De weergoden zijn ons al een goede maand niet te gunstig gezind. Ook voor Groezrock zag het er niet goed uit maar uiteindelijk bleef het toch droog en hadden we de meegebrachte regenjas/broek niet echt nodig. Wel een beetje naar de frisse kant, maar dat was op zich geen probleem. Tot daar het verslag van de weersomstandigheden, over naar de festival report.
Uw verslaggever was enkel zaterdag aanwezig. Reel Big Fish was de eerste band die we gingen aanschouwen. Nu moet ik toegeven, toen ik ze enkele jaren geleden in AB heb gezien konden ze me persoonlijk niet geheel overtuigen. Al waren de meningen toen sterk verdeeld. En deze keer was het er dan wel pal op, om het zo te zeggen. Met een heel strakke naar ska-punk ruikende set zorgden ze voor een waar feestje en zetten de volledige mainstage tent in licht en laaie. Tot ver voorbij de PA werd er duchtig mee gedanst en gesprongen. Het combineren van grappen grollen op het podium, de prachtige trompet en andere blaasinstrumenten en de uitstraling die ze neerzetten zorgden er voor dat ik mijn mening moet herzien. Zowaar een vroeg hoogtepunt van de dag dat pas naar het einde van de avond echt zou worden geëvenaard.
Minder feestelijk, maar daarom niet minder goed waren Bouncing Souls met een puur onversneden punk rock set zorgden ze vooral voor veel crowdsurfers. Puur muzikaal bekeken was dit concert een hoogvlieger, en dat was vooral de verdienste van zanger Greg Attonito zonder afbreuk te doen aan de rest van de band uiteraard. Een leuk optreden zonder daar veel aan toe te voegen, vooral dan puur technisch hoogstaand.
Even een rustpunt? Dan was er dit jaar de Fender Acoustic stage. Een project dat we zeker kunnen smaken. Dustin Mensrue die in de plaats kwam optreden van Hostage Calm kwam alleen op het podium met enkel een akoestische gitaar. Dat zorgde zowaar voor een heel intiem sfeertje op een festival dat anders bol staat van snijdende gitaren, harde punkrock en hardcore toestanden. Jammer genoeg moest je al heel diep in de tent gaan staan om het geluid van de andere podia niet te horen, maar deze nieuwste stage is zeker en vast iets om in de toekomst te blijven herhalen.
Over naar het volgend feestje, een afscheidsfeestje eigenlijk. Want Heideroosjes geven er na circa 22 jaar de brui aan. Ze traden onlangs nog op in kleinere clubs en doen ook verschillende festivals aan om eind september definitief de handdoek in de ring te gooien met een o.a. een afscheidsconcert in AB te Brussel. Het moet voor hen een beetje gevoeld hebben als thuis komen op een festival dat bol staat met de muziek die ze al jaren brengen, en het publiek genoot ook met volle teugen. Het concept is ondertussen al gekend, op de tonen van 'Oo heideroosjes' bestijgen ze het podium om er daarna een klein uur lang stevig tegenaan te gaan. Opvallend was dat er iets minder bindteksten werden gebruikt, al mag die interactie in een show van Heideroosjes uiteraard niet ontbreken wat ook niet het geval was, alleen iets minder dan ander. Op zich niet slecht want zo werd de vaart niet uit het concert gehaald. We kregen een mooie samenvatting van 22 jaar puur punkrock. Heidroosjes kwamen, zagen en overwonnen.. althans toch tot iets voorbij de PA. We zullen ze missen.
Tijd voor een potje pure Hardcore dan maar? Verse uit Providence, Rhode Island zetten de Etnies Stage in vuur en vlam . Met een keihard naar de strot grijpende set zorgden ze voor de ene stagediver na de andere. Ook al lag het een beetje op dezelfde lijn allemaal, dat zal het publiek worst wezen. Zonder daar veel aan toe te voegen er volledig voor gaan en je publiek verweesd achter laten daar slaagden ze alvast wel in. Voor de liefhebbers van het genre, een aanrader.
The Dillinger Escape Plan traden aan op de Impericon Stage. Hun muziek kan worden omschreven als zogenaamde mathcore, een combinatie tussen grindcore, post-hardcore, jazz en metal in de breedste zin van het woord.. De metal invloeden zijn duidelijk hoorbaar en dit combineren met pure Hardcore werkt wel , dat bewezen ze hier door het publiek volledig uit hun hand te laten eten. Persoonlijk is het echter niet mijn ding moet ik toegeven, maar de aanwezigen genoten met volle teugen. Ook hier zullen zowel de liefhebbers van Hardcore als Grindcore hun ding wel in kunnen vinden. Een ontdekking.
Puur onversneden Punkrock, daar kwamen we dan wel voor naar Groezrock en daar moest je op de mainstage voor zijn. Een van de bands die in dit genre als een van de betere mogen worden gezien zijn Lagwagon. Met een setlist om 'U' tegen te zeggen en de nodige interactie naar het publiek toe zorgden ze voor wederom een hoogtepunt van deze dag. Het publiek genoot zichtbaar en danste en zong tot ver buiten de PA op de gebrachte songs. Een van de hoogtepunten in de set was het prachtig gebrachte 'Know It All'. Het combineren van pure punkrock uit het hart met prachtige stem/gitaar waren een streling voor het oor en oog.
Over 'puur onversneden punkrock' gesproken. Rancid kwam hier hun 20ste verjaardag vieren. De mainstage stond plots stampvol voor deze toch wel legendarische band in het genre. Het dient gezegd dat ze er wel iets harder en strakker tegenaan gingen dan hun voorgangers. Op zich hebben we daar uiteraard geen probleem mee, het zorgde voor een meer ''old school'' punk sfeertje en zelfs een paar moshpits tot aan de PA. Het combineren van die pure punk met de zogenaamde punkrock zorgde voor zowat het hoogtepunt van de dag. Snel en strak uurtje en 20min puur genieten van een band die na 20 jaar weliswaar misschien iets minder snedig voor de dag komt maar nog niets van zijn pluimen is verloren. Een krachtig einde van een heel geslaagd dagje Groezrock.
