De titel van de plaat maakt direct duidelijk dat het hier om Metal gaat die rechtstreeks door de duivel uit de donkerste krochten van de onderwereld is gesleurd. Tristania is een Dark Gothic metalband die sinds 1996 onverstaanbare screams combineert met de engelachtige vrouwenstem van Mariangela Demurtas. Ze zijn al 17 jaar protagonisten in het genre en bewijzen met hun achtste plaat Darkest White dat ze het muziek maken nog niet verleerd zijn.
De plaat begint hevig met een technisch stuk instrumentele muziek geblend met screams van zanger Osten Bergoy. Zoals bij de meeste metalbands heb je ook bij Tristania breakdowns gedurende de songs. Bij deze band worden deze verzorgd door de het gebruik van de engelachtige stem van Mariangela. Ze breekt daarmee letterlijk de muziek in stukken en maakt de nummers een pak aangenamer. Dat wordt direct duidelijk in het tweede nummer op dit album, Darkest White. De stem van Mariangela komt in dit nummer niet voor waardoor het eerder neigt naar de Dark Metal zonder gotische toets. Het luisterrijk karakter van dit nummer ligt een pak lager dan bij de introsong.
Op deze manier kent de plaat, voor mij dan toch, vaak ups en downs. Het midden van het album met nummers als Himmelfall, Requiem, Diagnosis en Scarling bewijst de klasse van de band in het gothic metalgenre. De uitstekende combinatie van de herenstem en de vrouwenstem met achtergrondmuziek die zeer technisch en verzorgd is, zorgt voor een echte extase bij elke metalliefhebber. Het is ook steeds lekker hard en je kan op elk moment blijven headbangen achter je bureau.
Naarmate het einde van de plaat nadert verliezen de nummers echter hun punch en overheerst het Gotische karakter net iets te veel. Nummers zoals Lavender zijn zeer mooi om te laten zingen door een achtergrondkoor in een kerk, maar kunnen mij niet echt bekoren. De muziek van de band komt eigenlijk het best tot zijn recht als beide zangstemmen worden gecombineerd. In Lavender zingt enkel Mariangella een stuk op het einde van het lied waardoor het veel aan kracht moet inboeten.
Na het beluisteren van Darkest White blijf ik dus met een dubbel gevoel achter. Het middenstuk is heerlijk maar de plaat kon mij niet volledig overtuigen doordat de sterkte van de band verloren gaat als één van de leden wordt weggelaten. Ik zou dus zeggen Tristania verenigd u en de sterke muziek zal uit de boksen weergalmen, want de beste nummer maken ze nu eenmaal met de gehele band samen.
Tracklist
1. Number
2. Darkest White
3. Himmelfall
4. Requiem
5. Diagnosis
6. Scarling
7. Night On Earth
8. Lavender
9. Cypher
10.Arteries
