De zevende dag ruste de Heer...behalve wij want we waren weer eens present voor een avondje Lokerse Feesten. Deze keer was het een pak nostalgie voor zij die de hoogdagen van de Punk/New Wave hebben meegemaakt, waaronder uw verslaggever die toen ook tot die categorie muziekliefhebbers behoorde. Een goed gevuld plein had er zin in want de verwachtingen lagen ook vrij hoog.
Openen deden we met Luc Van Acker die een set bracht uit zijn recente concert in AB waar hij zijn album The Ship kwam voorstellen in een van de REWIND reeksen die daar doorgaan. En als vanouds ging het dak er vanaf de eerste noot volledig af. Een heel bewegelijk Van Acker ondersteund door een super op dreef zijnde band deed op die vroege uur, het was amper 7 u s'avonds, het plein in vuur en vlam staan met als hoogtepunt het reeds vroeg in de set gebrachte Zanna samen met Geike Arnaert, maar dat was maar een van de vele hoogtepunten, want we kregen een korte maar stomend concert voorgeschoteld met keep talking waar hij lekker provocerend volledig vooraan plaats nam of neem nu de samenzang met Johannes Verschaeve (The Van Jets) die rond hem sprong als een gek en uiteindelijk op zijn rug belande, iets wat ze reeds deden in AB recent. Om maar te zeggen dit was een wel heel sterk en sfeervol begin van een geslaagde avond.
Met Echo and the Bunnymen weet je nooit, in het verleden heel sterke concerten gezien, maar ook soms ronduit saaie. Alles hangt beetje af van Ian of hij er zin in heeft of niet. Deze keer viel dat al bij al nog mee, de interacties met het publiek waren er , ook al was dat in heel beperkte mate, en de songs stonden als een huis. We kregen een soort best of voorgeschoteld die begon met Rescue en met als hoogtepunt het kippenvel moment Killing Moon met die magisch mooie gitaar solo van Will Sergeant. Deze laatste was trouwens heel goed op dreef, al stond hij onbewegelijk en zowat naar de grond te kijken, wat hij uit zijn gitaar deed ontspringen waren gewoon momenten van vuurwerk. Een degelijk concert dat ons niet zal bij blijven als een top optreden , het was zelfs minder sterk dan in AB recent, maar een meer dan degelijke Echo met een setlist mag gezien worden. Door de weinige interactie met het publiek leek het soms de eentonige kant op te gaan, maar songs als Seven Seas, Bring on the dancin horses, Never Stop en The cutter laten je niet onberoerd achter. Nog zo een hoogtepunt kregen we met een cover van Lou Reed Nothing Lasts for ever/walk on the wild site en afsluiten deden ze met het lekker uptempo Lips like sugar. Wat ons betreft? Aan de verwachtingen voldaan.
setlist : Rescue - Do it Clean - Villiers Terrace (with Roadhouse Blues - The Doors) - Stormy weather - seven seas - bring on the dancing horses- Rust - Never stop - Think I need it too - The Diseases - All that Jazz - The Killing Moon - The cutter - Nothing last for ever/walk on the wilde site (lou reed cover) - Lips like sugar
Met PIL de band die door Johnny Rotten werd opgericht na het verdwijnen van Sex Pistols in 1978, kregen we een punk legende op het podium. Dat de scherpe kantjes er wat af zijn hoeven we niet te vertellen, maar we kregen toch een gesmaakte punk feestje over ons heen. Vanaf de eerste noot tot de laatste namen Johnny en zijn kornuiten het publiek stevig bij de strot. Dat Rotten niet meer zo scherp staat als toen nemen we er maar bij, zijn publiek is dat ook niet echt meer. Maar we kregen waarvoor we gekomen waren al leek soms het 'punk' gevoel niet altijd aanwezig dan werd dit prompt rechtgezet door een messcherp gebrachte Death Disco of Rise. De misschien wel bekendste song (this is not) a love song kwam reeds vroeg in de set , het publiek genoot zichtbaar. Het was trouwens opvallend hoeveel volk er opkwam voor deze PIL, een groot contrast met het optreden vlak na hen. De massa danste ook lekker mee tot voorbij de PA en dat wil veel zeggen. Echt Punk klinken PIL niet meer echt, dat nemen we hen ook niet kwalijk, maar ze bewezen dat ze nog steeds mogen gezien worden als een van de grondleggers van het genre . Strak en lekker old school, maar net iets minder snedig dan vroeger.
setlist : Albatros - Deeper water - (This is not A ) love song - One drop - Warrior - Death Disco - Out of the woods - Bags - Chant - Open up
Bij afsluiter The Specials stond er plots veel minder volk, tot aan de PA was het nog druk, daarna veel minder. De typische Ska van The Specials ligt dan ook net iets moeilijker in het gehoor dan deze van hun generatiegenoten Madness naar mijn mening, net omdat The Specials iets meer technische ska brengen om het zo te zeggen. Meer oog voor de instrumentale aankleding om het zo te zeggen. En toch zorgde het voor een waar dansfeestje waar zowat alle nog aanwezigen duchtig mee deden. Songs als Rat Race, Nite Klub , Too Much too young zijn en blijven ska klassiekers waar je gewoon niet bij stil kan staan, net zoals ze AB in vuur en vlam zetten lukte dat nu wederom op de grote Kaai zij die het zagen en meemaakten genoten met volle teugen. Zoals dat vaak gaat hadden de afwezigen weer eens ongelijk, lekker ska feestje op een geslaagde avond dansend af te sluiten
setlist : Gangsters - Do the dog - Dawning of the new Era - It's up to you - Rat Race - Monkey Man - Blank Expression - Too Hot - Doesn't make it alright - hey little rich girl - stupid marriage - concrete jungle - friday night , saturday morning - do nothing - stereotype - man at C&A - Ghost town ) - A Message too rudy - Nite Klub - Little Bitch - Too Much too Young - Enjoy Yourself (its later than you think)
