mee. Dit komt misschien grotendeels doordat er heel wat veranderingen gebeurt zijn binnenin de groep. Na de release van hun nieuwe album “Ignorance Is Strength” verliet frontman George Noble de band en werd hij vervangen door de former singer van Centurion, namelijk Ed McRae. Een man vol energie en kracht die het podium gelijk liet daveren sinds de eerste tot de laatste seconde. Ik kan dan ook met volle overtuiging zeggen dat deze groep best wel een plaats verdiend in mijn lichaam.

 

Ook breaks zijn nodig in het festivalleven vandaar dat ik de bands Keit Caputo, Die Young, Outrage, Crimson falls en Wait in vain niet zal bespreken. De grote boosdoener hiervan is het vele moshen, het hongerige gevoel en het slechte festivalvoedsel. Daarmede dat ook Snoozecontrol stad Ieper onveilig ging maken.

 

Spoil Engine is aan de beurt, maak jullie gespen vast want het zal er weer gaan stuiven in de Marquee. Deze Belgische band dat technical metalcore brengt bracht onlangs een nieuw album uit. Het draagt de naam “Antimatter” en ligt al bij vele fans in de rekken volgens de spreekbuis van dienst. Spoil Engine maakt nogmaals hun naam eer waard want wie hun alreeds actief bezig zag op Graspop weet dat dit een band is om U tegen te zeggen. Zij maken de Belgische metalcore scène naam waard. Zoals ik eerder vermelde was ook xKINGDOMx te vinden op Ieperfest. Een female fronted hardcore band die toch wel de aandacht trok. Deze groep eindigt hun Europese tour in België en bleken nog altijd even actief te zijn als toen ze starten.  Een band met veel statements en veel internationale en nationale aanhangers noem ik dit. Het is dan ook één van de weinige bands die echt goed in mijn geheugen gegrift staan om, mocht het me ooit lukken, een cd van te kopen. Grotendeels kwam dit ook wel door de performance van zo’n klein, ferm getatoeëerde meid.

 

18H25. Wel niet helemaal stipt begonnen but HEY! Het is een hardcore festival en wat doen regels er dan toe hé? The Number Twelve Looks Like You start zijn activiteit in de Marquee. Mathcore uit de USA. Totaal geen idee wat ik hiervan mocht verwachten maar toch heb ik een blik gaan werpen op deze chaotische bende gasten. Om hun genre perfect te omschrijven heb ik meer dan 1 “-core” woord nodig. Chaotische math/grind/post/hardcore. Zo omschrijf ik hun het best.  Voor wie de groep “The Fall of Troy” kent, wel deze groep kun je ermee vergelijken. De zanger van de groep is als het ware een groot showbeest. Van de ene kant van de tent naar de andere lopen, zichzelf van zijn beste kant laten zien voor de camera en genieten van alle aandacht. Een klein kind zoals men zegt maar met een prachtige stem! Ja hoor, je merkt hier duidelijk sympathie! Een band om te herbekijken.

 

Het is 20H20. First Blood start zijn intrede op Ieperfest. De nacht begint langzaam te vallen en de lichten krijgen eindelijk het effect dat ze verdienen. Doch nog niet helemaal wat enerzijds wel jammer is. De band die op de mainstage stond en ook die plaats verdiende brengt Metal-hardcore met power in! Zij blijven niet op hun strepen staan en krijgen dan ook gauw het publiek mee voor een eerste echte moshpit die avond voor de mainstage. Zelfs het geluid kwam perfect uit bij deze band! Prachtig toch?

 

Laat ik Misery Signals, Bane en Architects even ter zijde liggen. De bands die ik beslist wel heb gezien maar niet voldoende om er een review over neer te pennen. Het verklaren van leugens is dan ook niet aan mij toegelegd dus bespaar ik dit jullie ook. Terror was tot slot de laatste band die ik die avond mocht aanhoren. Het was toen ongeveer 23H20 lokale Belgische tijd. De band bracht een exclusieve show naar het publiek toe. Sta mij toe om 1 woord toe te kennen aan de show van deze groep, namelijk “performance”. Een band die zijn publiek beslist weet te bekoren en in bedwang te houden .  Het was de eerste show van deze band en het zal beslist niet mijn laatste zijn. Wie deze band wil aanhoren kan dit altijd via myspace. www.myspace.com/terror

 

De afterparty zal ik hier niet bespreken, doch was deze best de moeite waard om aan onze noorderburen, zuiderburen, oosterburen of andere buren te tonen dat de hardcore scène in België nog niet verdwenen is!

 


Dag 2, Zaterdag

Gaan slapen met hardcore en gewekt worden door de eerste band in de lineup van zaterdag. Wat verwacht een mens nog meer van Ieperfest? Het is telkens een wonder hoe ik van mijn tent richting het plein sukkelde. Amper eten in de ochtend en met de biersmaak nog in de mond ga ik genieten van Balance. Deze Zweedse band wist mij echter niet te verassen. Vermoedelijk zal dit wel door het vroege ochtenduur gekomen zijn en door de matige opkomst voor deze band.

 

Toch brachten ze op het Moshvalley Fest een sterke prestatie welke nog lang zal nazinderen bij menig hardcore lievend Europa. De band die na Balance volgde heette Julith Krishum. Chaotische hardcore/punk. Zo beschreef Ieperfest de groep. De bandleden komen vanuit Germany, USA & Japan. 3 landen, 4 bandleden, 3 invloeden = prachtig schouwspel. De band werd ontdekt in 2001 en bracht ondertussen al 5 cd releases de voorbij 8 jaar.  Het optreden dat de groep bracht op 29 augustus 2009 te Ieper was er ééntje om van wakker te komen. Deze groep wist het aanwezige volk goed te bekoren en de eerste vroege moshpits kwamen er al aan.

 

Het is 11H50 en Outbreaker is nog bezig met de soundcheck. Na enige minuten komt deze female fronted Belgische band zichzelf voorstellen aan het publiek. De zanger Caro speelde vorig jaar alreeds op Ieperfest in de band No Recess die tot op vandaag nog steeds gebroken ligt. Een ietwat vreemdere muziekstijl. Zo zou ik Outbreaker durven beschrijven. Het is zeker en vast de moeite deze band te aanhoren doch is het zo dat deze niet volledig in de hardcore scène past. Het best plaatsbaar in de metalscène zelfs. Via hun myspace kun je alvast een voorsmaakje krijgen. www.myspace.com/theoathbreakerreigns

 

Ik vertelde jullie alreeds over Julith Krishum. De band die samen tourt met Suckinim Baenaim. Over deze laatst vermelde band wil ik het even hebben. Deze band die afkomstig is uit Israel boekte in eigen land al heel wat naambekendheid. Volgens diverse bronnen blijken volgende woorden “weird & experimental” de 2 kernwoorden te zijn. De band brengt een chaotische set naar het publiek toe met enorm veel humor erin verwerkt. Ook de look van “ik ben net wakker” was wel sterk aanwezig bij de zanger. Tjah, best begrijpbaar want ik zag er ook zo uit.

 

Voor wie van het echte werk wilde genieten op deze zaterdag begint alles met Deal With It. Ook deze band was eerder al te genieten op Moshvalley. Deal With It is een Engelse opkomende hardcore band welke nog niet veel reputatie op hun kerfstok hebben staan. Hardcore band vermeld ik wel maar deze kan best gecategoriseerd worden onder moderne –core vol energie en kracht. Die combinatie bracht enkele jongeren wel in beweging op dit nog steeds onmenselijke “vroege” uur voor velen. Deal With It schudde de campinggangers wakker.

 

Je zou durven stellen dat heel wat bands eerst Moshvalley waren gepasseerd alvorens ze op Ieperfest arriveerden. Zo hebben we ook nog The Effort waarvan Ieperfest hun laatste festival was tijdens hun Europese tour. Maar het is niet omdat het hun laatste optreden was dat de band er geen show van maakte. Het enige probleem wat ik had bij deze band is dat hij meer praatte dan zong. Een halve komiek op een hardcore festival precies. Omstanders riepen dan ook “shut up and sing” maar hier werd helaas geen gehoor aangegeven. Naast dit negatieve puntje is er geen kritiek aan te merken op hun show en op hun CD. Want ja hoor, de CD werd ook aangekocht.

 

Het is 14h50 en Nasty is aan de beurt. De naam beschrijft de band zou ik durven zeggen. Op het podium staat de band met een rode t-shirt aan en daarop staat NASTY gedrukt in het logo van jupiler. Een band waarvan je veel zou verwachten, zeker door hun voorkomen maar niets was minder waar. Mijn verwachtingen werden helaas helemaal niet vervuld. De band kon moshpits op gang trekken maar hield ze niet langer dan 10 seconden vast, zielig eigenlijk. Ook het geluid was beneden alle peil van deze groep. Gitaarrifs & drumsolo’s verdwenen op de achtergrond. Minder show & meer spelen is mijn boodschap! Om de review wat in te perken zal ik bands als An Emerald City, Lewd Acts, Soul Control niet bespreken.

 

De vroege vooravond schiet in gang en het is tijd aan The Boss om in actie te schieten. Ik had al heel veel positiviteit van deze band gehoord en ben mij dan ook op goede afstand gaan zetten om een duidelijk beeld te krijgen van de groep. De band die zelf afkomstig is uit Kortrijk weet zijn publiek een aanhangers best wel te imponeren. Naambekendheid was allang niet meer nodig, want The Boss was de baas op Ieperfest rond 18H lokale tijd. De band brengt hardcore/hardrock en metal in 1 setlist van zo’n kleine 40 minuten. Een band om zeker te aanschouwen als je er de kans toe krijgt.

 

Voedingstijd en dus het moment om Iepercity in te trekken. De oorlogsstad bij uitstek tijdens WOII waarvan je vaak nog heel wat restanten tegenkomt. Ook de terugweg bleek wel een oorlog te hebben meegemaakt, maar dan van feestende Ieperfestgangers. Doch lag de weg er mooier bij dan bij de gewone fuiven. Zo wordt nogmaals bewezen dat wij als muziekliefhebber ook respect hebben voor de natuur. (Blood Redemption, ON, Raein lieten we dus achterwege).

 

We arriveerden opnieuw toen Thrash Talk zijn eerste noot speelde.  Net op tijd om pure chaotische shit mee te maken. De normale lineup van instrumenten bleek compleet door elkaar gehaald geweest te zijn wat resulteerde in heel wat stagediven, moshpits en helaas ook wat gebroken instrumenten. Maar niet getreurd. De band bracht hardcore op een vredelievende en menslievende manier waarbij muzikaal genot voorop stond! The marquee ontplofte en dus was het moment aangebroken om opnieuw naar de main stage te trekken voor Knuckledust. Een band die ik zeker moest gezien hebben. De band afkomstig uit het United Kingdom brengt Britse hardcore op hoog niveau. De historiek gaat al een hele tijd terug in de tijd, het moment dat hardcore nog niet populair was in London en volledig underground moest gespeeld worden. Het jaar 1996. Toen was ik 6 jaar. Mijn eerste hardcore CD dateert van het jaar 1995. De band verwierf pas volledige naambekendheid in 1997 met de release van hun allereerste MCD & 7”. Tot op de dag van vandaag is deze groep zeer geliefd bij ons Vlamingen. Knuckledust bracht voor mij een niet vergeetbare show met alles erop en eraan. Zelfs het geluid viel behoorlijk goed mee en de aankoop van een CD kon ik dan ook niet laten na het aanhoren van deze band.

 

Tijd voor Liar, de avond valt, het word allicht donker en opnieuw een band van Belgische bodem aan het werk in de marquee. Liar heb ik begin dit jaar nog gezien met 5 man rondom mij te Bissegem. Geen zever! Vandaag kon ik ze zien met maar 5000 mand rondom mij. Liar was opnieuw een aangename verassing voor mij. Ze brengen afwisselend hardcore met soft-hardcore en punk invloeden. Een boeiende setlist en schoon schouwspel, al zeg ik het zelf. Liar behoort dan ook tot één van de betere Belgische hardcore bands in ons land. Ook tot ver buiten België is deze groep gekend want er liepen Britten rond die er al cd’s van in hun bezit hadden. Curieus hé.

 

Naast Liar konden we ook nog de band 108 aanhoren en aanbidden. De band bestaat reeds 17 jaar en brengt legendarische hardcore & punk. In 1996 stopte de band. 10 jaar later werden ze gevraagd voor nogmaals een concert te spelen als 1 groep. 2006 is de band dan herbegonnen met optredens en staan ze in 2009 op Ieperfest. Een band om nog steeds U tegen te zeggen en die gekenmerkt zijn voor ’s werelds grootste underground band. Is dit zo? Geen idee. Maar over de band 108 nu. De muziekgroep brengt strakke hardcore waar de underground scène sterk te merken is. Moshpits zijn een must alsook stagediven mag niet uit den boze zijn.  Een band die me beslist aantrok een waarbij ook ik mijn benen niet kon stilhouden.

 

Hierna volgden nog 2 bands waarbij een bespreking uiteindelijk niet meer nodig is. Rise and Fall & Darkest Hour zijn 2 bands die mening hardcore lievend Vlaanderen best gekend zijn en waarvan men op de show totaal geen aanmerkingen meer kan maken. Beide bands zijn bekend in hun genre en beseffen maar al te goed wat het publiek van hun verwacht. Hieraan voldoen vormt dan ook geen probleem.

Ieperfest dag 2 was een geslaagde bedoening durf ik wel te zeggen. Het voedsel niet meegerekend natuurlijk. Globaal gezien is alles vlot verlopen. Weinig accidenten en opnieuw puur muzikaal genot kunnen ervaren.