Een warme en zonnige zaterdag, eindelijk was de zomer na een koude winter, in ons land. Het festival Rock Werchter was ondertussen volledig uitverkocht maar toch hadden we nergens het gevoel dat het te druk was. Enkel in de buurt van de dranktenten kon het wat aanschuiven worden, maar voor de rest geraakte je zonder moeite van het ene podium naar het andere en zelfs aan de mainstage kon je gemakkelijk naar voor geraken. Wij zakten op zaterdag af voor het drieluik Nick Cave & The Bad Seeds, Volbeat , Rammstein.
De Psychedelische rock van Graveyard waaide alvast over de weide heen toen we ons naar het podium begaven. Ze brengen muziek met een vette knipoog naar de jaren zeventig waarin vooral de sterke vocals mij opvielen. Deze soort muziek in de vroege middag brengen op de mainstage leek ons moeilijk te verteren, maar niets was minder waar. Zonder moeite slaagde Graveyard er in het publiek uit hun hand te laten eten. Het was niet zo dat de grote massa hier voor te vinden was, maar wij zagen toch menig man/vrouw lekker mee dansen op deze psychedelische tonen. Perfecte muziek voor in een donkere of eerder intieme zaal, maar ook hier op Rock Werchter kwam het ondanks alles nog redelijk goed tot zijn recht. Zonder twijfel is Graveyard een aanrader voor luisteraars van dit muziekgenre en aanverwante.
SETLIST : Industry of Murder // Hisingen Blues // Seven Seven // Slow Motion Countdown // Ain't Fit To Live Here // Buying Truth // Thin Line // Endless Night // Siren // Evil Ways
Tijd voor een dansje dachten wij zo? Disclosure , ofwelde broers Lawrence , stonden netjes opgemaakt in een wit en roos hemd op het podium. Zij brengen een soort variante op de synthpop stijl. De tent stond goed gevuld en het publiek had er zin in. Vanaf de eerste tonen was het vrij duidelijk wat de bedoeling was van dit optreden, een stevig feestje bouwen. Met een paar illustere beelden op de achtergrond en wat lekkere dansbare beats zat de sfeer er direct in. We hoeven u niet te vertellen dat het dak er geheel afging. Deze aanstekelijke beats schipperen tussen pure pop en fijne Electro, maar zorgen vooral voor een dansende en genietende massa, waaronder de schrijver van deze review die badend in het zweet de tent verliet.
SETLIST: F For You // When A Fire Starts To Burn // Boiling // Tenderly // You & Me //White Noise //Voices //What's In Your Head // Confess 2 Me // Running Remix // Running VIP // Latch
Het contrast met de toch vrij intieme muziek van Stereophonics was vrij groot. De band brengt niet alleen magistraal mooie platen uit, waaronder hun laatste Graffiti on a Train, maar hebben ook een sterke live reputatie dankzij nummers die je letterlijk kippenvelmomenten bezorgen. Het kwam op de mainstage van Werchter misschien wat minder tot zijn recht door het verlies van het intieme karakter dat deze band kleurt. Het verlies van intimiteit werd echter volledig rechtgetrokken door de bewegelijkheid van deze band en haar meer dan aanstekelijke zangpartijen. Deze hartverwarmende muziek raakt je, en dat was nu ook het geval, al denken we nog steeds dat ze beter zou floreren in een intiemere sfeer of in de Werchtertenten, The Barn en The Klub-c, waar hun muziek nog net iets meer tot zijn recht zou komen. Niettemin wederom een moment van puur muzikaal genot deze Sterophonics , zoals we dat van hen gewoon zijn
SETLIST : Catacomb // Local Boy In The Photograph // A Thousand Trees // More Life In A Tramp's Vest // We Share The Same Sun // Graffiti On The Train // Indian Summer // Maybe Tomorrow // Mr. Writer // Just Looking // Roll The Dice // Violins & Tambourines // Superman // Dakota
Nick Cave & The Bad Seeds hebben in het verleden meerder keren bewezen zonder problemen een grote of kleine zaal aan te kunnen en een festivalweide als Werchter of Pukkelpop in vuur en vlam te kunnen zetten. Niet alleen met zijn Bad seeds maar ook met Grinderman werden al gensters geslagen en onvergetelijke momenten bezorgd. In één woord zouden we deze doortocht van Nick Cave kunnen omschrijven als 'Een Intens kippenvelmoment'. Dit gebeurde zowel bij verzengende en naar de keel grijpende songs zoals Stagger Lee als bij de intieme momenten aan de piano bij God is In the House. We werdenvanaf de eerste tot de laatste noot aangegrepen door zoveel moois en hij werd er op te kop toe zelf emotioneel van. Into My Arms was ook zo een emotioneel moment. Dit hebben we hem al beter weten brengen in het verleden, maar het bleef een geniaal stukje muziek. De variatie tussen in de strot geramde songs en rustig mee dijende muziek zorgde ervoor dat er voldoende tempowisselingen aanwezig waren. Daarbovenop was het duidelijk dat Nick Cave er zin in had en het publiek ging opzoeken en zelfs enkele handtekeningen kwam uitdelen. Dit spelplezier straalde af naar het publiek, dat met volle teugen bleef genieten gedurende het hele concert. Hoewel zijn muziek nog steeds best floreert in het donker, kon hij ons in deze vroege avond een kippenvelmoment bezorgen dat ons nog lang zal nablijven. Met zijn Bad Seeds in topvorm en een Nick Cave die beklijvend het publiek uit zijn hand deed eten denken we dat het concert in Lotto Arena op 18 november nu al een onvergetelijk moment zal worden. We bleven verweesd achter na een moment van opperste intensiteit dat ons nog lang zal verheugen. Het was een top concertje van Nick Cave en zijn zwarte zaadjes.
SETLIST : We No Who U R // Jubilee Street // From Her To Eternity // The Weeping Song // Deanna // Jack The Ripper // God Is in The House // Into My Arms // Papa Won't Leave You , Henry // The Mercy Seat // Stagger Lee // Push The Sky Away // Encore : We Real Cool // Red Right Hand
Volbeat is aan een opmars bezig, na het inpakken van festivals als Graspop in het verleden en recent ook Fortarock XL was het nu de buurt aan het commercieel denkende Rock Werchter publiek. Hun ideale blend tussen pure metal en rockabilly zou inderdaad een ruim assortiment van muziekluisteraars moeten aanspreken. Michael Poulsen was wederom in bloedvorm en profileerde zich als een frontman die weet hoe hij zijn fans moet bespelen. Met een kwinkslag links en rechts en ook wat cliches , die zeker niet storend overkwamen, hield hij iedereen in een stevige houdgreep wat resulteerde in een paar deftige moshpits en circlepits. Vanaf Sad Man's tongue (waarin een stukje We will rock you was verwerkt ) tot de vurige afsluiters Still counting en Pool of booze, booze, booza werd deze greep op geen enkel moment gelost. Dit is dan ook de grote sterkte van Volbeat live. Of ze nu voor een typisch metalpubliek spelen of een op de wei van Werchter, zij kunnen ze allemaal zonder moeite omver blazen. Al jaren zeggen we het, Volbeat is op weg een grote te worden, ze bewezen op Werchter weer eens waarom. Volgende afspraak in Vorst National op 7 november, wedden dat het dak er daar ook af gaat?
SETLIST : Hallelujah Goat // Guitar Gangsters & Caddilac Blood // The Nameless One // Sad Man's Tongue // Lola Montez // Mary Ann's Place // 16 Dollars // Fallen // Dead But Rising // Maybellene I Hofteholder // The Hangman's Body Count // The Mirror and the Ripper // Still Counting // Pool of Booze , Booze, Booza
Het was ons al opgevallen op Fortarock XL in Nederland begin juni. Rammstein heeft met hun setlist anno 2013 duidelijk iets meer oog voor de muzikale aankleding. Begrijp ons niet verkeerd, de vlammenwerpers en het vuurwerk waren nog steeds overvloedig aanwezig. Ook was er voldoende plaats voor de provocerende kanten van hen, zoals die supergrote penis op het eind die het publiek bespoot of de anale verkrachting van de keyboardspeler. Maar, en dat is heel persoonlijk, ik heb ze in het verleden nog veel erger meegemaakt. Dit geheel terzijde, kregen we dezelfde setlist voorgeschoteld als op fortarock. Diep snijdende songs, en geweldige vocals werden versterkt door geniale synthesizer klanken, met een dikke pluim aan de keyboardspeler die niet alleen werd gebruikt als slachtoffer maar zich ook profileerde als een goede artiest en voortdurend in beweging leek te zijn. De technische hoogstandjes gecombineerd met Industrial klanken zijn zowat het handelsmerk van Rammstein. Op Werchter bevestigden ze nog maar eens dat ze in dit genre nog steeds tot de groten der aarde te behoren. Zowel visueel als instrumentaal werden weer gensters geslagen, met het nodige oog voor de aankleding. Het lijkt allemaal een beetje ingestudeerd en dus minder spontaan dan een globaal concert, maar daar waar vele bands proberen een magische sfeer te creëren door op deze manier van spelen, zijn ze nog steeds een afkooksel van de enige echte topper in het genre Rammstein. Rock Werchter kreeg hierbij de vlammende afsluiter waarop ze recht hadden om deze hete zaterdag in schoonheid af te sluiten.
SETLIST: Ich tu dir weh // Wollt ihr das Bett in Flammen sehen? // Keine Lust //Sehnsucht // Asche zu Asche // Feuer frei! // Mein Teil // Ohne dich // Wiener Blut // Du riechst so gut //Benzin // Links 2-3-4 // Du hast // Bück dich // Ich will //Mein Herz Brennt //Encore : Sonne / Pussy
