Artic Monkeys – AM

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Jordy Sabels    13 september 2013

In 2012 begonnen de Artic Monkeys aan een nieuw album te werken. Na hun vorig spektakelstuk, Suck it and See, waren de verwachtingen alvast hoog gespannen. Vandaag, enkele dagen na het uitkomen van de plaat AM, kan worden vastgesteld dat deze verwachtingen voor mij meer dan ingelost werden. Het typische Artic Monkeys geluid in combinatie met het sporadisch opduiken van muzikale held Josh Homme zorgt ervoor dat dit weer een album werd om in te kaderen en overal ter wereld gouden platen te veroveren.


Op de plaat staan twee nummers die al op voorhand uitkwamen als single, namelijk Do I Wanna Know en R U Mine. Dit zijn twee tracks die eigenlijk nog het meest aansluiten bij het album Suck It And See. Bij het beluisteren van deze songs dacht ik zelfs even dat ze afkomstig waren van de plaat uit 2011. Het zijn nummers die doordrongen zijn van het Artic Monkeys geluid, twee heerlijke songs dus.

Na deze twee nummers komen we terecht op de echte nieuwe plaat, dit is vooral merkbaar in de twee volgende tracks. One for the Road is de derde song op de plaat en wijkt af van de vorige twee door het gebruik van een achtergrondgeluid van hoge stemmen die het nummer meer cachet geven. Het instrumentele karakter van dit nummer is typisch Artic Monkeys, maar door het achtergrondgezang geven ze het toch een andere dimensie. Daarna volgt Arabella, naar mijn bescheiden mening het mooiste nummer op de plaat. Het is een song dat mij doet denken aan Triggerfinger met een jongere stem. Dit komt vooral door de extra franjes in het instrumentele karakter van de track. Zo maakt de band gebruik van rustigere stukken die elkaar afwisselen met iets hardere stukken gitaar, waardoor het nummer, voor zover dit mogelijk is buiten de Metalscene, op in indie-achtige wijze gebruik maakt van Breakdowns. Arbella zou een zeer mooi en elegante dame zijn als het een vrouw was, met af en toe een gekke moodswing, maar nu is het gewoon een heerlijk nummer!

Voor de mensen die houden van de iets softere kant van Artic Monkeys staat het nummer Mad Sounds op de plaat. Het is een song dat vooral de dames onder ons wel eens zou kunnen bekoren, aangezien ze kunnen weg zweven bij het horen van de stem van frontzanger Alex Turner. Het is namelijk een nummer dat zijn stemgeluid volledig naar voren brengt door dat de instrumenten even naar de achtergrond verhuizen.

Why'd You Only Call Me When You're High is alleen al door zijn titel een zalig nummer. Elke student kent wel dat ene moment dat je even zo zat bent als een Zwitser en je naar random mensen begint te bellen. Deze song gaat ongeveer over dat fenomeen, maar dan op een iets meer emotionele wijze, aangezien Alex Turner een beetje weent omdat hij enkel wordt gebeld als zijn vriendin high is. Gelukkig kan je ook high worden van de liefde zelf, en zo heeft elke donkere wolk zijn gouden randje.

Tot slot nog even stilstaan bij de "Outro", I Wanna Be Yours. In deze song wordt de breuk met Suck It And See en het vernieuwende karakter van de Artic Monkeys in elke plaat nog sterker duidelijk. Het is een song waar de nieuw geluiden het best naar voren worden gebracht, doordat een combo is van instrumentele franjes, heerlijk achtergrondgezang en de zwoele stem van Alex Turner. Alle vernieuwing die in voorgaande songs naar voren kwam is dus geïntegreerd in deze heerlijke Outro! Het was weer een lekker luisterstuk en wij kijken alvast uit naar hun concert op Pukkelpop of Rock Werchter 2014. Artic Monkeys you did it again!

Tracklist

1. Do I Wanna Know?
2. R U Mine?
3. One for the Road
4. Arabella
5. I Want It All
6. No. 1 Party Anthem
7. Mad Sounds
8. Fireside
9. Why'd You Only Call Me When You're High?
10. Snap Out Of It
11. Knee Socks
12. I Wanna Be Yours