ALCATRAZ METAL FEST 2017: voorbeschouwing - DAG 2: zaterdag 12 augustus 2017

Previews:Festivals
  Erik Vandamme    8 juli 2017

Alcatraz Metal Fest in Kortrijk, is doorheen de jaren uitgegroeid tot een fenomeen binnen de metalwereld. Het kleine broertje van Graspop Metal Meeting - bij wijze van spreken - is na 10 edities duidelijk volwassen geworden. Ter gelegenheid van de tiende editie gaat Alcatraz Metal Fest deze keer niet alleen drie dagen door, er zijn ook twee podia. We stonden daar eerlijk gezegd wat sceptische tegenover en hopen alleen maar dat dit het intieme karakter, waardoor het festival zo groot is geworden, niet in de weg staat. Want ondanks de groei, is Alcatraz Metal Fest vooral bijzonder door de kleinschalige aanpak, die ervoor zorgt dat je steeds heel dicht bij het podium staat en alle bands kunt zien van begin tot einde. Er is ons op het hart gedrukt dat dit zeker en vast nog het geval zal zijn. Op de affiche staan alvast ronkende namen, en Belgische talentvolle bands geprogrammeerd die van Alcatraz Metal Fest 2017 het ultieme metalfeest zullen maken van iedere liefhebber van het wat hardere genre. In deze voorbeschouwing geven we enkele tips per festivaldag, plus achtergrond informatie:


DAG 2- Zaterdag 12/08/2017:

Saxon: 23:30 - 00:00 (Prison)

De Britse metalformatie Saxon viert in 2017 hun veertigjarig bestaan. Zonder meer kunnen ze gezien worden als één van de vaandeldragers van de New Wave of British Heavy Metal , ook NWOBHM genoemd. Saxon bracht ware klassiekers uit binnen dat genre, en groeiden uit tot levende legendes. Die live nog steeds staan als een huis. Toen we Saxon eind vorig jaar zagen aantreden in TRIX schreven we daar het volgende over: Saxon dan. Na een intro it's a long way to the top (if you wanne rock'n'roll) van AC/DC leggen Biff en de zijnen de lat direct heel hoog. Maar vooral laten ze het publiek vanaf begin tot einde geen seconde meer los. Waardoor we een bijna twee uur lang, wervelend, NWOBHM feest beleven, waar geen speld tussen te krijgen is. Bathering Ram van het nieuwste, gelijknamig album bewijst bovendien dat de nieuwe songs niet moeten onderdoen voor de oudere kleppers. Biff is trouwens volop in kerststemming en strooit als een soort 'metal kerstman', het ene pareltje na het andere kerstcadeau uit zijn gitaar en strot. Gerugsteund door verdomt strak spelende gitaristen, die - door middel van hun solo's - de haren op onze armen doen recht komen van puur genot. Of de gedreven drumsalvo's die knallen als kanonskogels. Saxon zijn één van die uitzonderlijke acts die ondanks hun jarenlange ervaring, nog steeds de nodige spontaniteit naar voor brengen als 'jonge wolven in het vak'. Wat een optreden van deze Britse grootheden telkens opnieuw bijzonder maakt. Niet te missen dus!

Abbath: 22:25 - 23:30 (Swamp)

De Black Metal wereld was in diepe rouw toen Immortal in 2015 ontbonden werd wegens onenigheid tussen aan de ene kant Abbath en aan de andere kant drummer Horgh en gitarist, componist en oprichter Demonaz. Abbath vond snel enkele gegadigden - er waren ondertussen zelfs al enkele personeelswissels - om zijn eigen band op poten te zetten. Ondertussen kwam van Abbath zelfs een eerste plaat op de markt: Abbath. We kunnen bij het beluisteren van deze plaat niet voorbij aan de invloed van Immortal. Abbath brengt het soort Black Metal dat je vooral moet 'voelen'. We zouden kunnen stellen, dat alles wat die eentonige weg op gaat, maar net door de intensiviteit waarop deze heren hun songs brengen, kan je niet anders dan ja laten meesleuren in de duistere sferen. Dat merkten we ook toen we de heren zagen aantreden in Trix in 2016. Waarover we schreven: Zonder meer sleuren deze heren bovendien een pak ervaring met zich mee, wat ook te merken was op het podium. Gelukkig resulteerde dit niet direct in een routineuze set, maar was er voldoende interactie naar het publiek toe. Vaak wat clichématig, maar dat stoorde allerminst. In verlengde van wat Immortal in het verleden deed, lijkt Abbath diezelfde weg te blijven volgen maar de band voegt er zelfs dat iets extra aan toe. To War gaf alvast de toon van dit optreden aan. Meteen de lat heel hoog leggen, en het publiek stevig bij het nekvel grijpen? Dat zorgt ervoor dat de aandacht scherp wordt gehouden. Mede door een combinatie van songs uit hun debuut plaat en enkele Immortal covers als het geweldige Tyrants, One By one en All Shall Fall werden we uiteindelijk ook over de streep getrokken. Dat alles zo een beetje diezelfde lijn leek uit te gaan? We waren het dankzij de intensieve belevenis van dit concert, vrij vlug vergeten en vergeven. Zonder meer een levende legende binnen het black metal gebeuren, die Alctraz Metal Fest zonder problemen zal onderdompelen in donkere sferen.

Venom: 21:10 - 22:25 (Prison)

Legendarische bands, die met de regelmaat van de klok albums uitbrengen. Maar ondanks hun status, nooit echt doorbreken in de zin van grote festivals headliner zijn of voetbalstadions uitverkopen...ze bestaan. Venom ontstonden reeds in 1979. Op dat moment was er een groeienden belangstelling voor NWOBHM, dat toen hoge ogen gooide in Engeland. Venom halen hun inspiratie echter uit de duistere kant van metal, waardoor ze vaak worden bestempeld als Black Metal. Uiteraard liegen hun vaak satanische teksten er niet om. Welcome to Hell (1981), Black Metal (1982) of Possessed (1984) lieten niets aan het toeval over. De band ging vaak uit elkaar, had verschillende reünies, maar bestaan ondertussen dus weer sinds 2002. Van de meeste bekende bezetting schiet er maar één meer over: zanger en bassist Conrad Lant (Cronos). Ook de laatste jaren werden met de regelmaat van de klok platen uitgebracht, waaruit vooral bleek dat Venom nog steeds een schare hondstrouwe fans achter zich heeft staan. Dit bewezen ze bijvoorbeeld met hun meest recente album From The Very Depths’ (2015). Echter ook 'on stage' bleek Venom nog gensters te kunnen slaan in ons metalhart. Zo stonden ze datzelfde jaar op Alcatraz Metal Fest en schreven we daarover: Venom heeft geen visuele effecten nodig om te bekoren. Gewoon scherp uithalen, het publiek bij de strot grijpen en niet meer loslaten. Wij bleven verweesd achter na deze wervelwind die over de hoofden heen ging. Knappe performance van een band die na al die jaren nog steeds staan als een huis.

Testament: 19:00 - 20:05 (Prison)

De Amerikaanse thrash metal band Testament mogen wat in de schaduw staan van de zogenaamde big four, ze hebben doorheen de jaren een meer dan indrukwekkend parcours afgelegd. De band ontstond in 1983. In 1987 bracht Testament haar debuutalbum The Legacy uit, een ode aan "Legacy". Legacy was de naam waaronder Testament ooit begonnen was. Met de regelmaat van de klok bleef Testament enorm sterke platen uitbrengen, waaronder het meest recente album Brotherhood of the snake (2016). Dat op enorm veel goede recensies kon rekenen. Ook op het podium blijft Testament als een stormram doorgaan. Ondanks de vele problemen en personeelswissels staan deze legendarische thrash metal grootheden nog steeds als een huis, laat dit duidelijk zijn. Over hun laatste doortocht op Alcatraz Metal fest, medio 2012, schreven we het volgende: En dan eindelijk toch een hoogtepunt en wat voor een!! Testament kwamen hun nieuwste voortreffelijke schijf 'The Dark Roots of earth' voorstellen. Vanaf de eerste noten nam de band ons in een stevige naar thrash metal ruikende houdgreep om nooit meer los te laten. De brielpoort veranderde in een kolkende massa dansende, headbangen en van tijd tot tijd crowdsurfen en een moshpit creërende massa. Niet alleen waren er de recente songs die aanvoelden alsof ze die al vele jaren speelden, de klassiekers klonken hard en ruw zoals het hoort. Testament bewees hier dat ze weer staan als een huis en dat is niet alleen de verdienste van de heel goed bij stem zijnde Chuck Billy. De fijne gitaarriffs van Alex Skolnick gingen door merg en been. Zowel instrumentaal als vocaal was dit een top concert dat de hete temperatuur in de zaal naar een waar kookpunt herleide. Zowaar het hoogtepunt van de dag, we bleven verweesd en badend in het zweet achter na zo een wervelstorm. Laat ons echter duidelijk zijn, ook medio 2017 zal de temperatuur naar een kookpunt stijgen, daar zijn we nu al zeker van.

Obituary: 18:00 - 19:00 (Swamp)

Eén van de meest succesvolle Death Metal bands ooit treedt ook aan op Alcatraz Metal Fest. Zonder meer kan je Obituary bestempelen als legendarisch. Ze ontstonden medio 1984/1985 en hebben ondertussen een lange weg afgelegd. Hun debuut album Slowly We Rot wordt tot op heden nog steeds beschouwd als een ware klassieker binnen het genre. Ze begonnen hun lange carrière onder de naam Executioner. Er werden in die hoedanigheid zelfs enkele demo's uitgebracht. Pas in 1988 werd de naam van de band veranderd in Obituary. In de periode 1989 tot 1997 bouwden ze een ijzersterke reputatie uit, ook op het podium. Helaas hielden Obituary er toen mee op. De bandleden gingen zich focussen op eigen projecten, om in 2003 weer samen te komen. het resulteerde in een album Frozen in Time (2005) en een succesvolle tournee daarop volgende. Het leek alsof de band nooit was weg geweest. Eerder dit jaar kwam wederom een nieuwe plaat uit. onder de titel Obituary. Hieruit blijkt vooral dat Obituary anno 2017 hun positie als 'pionier van het deathmetalgenre' niet zomaar zullen of willen weggeven. Integendeel. Kortom, Obituary is en blijft een legendarische band die na veel vallen en opstaan, nog steeds staan als een huis. Mis deze levende legendes dus niet op het podium van Alctraz Metal Fest.

Iced Earth: 17:00 - 18:00 (Prison)

Geen idee hoe de organisatie erin slaagt, maar ook met Iced Earth stazt er nog maar eens een meer dan legendarische band op het podium van Alctraz Metal Fest. Ook zij speelden reeds de pannen van het dak op dat festival, in 2012. En ook zij blijven heel sterke albums uit brengen, die aan de ribben blijven kleven. Toen we hen in 2014 zagen aantreden in TRIX schreven we daar het volgende over: Het duo Troy Seele en Jon Schaffer lieten een verpulverende sterke indruk na. Of dat nu bij de meer ingetogen of de harde en strakke songs was, telkens werden we tegen de muur gesmakt. Het publiek genoot met volle teugen en ging mee in de maalstroom van pure heavy metal muziek, waarop Iced Earth al jaren een patent lijkt te hebben. Wat echter nog het meest opviel was, net als op de cd Plagues of Babylon trouwens, het spelplezier waarmee de band op het podium stond. Eventuele plooien zijn blijkbaar glad gestreken, en bladzijden zijn omgedraaid. We zagen terug de old school Iced Earth, met een andere vocale aankleding wellicht, die er voor zorgden dat het dak van TRIX er geheel af ging. De circa 1100 aanwezigen genoten hiervan zienderogen. We zagen naderhand dan ook alleen maar tevreden metalheads de zaal verlaten voor nog een drink aan de toog. Afgesloten werd met een sterke bisronde, waarin Iced Earth uit volle borst door iedereen werd meegezongen, als kers op de taart kan dit wel tellen. Om maar te zeggen, ondanks hun vele jaren van dienst en het moeten inwisselen van een nieuwe frontman? Staat Iced Earth medio 2017 nog steeds als een huis! Een niet te missen act dus.

Brant Bjork: 16:05 - 17:00 (Swamp)

Naast zijn werk bij Fu Manchu is Brant Bjork dus ook bekend door zijn medewerking aan Kyuss. Meer nog, hij richtte deze laatste op samen met Josh Homme, Nick Oliveri en John Garcia. In 1994 verliet hij Kyuss en verdiende zijn sporen met talloze andere bands en projecten. Tijdens zijn tijd met Fu Manchu (1998/1999) kwam Bjork op het idee een soloalbum te maken. Dit resulteerde in het album Jalamanta, dat op heel wat bijval kon rekenen. In 2003 richtte hij zijn eigen band op: Brant Bjork and the Bros. Hiermee had hij ook enig succes, niet alleen op plaat maar ook live. Deze veelzijdige artiest bewees niet alleen zijn mannetje te kunnen staan als begenadigde drummer, ook solo heeft hij ondertussen gensters geslagen en zijn sporen verdiend. In november 2010 werd bekend dat Bjork zich aansloot bij Kyuss Lives!, met Bruno Fevery als gitarist, Nick Oliveri als bassist en John Garcia als zanger. De band toerde in 2011 van maart tot mei door Europa, Australië en Nieuw-Zeeland. In november 2012 werd aangekondigd dat Kyuss Lives! zijn naam had veranderd in Vista Chino. Deze veelzijdige artiest zal zeker en vast een klepper van formaat worden op het festival Desertfest. Het dak moet er gewoon af! Wellicht lijkt Brant Bjork wat een vreemde eend in de bijt op dit metal festival. Maar gezien zijn legendarische status binnen het globale 'rock gebeuren'? Lijkt het ons een niet te missen band en artiest op deze tweede festivaldag.

Death Angel: 13:30 - 14:25 (Prison)

De Californiërse band Death Angel zag het levenslicht in 1987, en zijn ondertussen uitgegroeid tot een legendarische thrash metal band. Naast hun schitterende live reputatie, zijn de heren ook steeds platen blijven uitbrengen. En dit bleken één voor één pareltjes te zijn, ook in de laatste jaren. Daar waar veel bands flauwe afkooksels van zichzelf dreigen te worden, blijken Death Angel zichzelf nog steeds uit te vinden. Het siert hen. Death Angel kun je live vergelijken met een alles vernietigende wervelstorm, waarbij de beukende wind en regen blijft doorgaan tot er geen spaander geheel blijft. We zagen hen meerdere keer optreden, en waren telkens diep onder de indruk van de brok energie en vuurkracht die Death angel op het publiek afschiet, tot die compleet murw zijn geslagen. Over hun laatste passage op Alctraz Metal Fest schreven we het volgende: Maar vooral stralen ze nog steeds, na al die jaren, een spelplezier uit van jonge wolven die nog alles moeten bewijzen. Death Angel heeft in het verleden al verschillende keren dit festival in vuur en vlam gezet, ze deden het nu weer eens fijntjes over. Altijd goed deze mannen uit San Francisco. Ook nu weer! Voor ons, en hopelijk ook voor u , reden genoeg om deze band te gaan aanschouwen vroeg in de namiddag op Prison stage.

King Hiss: 11:25 - 12:00 (Swamp)

Op zaterdag er vroeg bij zijn, is een must. Zeker en vast omdat één van de snelst groeiende Belgische bands van het moment het lont aan het vuur zal steken op de Swamp stage omstreeks de middag. King Hiss brengt sinds 2011 eigenzinnige rockmuziek, met snoeiharde gitaarriffs, vocalen die door merg en been gaan, en knallende drumsalvo's klinkende als aardbevingen. Na een demo medio 2012, brachten de heren in 2013 een eerste EP op de markt. die op heel wat lovende recensies kon rekenen. Ook hun daarop volgende album Sadlands werd met positieve recensies overladen. Na in 2015 een Acousitc Sessions album op de markt te brengen, werd het hoog tijd om een volgende stap te zetten op weg naar het veroveren van de wereld. Op 31 oktober 2016 kwam een kersverse plaat op de markt: Mastorsaurus. Waarover we schreven: We kunnen dan ook besluiten. De heren van King Hiss doen met deze nieuwe plaat Mastosaurus wat ze al vijf jaar doen. Grenzen verleggen binnen het aanspreken van verschillende emoties. En vooral, de luisteraar bij het nekvel grijpen tot zelfs een spiegel voorhouden. Tot we snikkende en smekend, zelf onze demonen in de ogen kijken om uiteindelijk die ultieme strijd aan te gaan. Dit is het soort 'rock' muziek, waardoor je niet alleen verschillende adrenalinestoten voelt trillen door je aderen, maar waardoor je ook met een ware krop in de keel, een traan wegpinkt van pure emotie. Emoties, explosies en adrenaline, pure adrenaline. Het is dan ook de rode draad doorheen het geheel. Naar goede gewoonte doet King Hiss ons weer met verstomming slaan en blijven, ook na vijf jaar, nog steeds een diepe indruk nalaten.

Echter, dit is niet alleen op schijf het geval. Ook 'live' is king Hiss een beleving op zich. Over de release show van hun laatste plaat schreven we dan ook: Kortom: King Hiss is ook anno 2016 nog steeds een unieke parel binnen het Belgische muziekgebeuren, die liefhebbers van pure tot donkere stoner/doom over de streep moeten trekken. De enige voorwaarde is deze muziek, zowel live als op plaat, te beleven met een open hart en geest. Maar vooral, kijk de demonen in de ogen en ga de strijd aan! Hiermee zullen King Hiss, zoals sommige Vlaamse bands, niet negen keer het Sportpaleis uitverkopen. Maar met deze nieuwe plaat onder de arm, en de energieke ingesteldheid op het podium,verdient deze band hun terechte plaats in het globale alternatieve rock gebeuren, in de brede zin van dat woord. Laat dit nu voldoende reden zijn om zaterdag vroeg uit bed te komen, King Hiss zal zeker niet ontgoochelen.

Voor een volledig overzicht van het aanbod, verwijzen we jullie graag door naar de time schedule . Tickets kosten 45 euro voor vrijdag, 67,50 euro voor zaterdag of zondag en 127,50 euro voor een combi ticket. Meer informatie over de ticketprijzen vinden jullie  hier. Voor alle andere achtergrond informatie tenslotte, verwijzen we jullie graag door naar volgende link