The Very End - Mercy & Misery

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
      18 januari 2011

Met onze nieuwe samenwerking die we onlangs afsloten hebben we onmiddellijk de kans gekregen om enkele grote namen te gaan reviewen zoals Jag Panzer, Evergrey en Assassinmaar we zullen starten met een minder bekende band, namelijk The Very End. Deze Duitse band klinkt mij niet onmiddellijk bekend in de oren maar na wat speurwerk ben ik tot het resultaat gekomen dat ze al 2 demo’s uitbrachten en een full cd. “Mercy & Misery” wordt dus hun tweede full-lenght album.


Omdat we ook graag een genre plakken op elke band heb ik mezelf ditmaal in narigheid gebracht. De groep omschrijft zichzelf als modern metal maar door aandachtig te luisteren naar hun kwalitatief hoogstaande niveau van muziek poseren is het moeilijk om er een karakteristiek genre op te plakken.  Het is dus sinecure om dat te doen en daarom laat ik het bij dit album liever achterwege en blijf ik mij omklemmen aan de manier waarop de groep zichzelf omschrijft: Massive, modern & unique – thrilling songwriting and an open minded interpretation of modern metal.

Laten we nu eens kijken naar het album zelf. The Very End klinkt in alle geval vrij stevig. Al vanaf het eerste lied kan ik opmerken dat de groep zich in geen enkel lied zal laten doen, en die gedachte wordt ook telkens weer bevestigd. Op vocaal vlak zit het ook goed snor, de canto is vrij normaal met op regelmatige basis een gepaste grunt er tussenin. Deze grunt steekt, in tegenstelling tot veel andere bands, ditmaal niet af op het album. De zanger weet er een mooi evenwicht in te vinden.

Eerder al vermelde ik het modern metal genre dat de band hanteert, al kan er soms gesproken worden van een tikkeltje thrashmetal. Zo zijn er bepaalde nummers die naar mijn eigen mening sterk aanleunen naar het thrash gedeelte in plaats van naar het “modern”. Anderzijds zit er ook veel melodie in. Wat mij dan weer doet denken aan het melodieuze metalgenre. Nu zul je vast wel gaan denken van: ‘what the hell, past dit bij elkaar?’. Wel … ja! De groep heeft er op wonderbaarlijke wijze voor gezorgd dat het niet af steekt doorgaans het album, integendeel zelfs. Die constante afwisseling tussen thrash, moder en melodieus geeft het album net dat tikkeltje speciaalheid wat dit Duitse trio wel verdiend.

Op het album vinden we ook 2 covers terug. Namelijk Immigrant Song van Led Zeppelin enManiac van Michael Sembello. Het speciale aan deze covers is dat de groep dit in hun eigen stijl deed en dus niet de originele stijl probeerde na te doen.

Tracklist

  1. Memento
  2. Ball And Chain
  3. The Leper
  4. Rat Nation
  5. Dead Is The New Alive
  6. Letters To The Living
  7. A Hole In The Sun
  8. For All Things Undone
  9. Vultures
  10. Immigrant Song
  11. Three Zero Nine
  12. Blacklisted
  13. Maniac (bonusnummer)
http://www.theveryend.net/