Het is een tendens dit jaar, kleinere festivals die de boeken sluiten of een jaar overslaan. Een evolutie die we ergens wel jammer vinden, ook al was er de laatste jaren een wildgroei ontstaan. Ook voor Puntpop zag het er even niet zo rooskleurig uit. Een tegenvallende opkomst vorig jaar zorgden ervoor dat ook zij twijfelden om in 2013 het festival nog te laten doorgaan. Er werd dan maar geopteerd voor een kleinschaligere aanpak met op vrijdag de Finale Kamp Noord wedstrijd, zaterdag een programma met Basspoint stage en DJ's gecombineerd met de mainstage , ook wel de zogenaamde popstage genoemd in het verleden.
Op zondag krijgen we dan het hardere werk op de Vendettastage met als afsluiter Steak Number Eight. Wij waren aanwezig op zaterdag 4 mei met het veelbelovende Sir Yes Sir , opkomend hip-hop talent Coely en een van onze Belgische trots The Van Jets zag de affiche er alvast heel mooi uit. De opkomst viel heel goed mee, vooral naar de avond toe stroomde het publiek binnen. Er heerste vooral een gemoedelijke samen met vrienden genieten sfeertje, de Back to Basic aanpak leek te werken.
De eerste band The Portrait jammer genoeg aan ons moeten laten voorbij gaan, we gingen dus over naar Sir Yes Sir. Hun album We should Talk kan op veel goede recensies rekenen. De verwachtingen van dit concert waren dan ook redelijk hoog gespannen. Een zoveelste hype? Of zijn ze werkelijk zo goed als sommige pers het laten uitschijnen. Wij namen de proef op de som en stelden vast dat Sir Yes Sir zeker en vast over potentieel beschikken om er te komen. Een gezapig klinkende aanpak en prachtige vocale aankleding, het is nu niet direct iets vernieuwend of zo, maar het blijft bekoren. Als dit alles in een hartverwarmend kleedje wordt gestoken door aanstekelijke klanken en bewegelijke bandleden dan mogen we toch spreken van een overtuigende eerste kennismaking. Uiteraard kan er hier en daar nog een beetje gesleuteld worden aan de podiumact, de interactie naar het publiek toe bijvoorbeeld, of misschien wat meer 'show' er insteken om het zo te zeggen. Nu ging het vaak dezelfde monotone weg op, op zich geen probleem mee, maar het zijn kleine minpuntjes waar mits de nodige podiumervaring kan aan gewerkt worden. Wat ons betreft, een naam om te onthouden en in het oog te houden deze festivalzomer deze Sir Yes Sir.
Alle aspecten van de stem gebruiken en tot kunst met een grote 'K' verheffen? Dat is in het kort hoe je Vokal kan omschrijven. Deze A capella groep brengt inderdaad hun muziek zonder gebruik te maken van instrumenten, behalve de beatbox om het ritme aan te geven. In eerste instantie stond er maar eentje op het podium, met verschillende geluiden, gezongen stukken en dergelijke meer kreeg hij de handen op elkaar en de heupen aan het dansen. Deze aanpak werd versterkt toen ook een tweede artiest hem kwam vervoegen. Het resultaat was een potje Funk, R&B en allerhande andere muziekstijlen, met zelfs een streepje Seven Nation Army van White Stripes. De climax kwam er als ook de andere twee leden hun vrienden kwamen vervoegen. Het zorgde voor een dansende en springende massa voor het podium. En dit allemaal enkel en alleen met een vocale aanpak, je moet het maar doen. Het sterkste is nog dat het allemaal in elkaar vloeide alsof er meerdere instrumenten stonden te spelen. We hebben in het verleden al meerdere artiesten of bands zien optreden in dit A Capella genre, maar zelden waren we van begin tot einde zo onder de indruk. Vokal heeft hun naam zeker niet gestolen, want 'vocaal' zijn ze gewoon een streling voor oor, hart en ogen.
Coely is een opkomend Hip Hop/ Soul talent. Ze kwam op Puntpop hun EP Raah The Soulful Yeah promoten, je kon het schijfje na het concert aan het podium kopen voor de prijs van 5 euro. Het meest opvallende is inderdaad de heel soulvolle stem van Coely , een Antwerpse met Congolese roots. De verschillende tempowisselingen die ze gebruikte waren loepzuiver en hartverwarmend te noemen. De ene keer intiem en je diep in het hart rakende, dan weer een typische naar rap neigende aanpak. Maar telkens op een manier gebracht dat je vooral het ritme tot het diepste van je genen voelde. Een artieste om in het oog te houden en voor al wie houdt van pure hip hop, niet de voorgekauwde, en soul is Coely een sterke aanrader. De aanpak werd ook door het publiek geapprecieerd, de dansende en springende massa waren daar het levend bewijs van. Of we die EP ook hebben aangeschaft? Zeker en vast! Wij houden nu eenmaal van een soort Hip Hop die vanuit het hart komt en dit is bij Coely zeker het geval.
The Rocket hebben vorige week nog op Groezrock gestaan. Het eerste wat opvalt, is de aankleding. Elk van de leden zijn gekleed als een soort koorknaapjes. Hemd met korte mouwen, een bermuda en vest zonder mouwen met daarbij witte lange kousen. Iets heel indrukwekkend te zien bij volwassen mannen, en het zorgde al voor een glimlach op vele gezichten. Muzikaal houden ze het wat in het midden tussen punkrock, puur rock-'n-roll en zelfs een streepje ska menen we te herkennen. Deze aanpak zorgt voor een klein uurtje onversneden en zonder opkijken punkrock feestje, zowel instrumentaal als vocaal lag alles wel wat op diezelfde lijn waardoor de aandacht soms wat verslapte. Maar op deze muziek kan je dit bezwaarlijk zien als een minpunt, je wordt prompt aan het dansen gezet. Komt daarbij de leuke interactie naar het publiek toe en het hoge feestgehalte waarmee alles werd aangepakt, en we kunnen wederom spreken van een geslaagd concertje , dat vooral vooraan het podium werd geapprecieerd.
Het was ons reeds opgevallen dat naar het einde van de avond toe de weide wel heel goed vol was gelopen, dit was mede te danken aan de publiekstrekker toch van deze avond The Van Jets. Op menig festival en zaal podium zorgden ze in het verleden al dat het dak er af ging. Dit is in grote mate te danken aan het charisma van zanger Johannes Verschaeve, maar The Van Jets zijn vooral een band, dat mag duidelijk zijn. Hun laatste album HALO kon op heel wat bijval rekenen en ook op menig podia lieten ze het publiek uit hun hand eten. Ook nu op Puntpop lukte dit, de tent stond heel goed gevuld en tot ver naar achter genoot iedereen mee met volle teugen. Zoals we eerder aangaven, The Van Jets zijn een groep, dat bleek maar weer eens, want de instrumentale aanpak mocht er zijn en hoewel Johannes veel aandacht naar zich toetrekt, je kan zijn podiumact moeilijk over het oog zien, viel toch de gitaarlijnen en strak klinkende drums heel goed op deze keer, misschien omdat we deze zelf iets meer aandacht gaven? Een boegbeeld in je midden hebben is belangrijk, maar zonder de aankleding van gitaar, drum en keyboard ben je daar niet veel mee, gelukkig is dat bij The Van Jets wel het geval. de combinatie tussen rondhuppelende , lichtjes provocerende zanger, die met momenten doet denken aan een jonge iggy pop zo met blote bast, en artiesten die verdomd goed weten hoe hun instrumenten te bespelen zijn de grootste draagkracht van The Van Jets. Dat was vroeger zo, en dat is nu op Puntpop ook weer eens gebleken. Een meer dan degelijke afsluiter van een geslaagd dagje Puntpop.
Terwijl in de tent iedereen echt voor de concerten ging, waren op de basspoint stage menig DJ hun uiterste best aan het doen om het publiek aan het dansen te krijgen, dit lukte vooral naar de avond toe toch het best. We kregen een soort discotheek gevoel, een plaats waar mensen op hun gemak samentroepen, pint in de hand en lekker keuvelen of dansen op electro beats. Deze gemoedelijke sfeer creëren outdoor maakt het allemaal toch iets meer uniek, in alle geval was het hier op puntpop allemaal veel intiemer en gezapig dan op een grote festivalweide.
Het mag duidelijk zijn, Puntpop heeft door deze aanpak, terug naar de roots als het ware, misschien voor sommige een stap terug gezet, ze hebben hun toekomst verzekerd en kunnen op deze elan nog vele jaren doorgaan.
