Hoe moet het wel niet voelen voor een band van eigen bodem als ze na jaren oefenen, experimenteren en produceren eindelijk hen eigen plaat kunnen verspreiden? Dit was het geval voor I The Exploder die eind 2012 hen nieuwste plaat 'Seperate Ways' aan het grote publiek konden voorstellen. Met wat vertraging viel deze eind vorige week ook in onze brievenbus.
Uiterlijk oogt het album alvast prachtig. Een spoorweg omgeven door een volledig groene roll-over doet ons al met spoed hunkeren naar de inhoud ervan. Wordt dit het pronkstuk van een nieuwe reeks top-albums voor deze band? Het album opent met ...Words From The Mountaintop en ik moet eerlijk zijn. Het zou mijn priester moeten zijn die zo zijn mis opent, ik ben direct verkocht! Na een eerlijke toespraak waarin men ons wil behoeden voor de medemens schakelen we over op track 2 Unseen Men. Een krachtige opener waarbij het vocale gedeelte sterk onderbouwd door het muzikale gebeuren. Vooral de gitaren blijken een primaire rol te spelen in het geheel.
Hoewel de band zijn invloeden haalt bij de Foo Fighters, Mastodon, Soundgarden enzovoort moet ik eerlijk toegeven dat ik er niet veel herkenbare elementen kan in terugvinden. Toch laat het vocale onderdeel mij terugdenken aan een welbepaalde band ... aan jullie om te ontdekken welke. Over de gehele lijn is er weinig verandering te merken aan het inhoudelijke deel ervan. Dit is niet negatief bedoeld want elke track is anders onderbouwd en elke track heeft zijn positieve kantje. Zo verzorgen ze in Seperate Ways een heerlijk refrein die live machtig moet zijn om te zingen met het publiek.
Hundred Songs laat mij dan weer even denken aan Guns 'n Roses met de rockballade waarvan we mogen genieten in het begin van de track. Ook wanneer de zanger zijn intrede doet bezorgt het mij rillingen over mijn lijf. Een nummer met mogelijkheden en hoe langer ik luister hoe meer ik kan genieten. Halverwege de track gaan we dan plots in een stroomversnelling en alweer ben ik heel benieuwd hoe de zanger dit live aan zijn publiek kan waarmaken.
Kortom: ik kan over elke track wel iets positief schrijven en niets negatiefs wat evengoed wil zeggen als ... I The Exploder heeft een top debuut album uitgebracht en wij van Snoozecontrol hopen echt dat er nog vele mogen volgen. Zowel op vocaal als muzikaal vlak hebben we niets aan te merken. Een professionele productie met een prachtige albumcover zorgen ervoor dat het gehele plaatje compleet is. Als de live performance nu ook dik in orde is dan mag deze band spreken van een zeer positieve evolutie.
