Saltatio Mortis is een Rockband die Middeleeuws getinte muziek brengt op een moderne manier. Het is een groep die albums publiceert aan de lopende band, zo is dit al het tweede full album dat ze dit jaar uitbrengen. Manafactum III was een livealbum, dus het bevatte quasi geen nieuwe nummers. Dit is bij Das Schwarze Einmaleins helemaal anders, aangezien dit album weer bomvol nieuwe tracks staat.
In Das Schwarze Einmaleins doet Saltatio Mortis wat de band in al hun voorgaande albums deed, Middeleeuwse instrumenten combineren met Duitse songteksten. Echter net iets anders dan in vorige platen van de band is dat er in dit album een tweedeling merkbaar is. Zo zijn de eerste songs lekker strak en uptempo met een opzwepende karakter. Het zijn stuk voor stuk nummers die ons doen doen denken aan Duitse Punkrock met een doedelzak doorheen gedraaid. Het album bevat echter ook een pak nummers zoals de Galgenballade en Radnotiz, waarmee ze letterlijk hun hoofd tussen de galg leggen naar mijn mening. Het is zijn deze nummers die het tempo volledig uit album halen en menig Saltatio Mortis fans zal teleurstellen. Het is bij momenten zelfs saai om te beluisteren, al maakt de doedelzak dan weer alles goed. Het gezang in deze ballads is echter veel te vlak en niet spectaculair genoeg waardoor de songs van een veel lager niveau zijn dan de uptempo nummers op de plaat.
Als we dan één nummer op de plaat zouden kiezen dat er voor ons bovenuit stak dan is het Abrakadabra. De track heeft iets toverachtig doordat het zoveel combineert. Zo worden er elektrische gitaren, akoestische gitaren, een doedelzak, een piano en verschillende stemverschuivingen gebruikt in één nummer. Hierdoor is dit het lekkerste nummer op de plaat. Daarnaast is het gewoon ook een heerlijke ruige song, waardoor het me doet denken aan de betere nummers van Sabaton. Aangezien ik een fervente fan ben van Sabaton kan dat alvast worden geïnterpreteerd als een compliment.
Wij zijn alvast niet volledig overtuigt van deze plaat van Saltatio Mortis. De punk-achtige songs gaven ons telkenmaal een eargasme, maar de ballads waren dan weer eerder een moment van pure muzikale vlakheid. Oordeel vooral zelf door het album eens te beluisteren, maar wij denken alvast dat het zonder leemzoetige ballads beter was geweest.
Tracklist
1. Früher war alles besser
2. Wachstum über alles
3. Krieg kennt keine Sieger
4. Der Kuss
5. My Bonnie Mary
6. Sandmann
7. Satans Fall
8. Idol
9. IX
10 Galgenballade
11 Abrakadabra
12 Nur ein Traum
13 Randnotiz
