Noriega - Desolo

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Tom V    16 mei 2013

Noriega bracht in 2009 het album “Desolo” op de markt. Noriega is het zij-projectje van de leden van Black Sheep Wall en Admiral Angry. Sinds deze maand verzorgt Black Wave Production de promotie op de Europese markt voor deze band. Bijna 4 jaar na datum maar daarom geen slechter plaatje.



Noriega is zo een beetje het type band dat niet alleen het onderste uit de kan wil halen op muzikaal vlak maar ze willen ook inspelen op de beleving van de luisteraars. Net daarom dat het artwork van hun album ook zo vrijblijvend is en mogelijkheden bied tot interpretatie. Of die reactie nu goed of slecht is, dat is de keuze voor de luisteraar maar door de muzikale inbreng heb ik het gevoel dat ze willen inspelen op onze emoties, onze gedachten, onze gevoelens. En laat dat nu net hetgene zijn wat wij als mens zo verborgen willen houden voor anderen. Onze ziel bloot leggen met muziek is de rapste weg om ons zelf te kunnen inleven.


Doorgaans deze EP mogen we op ontdekkingstocht gaan. We mogen horen wat de band kan, we mogen voelen wat de band ons wil geven en we mogen nemen wat de band ons doet voelen. We mogen disrespect ontvangen en we mogen respect ontvangen. We mogen tot rust komen en tegelijkertijd zot draaien. Kortom, we leven ons in, in het lugubere wereldje van de doom sludge muzikanten. Op het allerlaatste moment, als we denken dat het gedaan is, start er een nieuw nummer. Geen 2, geen 3, geen 4 maar wel 12 minuten lang aanhoren we nog eens alles wat de band in de vorige tracks bracht. “Ballacaust” kan dan ook gezien worden als de ultieme afsluiter van een meer dan geslaagde EP. De band verwerkt er hun beste hardcore, doom metal elementen in en toont ons dat het vocale onderdeel niet onderdoet. 


Conclusie: een geslaagde EP waarbij vooral de allerlaatste tracks ons tot verbazing heeft geslagen. Een welverdiende pluim voor deze heren.

Tracklist :
1. You Are God Songs (3:20)
2. Bernard (2:21)
3. Detriment (5:49)
4. Life By Myself (3:37)
5. Ballacaust (12:24)