Het album opent alvast niet sereen en dit had ik ook niet verwacht toen ik zag dat ze samen hebben gewerkt met Ed Stasium. De naam van de eerste track ‘The Road’ deed me in eerste instantie denken aan hun roadtrip richting Durango maar dit is helemaal niet zo. De groep zingt over iemand die terug naar huis wil komen, weg wil van de wegen en dit maken ze heel duidelijk door er diverse stemwisselingen in te steken.
Zoals je kunt lezen in bovenstaand stukje mag je niet verwachten dat de liederen tekstueel gezien allemaal over vrede en samenhorigheid zullen gaan want dat is helemaal niet zo. Het perfecte voorbeeld hierbij is track 2 getiteld ‘Davis’. Dit gaat over Troy Anthony Davis die ter dood veroordeeld werd enkele dagen voordat de band in Amerika aankwam voor de opnames. De groep stelt hierbij de ter dood stelling in vraag tegenover de staat Colorado. Een politiek kantje?
Op muzikaal vlak heb ik als luisteraar ook niet te klagen. De heldere gitaarklanken en drumslagen zorgen ervoor dat het rock/punk gehalte pas echt goed naar boven komt. Ook de stem zit er niet naast. De iets wat hese, scherpere stem haalt de punk in heel wat tracks naar boven.
Conclusie: Dit album zorgde ervoor dat mijn boxen nog eens hun nut konden bewijzen. De groep heeft er zeker niet mee verkeerd gedaan om een avontuur te gaan beleven met Ed Stasium want op die manier hebben ze zichzelf pas echt kunnen profileren zoals ze zijn. Ik verlang al om deze groep live aan het werk te zien. Pure punk/rock van onze Noorderburen! Chapeau.
Tot slot: met hun album Home komen ze Home!
http://www.youtube.com/watch?v=JDCVMS6aFOU
http://www.youtube.com/watch?v=N8fI7R8VzS0
