Nu zullen we heel eerlijk zijn, van country hebben we niet veel kaas gegeten. Zoals elke muziekfan hebben we wel een boontje voor wijlen Johnny Cash, maar verder gaat het toch niet. Dus toen we Bob Wayne op ons bord kregen was de vraag toch wel of het zou lukken om hier een deftige review van te schrijven. Maar aangezien we hier bij Snoozecontrol toch wel avontuurlijk zijn aangelegd gingen we de uitdaging aan.
Wat dat echter wel kan goedmaken is het verhaalaspect van dit album. Bob Wayne schrijft in een verhalende stijl waardoor je wel eens wil horen waar hij het over heeft. De man is natuurlijk geen doetje en heeft het onder andere over zijn bezoek aan een spookstad, de ontelbare vrouwen wiens hart (ofja, hetgeen wat een half meter lager te vinden is) hij veroverde, over een truckchauffeur die een bijberoepje als drugskoerier versiert en over hoe een vrouw zijn hart brak(wat zeiden we nu alweer over stoer?) en hij ze later vermoordde(ahem, laat maar.).
Er werkten heel wat gastmuzikanten mee aan dit album die hun sporen verdienden bij gerenommeerde namen als Johnny Cash, Hank III, Bob Dylan en George Jones. Indien je een countryfan bent zal dit plaatje van deze rebel je zeker wel bevallen. Ons kon Bob Wayne echter nog niet bekeren tot deze typische Amerikaanse stijl. Al zouden we dat waarschijnlijk niet in het gelaat van deze stoere man durven zeggen…
