Het Duitse Finsterforst brengt ons naar het duistere zwarte woud, alleen al die locatie doet de verbeelding op hol slaan. Hun sound zou je een combinatie kunnen noemen van folk metal met black metal invloeden. Dat is ook te horen op hun recente Rastlost. De lange nummers brengen je in hogere sferen dat gevoel wordt nog versterkt door de inbreng van de diepe grafstem van zanger Oliver Berlin, het gebruik van o.a. accordeon is ook een meerwaarde aan dit album.
Slechts zeven songs bevat de schijf, met een gemiddelde duurtijd van 13 minuten per song, op twee korte na, een wel heel lange wandeling door het zwart woud niet? En toch gaat het geen seconde vervelen, de magische sfeer die ze creëren zorgt hiervoor. Het is opvallend hoe je blijft geboeid luisteren en genieten vooral. De langste song op de plaat , 22 minuten, is zowaar zelfs de meest intense. Net door het combineren van black met folk is deze Rastlos zelfs redelijk uniek te noemen tussen al dat pagan, folk en andere viking geweld dat we over ons heen krijgen.
De meeslepende sound en aankleding zorgen voor een zekere intensiteit die je niet onberoerd laat, het album straalt zelfs iets rustgevend uit maar dan in een donker kleedje gestoken. Het enige dat die 'rust' verstoord zijn de diepe growls van zanger Berlin, wat dus zorgt voor het Black Metal gevoel. Er is een overaanbod van Duitse Folkmetalbands, dan zou ik hun nadeel kunnen spreken, maar toch is deze nieuwste van Finsterforst net iets meer uniek dan het gemiddelde wat we te horen krijgen in het genre. Je moet het maar doen met lange diepe nummers de luisteraar blijven boeien, ze slagen hier zonder problemen in. Laat je meedrijven door de magische bossen van het zwarte woud, met deze prachtige muziek op de achtergrond.
Tracklist:
Nichts Als Asche
Fremd
Am Scheideweg
Stirbt Zuletzt
Ein Lichtschein
Rast
Flammenrausch
