De eerste editie van InBetween fest beloofde vooraf een topper te worden door de knap samengestelde affiche! Belgische talentvolle bands werden afgewisseld met buitenlandse bands. Atlas Losing Grip was de headliner van dit fest, die plaats vond op 6 september 2013 in jeugdhuis Diezie in Roeselare.
Het zat de organisatie niet echt mee. Door veel file op de Belgische snelwegen kon de opener Generation 84 er niet op tijd geraken. Met enige vertraging trapte The Ignored het festival op gang. Met enkele goeie nummers eigen werk en ook een coole cover van het bekende "True Believers" van de Amerikaanse topband Bouncing Souls hebben ze het fest op een mooie manier geopend.
Daarna was het de beurt aan Generation 84. Ze hadden lang in de file gestaan, maar daar was tijdens hun set niets van te merken. Ze speelden een energieke set. Wat ik vooral sterk vond was dat er af en toe eens een goed klinkende scream in hun nummers zat. Het zorgde voor afwisseling. Ook de clean vocals van de zanger klonken geweldig goed. De setlist zat goed in elkaar en ook mijn lievelingsnummer "Tilting The Hourglass" werd gespeeld. Echt een Belgische band om in de gaten te houden!
Tijd om eens naar het akoestische podium te gaan! Het was een zeer gezellig zaaltje in het jeugdhuis waar ook een bar stond. Het eerste optreden die er plaats vond was dat van PJ Bond, die dit jaar ook al schitterde op het akoestische podium van Groezrock. Deze Amerikaan slaagt er in om met zijn stem en akoestische gitaar het zaaltje in te palmen en je enkele kippenvelmomenten te geven. Een prachtig optreden, en ik hoop hem snel terug in België aan het werk te zien!
The Octopussys zijn een Belgische band met een grote toekomst. Het is zo'n band waar ze sowieso enkele nummers van kent, en er na de show ook enkele nieuwe deuntjes van in je hoofd blijven zitten. Dit was in Roeselare niet anders. Een goed optreden en het nodige enthousiasme van de band bezorgde mij een mooie tijd!
Opnieuw naar de akoestische podium waar het beste optreden van de avond werd gegeven door Nederlander Tim Vantol. Het beste optreden omdat de sfeer er zo goed inzat. Hij zorgde ervoor dat het publiek begon mee te zingen met de refreinen en dat gaf, samen met de schitterende setting waarin hij speelde, een ongelooflijk toffe sfeer waar iedereen duidelijk met volle teugen van genoot. Ook het overtuiging waarmee Tim speelt is prachtig om te zien.
The Accelerators, ook uit Nederland, speelde daarna opnieuw op de main stage. Hoewel deze band een zeer strak optreden speelde, was er veel van de goede sfeer weg. De zaal was veel groter waardoor iedereen ver uit elkaar stond. Dat was jammer en de overschakeling van de geweldige sfeer van het akoestische podium was erg groot. Niettemin een goede set en een geweldige band!
Het is weinigen gegeven, je eerste festival organiseren en als headliner een band boeken van het kaliber Atlas Losing Grip! De Zweedse band speelde een prachtig optreden met nummers als "Heartbeat", "Closer To The End" en natuurlijk "Bitter Blood"! Hoewel de mensen in de zaal nog redelijk ver uit elkaar stonden was er dit maal wel een goede sfeer. Er werd gedanst, gestagedived en wat zot gedaan. Een prachtige show van een geniale band!
InBetween Fest heeft er een schitterende eerste editie op zitten! Een proficiat aan de organisatie die heel goed heeft omgesprongen met de fileproblematiek en alles in goede banen heeft geleidt! Wat volgend jaar wel cool zou zijn is om meer bands op het akoestische podium te zetten. Het is een heel erg cool concept die zeker aansloeg! 4 bands op de akoestische stage en 4 op de main stage zou voor nog meer afwisseling zorgen.
De algemene conclusie is dan ook dat alle thuisblijvers ongelijk hadden. Op naar de 2e edite van InBetween Fest!
