In de Brielpoort Deinze gaat sinds 2008 elk jaar een gesmaakt metalfestival door, een heel gezellig typisch metalsfeertje wordt er elk jaar opnieuw gecreëerd. Toch zag het er na de vorige editie niet goed uit, er kwam wat minder volk op af en het was tijd om te bezinnen. In plaats van twee podia kregen we enkel optredens in een zaal met toch drie top acts als headliner , en zie het werkt!
Hoe het verder moet zal de toekomst uitwijzen maar Alcatraz Metal Festival heeft nog toekomst en kan groeien, dat bewezen ze met deze editie 2012. Opvallend was dat in tegenstelling tot andere jaren het publiek ''iets jonger'' was, mooi maar een goede raad aan de organisatie, laat uw iets ouder publiek ook niet volledig vallen want zij hebben Alcatraz groot gemaakt, en metal is voor ALLE leeftijden. Ook dat ingang en uitgang van de zaal dezelfde deur waren is een klein minpuntje, voor de rest hoort u ons niet klagen. Het verslag.
Beginnen deden we met de puur old school thrash metal van Warbringer. Met hun derde album onder de arm kwamen ze een ouderwets onversneden thrash concertje neerzetten zoals we dat van hen gewoon zijn. Niets aan toe te voegen, er gewoon voor gaan. Toch zagen we een zekere evolutie, een laat het ons zo zeggen, meer volwassen aanpak dan in het verleden. De band groeit nog en dat is veelbelovend voor de toekomst. Als je van dat puur old school sfeertje houd is Warbringer een sterke aanrader, dat waren ze reeds in het verleden maar dat zijn ze nu meer dan ooit!
Een van die bands om naar uit te zien was Hell. De groep heeft al heel wat problemen moeten doorstaan waaronder de zelfmoord van hun zanger Dave Halliday. Ze vochten echter terug en het was dan ook reikhalzend uitzien naar deze comeback. Niet alleen was er de dreigende ondertoon van de song, terwijl de zon buiten scheen gingen binnen in de Brielpoort de poorten van de Hel wagenwijd open. Heel diep gaande gitaargeluiden, een diepe grafstem bezorgden je rillingen tot het diepste van je botten, en dan hadden we het nog niet over de podium aankleding. De verkleedpartijen waren met momenten griezelig en het leek inderdaad of Satan himself zich ging gaan aanschouwen. Hell zag en overwon vele zieltjes op deze Alcatraz Metal ! Pracht concert heerlijk donker en doorgronden van duivelse riffs.. zoals het hoort!
En net toen we dachten dit wordt een gehele top dag ging het net iets minder. Ok, de heerlijke progressieve power metal van Crimson Clory zijn een streling voor het oor, de riffs werken ook aanstekelijk . Maar het gaat allemaal een beetje dezelfde lijn op om te blijven boeien en de podiumaankleding, we missen echt de zilveren maskers, hebben we ook beter geweten. Dat de nieuwe zanger Todd la Torre de stem van de in 2009 overleden Midnight benaderd is een feit, maar het dient gezegd, zonder deze laatste is Crimson Clory niet meer de band die ze ooit waren, jammer maar helaas. Toch smaakte de Power Metal wel, alleen net iets te weinig om het gehele concert te blijven bekoren.
Ook van Primordial werd veel verwacht, hun verschroeiende combinatie tussen folk en black metal met een zanger met ijzingwekkende stem sloeg in eerste instantie wel aan. Een deel van het publiek genoot zichtbaar en de vuisten en horns gingen duchtig in de lucht. Het donker sfeertje was wel aanwezig, alleen bleef het niet de hele tijd kleven zoals dat bij Hell het geval was, net omdat alles een beetje dezelfde weg op ging daar lag het verschil met hun voorgangers dan ook. Niet slecht, leuk voor de fans, maar of ze zielen hebben bijgewonnen? Daar twijfel ik een beetje aan.
En dan eindelijk toch een hoogtepunt en wat voor een!! Testament kwamen hun nieuwste voortreffelijke schijf 'The Dark Roots of earth' voorstellen. Vanaf de eerste noten nam de band ons in een stevige naar thrash metal ruikende houdgreep om nooit meer los te laten. De brielpoort veranderde in een kolkende massa dansende, headbangen en van tijd tot tijd crowdsurfen en een moshpit creërende massa. Niet alleen waren er de recente songs die aanvoelden alsof ze die al vele jaren speelden, de klassiekers klonken hard en ruw zoals het hoort. Testament bewees hier dat ze weer staan als een huis en dat is niet alleen de verdienste van de heel goed bij stem zijnde Chuck Billy. De fijne gitaarriffs van Alex Skolnick gingen door merg en been. Zowel instrumentaal als vocaal was dit een top concert dat de broerige hete temperatuur in de zaal naar een waar kookpunt herleide. Zowaar het hoogtepunt van de dag, we bleven verweesd en badend in het zweet achter na zo een wervelstorm.
setlist : Rise Up - The New Order - The Preacher - Native Blood - True American Hate - More then Meets the Eye - Dark Roots of Earth - Into the Pit - Practice what you Preach - Over the Wall - DNR - 3 days in darkness - The Formation of Damnation
Over naar een puur Heavy Metal optreden om het zo te zeggen, dit is wat Iced Earth ons bracht. Zonder veel franjes of show gewoon hun ding doen. Met als hoogtepunt toch de wel heel integrerende stem van de nieuwe zanger Stu Block. Het moet niet simpel zijn geweest om een zanger als Matt Barlow te vervangen maar met Stu is dat toch gelukt. Of hij Barlow kan doen vergeten? Dat denken we niet, maar met deze nieuwe inbreng zijn ze er zeker niet op achteruit gaan zoals dat bij vele groepen soms het geval is bij het verdwijnen van hun zanger. Nu is het wel zo dat bij Iced Earth het eigenlijke boegbeeld niet de zanger was maar wel Jon Schaffer en dat merk je toch ook. Want de snijdende gitaarsolo's zijn net de sterkte van deze band, in deze hete Brielpoort bewezen ze dat ze terug zijn van nooit echt weg geweest.
Setlist : Dystopia - Burning times - Slave to the Dark - I Died for You - V - Pure Evil- Wolf - Anthem - Declaration Day - Boiling Point - Watching over Me - Damien - Iced Earth
Afsluiten deden we met een van de grotere Black Metal bands die er bestaan, al zullen de meningen daarover wel uiteen liggen. Immortal. De sfeer was er alvast, de donkere aankleding ook. De diepe grafstem van zanger Olve Eikmo en de snijdende gitaren gingen door merg en been, zoals we de dat graag hebben . Dit gecombineerd met zowaar vuur op het podium zorgde weer voor dat sfeertje dat we bij Hell voelden eerder op de dag, alleen net iets minder intens. Het zat allemaal wel goed in elkaar, maar bleef niet de hele tijd kleven, daar lag het verschil een beetje. Het publiek was in twee delen verdeelt , de voorste rijen tot voor de PA die intens genoten en deze daarachter die beetje verveeld er stonden op te kijken, een optreden dat dus een beetje de twee kanten opging. Maar wat ons betreft, een lekker donkere kers op de taart die dus echter smaakte naar 'het mocht iets meer zijn' .
Setlist : Withstand the Fall of Time - Sons of Northern Darkness - The Rise of Darkness - Damned in Black - Triumph - Solarfall - In My Kingdom Cold - Tyrants - The Call of the Wintermoon - One by One - Intro - Beyond the North Waves - All Shall Fall - At the Heart of Winter - The Sun not longer Rises
