One Of Us Is The Killer is de nieuwste plaat van de Mathcore band The Dillinger Escape Plan. Mathcore, ook wel eens avant-garde metal genoemd, is een genre dat op sublieme wijze verschillende muziekstijlen probeert te combineren. Bij The Dillinger Escape Plan wordt vooral gebruik gemaakt van Grindcore, Hardcore, Metal en af en toe een vleugje Jazz, een ideale combinatie voor de muzikale veelvraat dus.
One Of Us Is The Killer begint direct met twee luide knallen namelijk Prancer en One Of Us Is The Killer. Het zijn twee nummers met een bijzonder strak doch snel tempo waardoor het een compleet feestje wordt in uw hoofd. De songs bevatten ook complete mindfucks door het gebruiken van zeer onverwachte breakdowns of zelfs stiltes die worden opgevolgd door sublieme combanitie van technische screams van zanger Greg Puciato en aan de onmogelijkheid grenzen gitaarstukken van Ben Weiman en Jeff Tuttle. Zoals bij eerdere albums van de band beginnen ze hun plaat dus met heerlijke hevigheid waarvan de meeste tienjarigen in hun bed zouden plassen.
When I Lost My Bet begint dan weer een pak rustiger met merkbare invloeden van Jazz. Het blijft echter wel verbazen hoeveel de band je hersenen blijft stimuleren met hun muziek. Het blijft spelen met elke prikkelvezel in je brein door op geheel onverwachte momenten compleet over te schakelen naar veel ruigere stukken, heerlijk gewoon.
Hero Of The Soviet Union is dan weer een track dat het best aansluit bij de pure Metalcore, met duizend beats per minuut die om je oren worden gesmeten en heerlijke doch hevige screams van de zanger. In dit nummer is er nog een handelsmerk van tDEP merkbaar, namelijk de iets melodischer klinkende refreinen. Hero Of The Soviet Union is over de hele lijn lekker uptempo maar het refrein brengt je dan toch weer even in een roes door het rustigere karakter.
Nothing's Funny is misschien niet direct de ideale titel van deze song aangezien je spontaan begint te glimlachen eens je aan het midden van deze plaat hebt bereikt. Het vermengen van zoveel aspecten dat zo typisch is voor Mathcore komt in Nothing's Funny zo mooi naar voren dat het niet anders kan dan dat je de radio harder zet en de muziek spontaan een lach op je gezicht tovert. Technische gitaarstukken, meerstemmigheid, melodische refrein en heerlijke breakdowns het wordt allemaal samen gebracht in deze hilarische song.
Wakker geschud word je dan weer door Understanding Decay, een nummer dat me op één of andere manier spontaan deed denken aan Every Time I Die, die andere Mathcore band uit Amerika. Het kent gelijkenissen door het gebruik van striemende screams die net geen pijn doen voor je trommelviezen, een handelsmerk van Every Time I Die. Het is een heerlijk nummer en op de plaat blijft de sublimiteit zich gewoon opstapelen in alles wat daarop volgt.
Ook de tracks Paranioa Shields en Crossburner zijn nog het vermelden waard. Het zijn twee songs die nog een Jazzy stukje bevatten waardoor je hoofd even kan rusten van het feestje dat er wordt gebouwd om vervolgens gewoon weer te exploderen in het volgende nummer.
Ik kan enkel maar zeggen dat ik van begin tot eind heb genoten van deze plaat. Ik zet hem sinds het beluisteren constant op replay tijdens het studeren, omdat je niet anders kan dan wakker blijven als je hier naar zit te luisteren. Heerlijke plaat van een sublieme band, een aanrader voor elke CD-kast.
Tracklist
1. Prancer
2. When I Lost My Bet
3. One of Us Is the Killer
4. Hero of the Soviet Union
5. Nothing's Funny
6. Understanding Decay
7. Paranoia Shields
8. CH 375 268 277 ARS
9. Magic That I Held You Prisoner
10. Crossburner
11. The Threat Posed by Nuclear Weapons
