When Icarus Falls bracht eind 2012 hun eerste langspeler uit, dit na 2 EP’s. Deze posthxc - ambiant – Headstrong muziekgroep afkomstig uit Zwitserland wist mij aangenaam te verassen met hun nieuwste plaat Aegean. Het concept is eenvoudig: alles is gebaseerd op de psychiatrist Elisabeth Kübler-Ross en de bespreking van het vijfstappenplan. Namelijk: Ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en aanvaarding.
Toen ik las dat de band een self-described groepje was had ik wel wat angsten voor hetgene we te horen zouden krijgen. Het album beginnen beschrijven zonder vooroordelen leek dus moeilijker dan verwacht maar als de band de eerste noot opende wist ik het: this will be great! De liederen op het album openen vaak langzaam en gestaag met crush momenten tussenin. Op geen enkel moment lijkt een instrument te vervagen in het ongewisse en dat is het mooie aan deze post-hardcore band. Zo moet het zijn of tenminste, zo zouden andere groepen moeten zijn als ze dit genre toekennen aan zichzelf.
Een fijn extraatje zijn de riffs die we te horen krijgen. Heerlijk tergend schrapend door merg en been terwijl er een rilling van de rug kan lopen. De band doet mij trouwens denken aan onze Belgische Steak Number Eight.
Conclusie: When Icarus Falls bracht met Aegean een bom uit. Post-hardcore + ambiant, ... in de meest uitgebreide facetten van het genre maar ook in de meest intieme facetten van het genre. Een aangenaamheid voor mens (en dier? Hoewel ...). De echte metalliefhebbers of hardcore liefhebbers zullen niet aan hun trekken komen. Het deel daartussen, onder en boven wel. Gewoon aanhoren dus die handel!
