Arms of Tripoli zijn een typische post-rock band afkomstig van Los Angeles. Ze brachten heel recent een debuut EP op de markt All The Fallen Embers. Een titel die reeds laat uitschijnen welke kant de sound opgaat. Wij gaven het een paar luisterbeurten en kwamen tot volgende conclusie. Vernieuwend is het allemaal niet, een gegeven dat ook niet gemakkelijk is in het genre, maar opvallend is de heel rustige aanpak en de duistere ondertoon, hier wordt zeker geen feestje gebouwd. Net omdat het die kalme kant opgaat krijgen we het ene kippenvelmoment na het andere te verwerken. De magie zit hem dus in de uitstraling.
Tweede pluspunt is de experimentele kant van de zaak, wat doet uitschijnen dat ze nog aan een eigen sound aan het werken zijn, op zich is dit heel positief want het schept veel mogelijkheden. Elk van de songs staat op zichzelf, dit wil zeggen, het laat verschillende kanten zien van wat Arms of Tripoli te bieden heeft. Een eerste indruk is vaak heel belangrijk, en ze slagen er dan ook in om te overtuigen, mede omdat er nog doorgroei mogelijkheden zijn naar de toekomst toe. Ondanks de vrij rustige ondertoon blij je geboeid luisteren en vooral meevoelen welke wegen ze willen en kunnen inslaan. Derde pluspunt is de kennis van het bespelen van hun instrumenten, het is wel duidelijk dat ze hier over een massa ervaring beschikken wat er voor zorgt dat alle instrumenten mooi in elkaar lopen, daardoor klinkt dit schijfje bijna perfect. Zijn er dan geen minpunten? Als er een is, is dat het zou kunnen dat door de rustige ondertoon bij een full album de aandacht wel eens zou kunnen verslappen, een euvel dat ze kunnen oplossen door dan ook nog meer tempowisselingen door te voeren, maar dat zijn problemen voor later.
Kortom : All the Falle Embers mag dan lijken op een zoveelste EP van een zoveelste post-rock band die zich willen laten zien en horen in het wereldje, door de intensiteit en bijna perfect ineen zitten van de songs steken ze net iets meer boven het gemiddelde uit. Hoogtepunten zijn er niet, elke song staat op zichzelf. Voor de liefhebbers van de rustige kant van het post-rock genre, een aanrader en band om in het oog te houden.
Tracklist:
Vikings in the attic
City Speak
Sectioned By Brooks
Cliff Dwellings
Radio Silence
