Het festivalseizoen komt er in sneltempo aan. De eerste zet werd al gegeven in het paasweekend met o.a. Paaspop in Nederland maar ook enkele intieme festivals die plaats hadden in het weekend rond Pasen, doen ons verlangen naar de eigenlijke zomerfestivals. Zo is het eind april alvast uitzien naar Groezrock. Maar in de maand mei leggen de vogeltjes een ei. Steevast gaat er in Zottegem een festival door dat qua gezelligheid door weinigen is evenaart ondertussen. De liefhebbers van instrumentale muziek , in de brede zin van dit woord, komen op 5, 6 & 7 mei weer volop aan hun trekken op Dunk!festival. Naar goede gewoonte ziet de affiche er weer adembenemend uit. Kleppers als This Will Destroy You, Russian Circles, My Sleeping Karma, CHVE (ofwel Colin H. Van Eekhout - AmenRa) , Illuminine, Pelican en nog veel ander moois, maken van deze editie van Dunk!festival inderdaad alvast weer eentje om in te kaderen. We geven enkel gouden tips per festivaldag. En uiteraard de nodige achtergrond informatie ...
Donderdag 5 mei 2016:
Fall of Messiah 16:20–17:00
Donderdag 5 mei, de eerste festivaldag, is het vooral uitzien naar de ultieme headliner die elk beetje postrock minnende concertpromotor op zijn affiche zou willen hebben staan. 65daysofstatic. Het festival openen, het is steeds een ondankbare taak. De meeste mensen zijn nog volop bezig met hun tent op te stellen, of zijn aan het kuieren langs het aanbod van merchandiser. Of volop dranktickets aan het kopen. Maar toch loont het de moeite reeds om 16u20 alvast post te vatten voor het podium van de 'mainstage'. Fall of Messiah is een Franse postrock/screamo band die heel recent een EP op de markt brachten. Empty Colors klinkt, ondanks een heel rustgevende start, als een mokerslag in het gezicht. Gaandeweg worden we als luisteraar meegedreven tot een punt waarbij je tegen de muur wordt gekwakt, en compleet murw geslagen. Donkere en snoeiharde, meedogenloze klanken om ons goed wakker te schudden. Dat is wat dit vijftal op EP reeds met ons doet, op Dunk!festival vermoeden we dat de tent al direct in vuur en vlam zal staan. Er vroeg bij zijn is dan ook een aanrader op deze eerste festivaldag. Fall of Messiah , is een aanrader van formaat. Oordeel vooral zelf, wij zijn alvast overtuigd:
https://fallofmessiah.bandcamp.com/
Environments18:45–19:30
De Stargazer stage is de geschikte plaats om heel uiteenlopende , vaak verrassende ontdekkingen te doen. Dat is op het gehele festival zo, maar op dat tweede podium wordt toch meer gegrasduind door het aanbod van noise, drones tot ambient. De uit Boekarest afkomstige band Environments brengt volgens hun biografie, ik citeer ambient / rhythm / noise. Bij deze muziekstijl stellen we ons intensieve drones voor die ofwel je tot waanzin drijven, of eerder je gemoed tot rust brengt. In elk geval zijn zulke trips emotionele uitstappen die je hart en ziel raken, of toch dat zouden moeten doen. Via het label Dunk!records bracht Environments met Ascuns vorig jaar een plaat uit die duidelijk aan deze voorwaarden lijkt te voldoen. We namen het kleinood toen stevig onder de loep. En schreven daarover het volgende: "Environments brengen dus een plaat uit die je moet 'voelen' in plaats van 'beluisteren'. Maar vooral lijkt het een trip die je, als je er echt voor open staat, naar een punt weet te brengen van complete rust tot een intensieve trance. Waaruit je nooit meer wil ontwaken." Uiteraard is Environments al enkele jaren aan de weg aan het timmeren. Naast voornoemde plaat brachten ze nog enkele knappe albums op de markt. Ondanks dat de band pas is ontstaan in 2011 zijn deze heren al heel productief geweest op de platenmarkt. Een volledig overzicht van hun oeuvre vinden jullie via de volgende link. http://http://environments.bandcamp.com/ Iedere liefhebber van bedwelmende ambient met noist effecten zou zeker zijn of haar gading moeten vinden in deze band:
Obscure Sphinx 19:35–20:35
Hear The Music Itself Dit staat als introductie te lezen bij 'genre' op de facebookpagina van Obscure Sphinx. Om de daad bij het woord te voeren hebben we dat dan ook gedaan: http://https://www.facebook.com/obscuresphinx/app/204974879526524/ Meteen werden we meegedreven naar een donker, inderdaad vrij obscuur, landschap. Waar we vertoeven tussen donkere gewelven, in een duistere trance leken te belanden. Messcherpe klanken die aanvoelen alsof de adem ons wordt ontnomen, worden aangesterkt door een al even ijzingwekkende, rillingen bezorgden 'stem'. Of eerder scream. Die ons uiteindelijk verweesd achter laat, en aanvoelt alsof ijzeren klauwen je de strot dicht knijpen. Dit is dus hoe wij de muziek van deze uit Polen afkomstige Obscure Sphinx aanvoelen. Bij het vallen van de avond, denken we dat de lucht prompt donkerrood zal kleuren bij deze griezelige, angstaanjagende muziek die de haren op onze armen doet recht komen. Sinds hun ontstaan, medio 2008, hebben ze binnen het wereldje van postmetal en aanverwante, ondertussen een ijzersterke reputatie weten uit te bouwen. Ze vielen met hun muziek ook een paar keer in de prijzen. Onder andere de tweede plaats in de categorie Album van het Jaar op Wirtualna Polska (een van de populairste websites in Polen) en de New Blood Award op het Summer Breeze-festival in 2012 in Duitsland. Zijn toch referenties om 'U' tegen te zeggen? Zeker niet te missen bij het vallen van de avond dus deze Polen.
Tides from Nebula 21:35–22:40
De eveneens uit Polen afkomstige band Tides From Nebulan, zijn al lang geen onbekende meer voor ons. De mannen uit Warschau serveren instrumentale progressieve rock met een sausje metalinvloeden. Vooral debuutalbum Aura (2009) kreeg door de prominent scheurende gitaren een sterke smaak van post-metal, in de lijn van Russian Circles en God Is An Astronaut. De bejubelde release, Earthshine uit 2011, liet echter een veel melancholische postrock geluid horen, dat bij vlagen zelfs aan Sigur Rós deed denken. Over Eternal Movement, dat in 2013 uitkwam, schreef onze recensent heel erg lovende woorden. Een niet te missen brok energie die je niet aan jou mag laten voorbij gaan deze Tides From Nebula.
65daysofstatic 23:50–1:00
Afsluiter van deze eerste festival dag hoeft eigenlijk geen introductie. Ze mogen zonder meer gerekend worden tot de top wat het postrock genre betreft. Mede door hun eerdere experimentele aanpak worden ze niet door iedereen even veel op handen gedragen. Maar in 2012 verwezen ze alle kritieken, op Dunk!festival dat jaar, compleet naar de vuilnisbak. Wij schreven over dat aantreden het volgende: "Kon het nog beter? Jawel, in het verleden bewezen 65daysofstatic dat ze in het gerne mogen gerekend worden tot een van de grootste bands, samen met oa Mogwai, Mono of Explosions in the Sky kunnen zij gemakkelijk een groot publiek aan. Het was dan ook reikhalzend uitzien naar hun concert in een meer intieme omgeving als deze Zaal Bevergemse Vijvers. Vanaf het begin gingen ze er stevig tegenaan, de zanger sprong zelfs in het publiek vanaf het eerste nummer, en er was de nodig interactie naar het publiek toe. Met de nodig cliches als gehurkt zitten en dan opeens recht springen bewezen ze dat ze niet alleen muzikaal gensters kunnen slaan maar ook de nodige zin van entertainen bezitten . Het mooie aan 65daysofstatic is dat ze als geen ander je eerst intiem kunnen strelen om daarna je strot dicht te knijpen en verweesd achter te laten. Een uur lang stevig headbangen en dansen, en zelfs een kleine moshpit had dit tot gevolg. Als klap op de vuurpijl kregen we zelfs een bisnummer, iets wat weinig voorkomt in dit genre waar duchtig gebruik werd gemaakt van de keyboards ipv de gitaren, een gegeven dat op veel kritiek botste wat hun cd's betrof maar er live voor zorgde dat het publiek volledig uit de bol ging. Tijdens de bisronde waren er zelfs enkelingen die zich waagden aan een potje crowdsurfen. 65daysofstatic was magisch, subliem en van streel zacht naar oorverdovend mooi!!"
65daysofstatic (ook bekend onder de afkortingen 65dos, 65days, of gewoon 65) zijn dus een instrumentale post-rock band uit Sheffield, Engeland. Ze ontstonden in 2001 en hebben ondertussen een meer dan indrukwekkend parcours afgelegd. Naast het uitbrengen van klassiekers binnen het genre als The fall of Math - een debuut plaat die kan gezien worden als een mijlpaal in de geschiedenis van het postrock genre- hebben 65daysofstatic niet alleen een ijzersterke live reputatie weten uit te bouwen, maar stellen zich ondanks hun succes nog steeds heel sympathiek en respectvol op tegenover hun fans. Reden genoeg om deze legendarische postrock band te gaan zien en horen op Dunk!festival.
Een overzicht van het aanbod op deze eerste festivaldag:
65daysofstatic, Tides From Nebula, Obscure Sphinx, Nils Gröndahl, Spoiwo, Mutiny On The Bounty, Environments, Slowrun, Fall Of Messiah
Vrijdag 6 mei 2016:
Illuminine 13:00–13:40
Waarom we ook op vrijdag aanraden vroeg af te zakken naar Dunk!festival? Illuminine, ofwel Kevin Imbrechts, was wat ons betreft niet alleen één van de beste act die we live zagen, hij bracht met #1 het meest beklijvende album uit van het jaar 2015. We schreven daarover: "Het mooie aan #1 is dat je nergens een gevoel krijgt van langdradigheid. Ondanks de stille sfeer en dat alles instrumentaal gebeurt. De soundscapes hakken gewoon zo diep op je in, dat je in een soort hypnose terecht komt. Met de ogen gesloten komen beelden van vroeger terug. Als jonge tiener maakte ik graag wandelingen door bossen en berglandschappen. Toen viel de oneindigheid van de natuur al op. Die soort oneindigheid voel je ook bij het beluisteren van deze plaat. Elk van de songs is zo opgebouwd dat je als luisteraar geniet, met een grote G". Hij is dan ook de ideale act om deze toch wel heel bijzondere tweede festivaldag met een adembenemende schoonheid in te zetten. Zonder meer een sterke aanrader!
Wat er zo bijzonder is aan dag 2, naast de andere namen op de affiche is dat de The Stargazer Stage voor deze avond zal worden omgetoverd in een The Consouling Stage. In een eerder nieuwsbericht lazen wij het volgende:
"Our good friends of Consouling Sounds had so many great artist to offer that we decided to give them The Stargazer Stage for one day on Friday #dnk16. That means The Stargazer Stage turns into the Consouling Stage that day."
Het aanbod is dan ook overweldigend. Naast CHVE - ofwel het integrerende solo project van AmenRa frontman Colin H. Van Eeckhout - (23u05 - 23u45) treden nog enkele heel begenadigde artiesten aan die één voor één de moeite zijn om uit te checken. Zo mag Monnik (14u40 - 15u10) deze bijzondere dag openen. Deze eenmansband, ondersteund door gitaar en loopsystem, kon onze reporter onlangs nog bekoren met de introspectieve, drone-achtige geluiden toen hij aantrad in Gent tijdens de labelnight van Consouling Sounds daar. Eleanora (16u05–16u40) omschreven als volgt op hun facebook pagina ''Eleanora brings an eclectic blend of sludge, screamo and hardcore. Their music can be described as imminent, fierce and dark.'' zullen ons onderdompelen in het absolute duister, zoals alle bands op die affiche eigenlijk. Ook Barst (17u35 - 18u05) is een eenmansproject. Rond Bart Desmet. die naast zijn project ook zijn kunsten toont bij andere bands. Deze multi-instrumetnalist maakt niet alleen gebruik van een doorsnee gitaar. Door middel van pedals, synths, samplers, drone tracks, drum computers en effects. zal het lijken of een voltallige band staat te spelen. Verwacht u aan weer eens heel doordringende drones die je als mens in een andere wereld doen belanden. YODOK III (19u05–19u55) Kristoffer Lo : tuba, flugabone / Tomas Järmyr : drums / Dirk Serries : electric guitar vormen samen YODOK III. De grote drijfveer van deze heren is experimentele muziek brengen, in de brede zin van dit woord.
Ook hier citeren we even uit wat we lezen op de facebook pagina van deze band: When putting three fine exponents of modern, forward-thinking and experimental music in the same room, the hope is that something a little special is going to be the result. Yodok III are exactly that, all three recognisable by their contribution and yet forced to go beyond that by the other two. Yodok III is primarily a study in ambient drone, but elements of genres as diverse as jazz, rock and even classical can be heard playing their part in this mind-bending tapestry.IIVII (21u05–21u40) Josh Graham is geen onbekende meer in het alternatieve muziekgebeuren. Hij is medeoprichter van o.a. Red Sparowes en Battle of Mice. Met zijn solo project IIVII zal deze multi-instrumentalist vooral grasduinen doorheen het aanbod van Ambient en aanverwante, om ons tot hogere sferen te brengen... weer eens. Kortom, een gebeurtenis die je niet aan jou mag laten voorbij gaan deze bijzondere dag/avond vertoeven in een heel andere, ontontgonnen wereld.
http://www.dunkfestival.be/news/2016/2/14/consouling-stage-for-one-day
Kokomo 16:45–17:30
Keuzes maken zal op deze top dag van het festival Dunk!festival, sowieso geen gemakkelijke opgave worden. Neem nu Kokomo. Ook Kokomo is geen onbekende meer voor ons. Zo bespraken we in 2013 hun titelloos album en schreven daarover: "De zes nummers ademen alleen zowat diezelfde sfeer uit en de aandacht gaat dus wel veel naar de gitaarrifs. Maar zoals we al aangaven, zijn het de drumpartijen die mogen gezien worden als een kers op de taart. Dit zorgt er voor dat Kokomo nog origineel voor de dag komt en niet klinkt als een zoveelste post-rock bandje in een lange rij. Kortom, en dat is misschien wel het belangrijkste, Kokomo is wederom gewoon zichzelf gebleven en eerlijk gezegd meer moest dit echt niet zijn. Klasse plaat van een van de betere post-rock bands die we al hebben mogen aanhoren , wees er vroeg bij op vrijdag in Bevergemse Vijvers voor Dunk!festival, het loont de moeite!" Kokomo zullen nu aantreden op Dunk!festival 2016 maar er is meer. Het gloednieuwe album van Kokomo , 'Monochrome Noise Love' , dat in februari op de markt kwam via Dunk!records . Zal ook op Dunk!festival aan het publiek worden voorgesteld. Deze band volgen we persoonlijk al sinds het prille begin, medio 2008. Tot op heden hebben ze ons nog nooit ontgoocheld, we zijn er zeker van dat het ook nu weer een onvergetelijke belevenis zal worden.
My Sleeping Karma 20:00–21:00
Ook My Sleeping Karma volgen we al enkele jaren. In 2012 bespraken we al een album van My Sleeping Karma. Over die plaat, Soma, schreven we het volgende: "Soma is de perfecte manier om de geest volledig leeg te maken, het 'goden drankje' schijnt dus wel degelijk te werken." Deze Duitse Psychedelische rock band timmeren al sinds 2006 aan de weg. Elk van hun platen heeft een spirituele achtergrond. Zo verwees Soma dus naar een godendrank. Ook in hun nieuwste album Moksha (2015) liggen verwijzingen naar spirituele achtergronden. De term Moksha is in verschillende Indiase religies redding, bevrijding en verlichting. We schreven daarover: Net zoals een intensief gevoel moeilijk is uit te leggen, of begrijpen, is het net dat ongrijpbare van volstrekte rust dat mensen misschien kan doen een geeuw onderdrukken. Daarom is het nodig Moksha te beluisteren met een open geest, en het verstand op nul. Dus niet alleen puur met het gehoor. Moksha is dan ook een plaat die je moet 'voelen' om echt te begrijpen, is onze uiteindelijke conclusie. Bovendien zagen we hen onlangs aantreden in TRIX. Een optreden dat ons deed inzien dat My Sleeping Karma ook op het podium ons tot een complete vorm van 'zen' kan brengen.
"My Sleeping Karma zorgen met hun muziek, met ingetogen momenten tot een snoeiharde climax, voor dezelfde soort intensiviteit dit je terugvindt bij menig postrock band of artiest. Maar het is net die inbreng van eerder psychedelische elementen die ervoor zorgen dat ze niet echt 'postrock' kunnen genoemd worden. Veel woorden worden er niet vuil aan gemaakt, ook geen show elementen of in het publiek springen zoals hun Australische voorganger. Gewoon de beklijvende magisch mooie muziek voor zich laten spreken. Door het publiek bij de strot te grijpen, en ons weer eens een krop in de keel te bezorgen. Vanaf die ene adrenalinestoot, werden we naar de andere gedreven. Zoals My Sleeping Karma op plaat er voor zorgde dat we als luisteraar opperste gemoedsrust en diepe zen kon brengen, lukte dit eveneens op het podium van TRIX." schreven we over hun aantreden in Trix. Zonder meer een aanrader dus op dunk!festival.
Pelican 21:50–23:00
Pelican is een Amerikaanse band. Ze werden in 2001 opgericht in Chicago, Illinois en staan bekend om hun zware en logge nummers die meestal langer dan vijf minuten duren. Vanwege het ontbreken van een zanger wordt Pelican over het algemeen als post-rock of post-metal aangeduid, hoewel de muzikanten zelf geen label op hun muziek willen plakken en claimen dat het maken van instrumentale muziek geen doel op zich is. Ook Pelican zijn geen onbekende meer voor ons. We zagen ze reeds in 2012 op Dunk!festival. En waren toen al enorm onder de indruk. Wat ons vooral is bijgebleven is die wall of sound die op je afkomt, en dat je als luisteraar als het ware wordt meegesleurd in een draaikolk naar diepste bodem van je ziel. Maar zonder meer is Pelican een band die postrock tot postmetal brengt in zijn meest pure vorm. Dit was in 2012 zo en dat is nog steeds het geval.
Stichtend lid Laurent Schroeder-Lebec verliet de band in 2012. Het werd wat stil rond Pelican, die met Forever Becoming in 2013 die stilte doorbraken. Ze serveerden en toch wat harder geluid dan we van hen gewoon waren op die nieuwe plaat. Ondertussen blijven Pelican stevig aan de weg timmeren en zijn ze een gewaardeerde band geworden binnen het postrock tot postmetal en aanverwante, muziekgebeuren. We zien al uit deze toch wel legendarische Amerikaanse band binnen het genre, na al die jaren nog eens terug te zien.
This Will Destroy You 23:50–1:00
This Will Destroy You is eveneens een Amerikaanse post-rockband, die feitelijk geen introductie meer nodig hebben. De band begon in 2005 en bracht in 2006 een ep getiteld Young Mountain uit, die oorspronkelijk als demo was bedoeld. Deze kreeg zeer positieve kritieken. Hierna begon de band met de opnamen voor hun debuutalbum, This Will Destroy You, in 2007. Tot op heden nog steeds een ware postrock klassieker. Dat de band niet is doorgebroken tot een ruimer publiek zoals grootheden als Mogwai? Het verwondert ons nog steeds. Maar binnen het postrock gebeuren behoren ze zeker en vast tot de absolute top. Hun gedenkwaardige doortochten op dunk!festival 2009 en 2012 staan nog steeds in ons geheugen gegrift. We zagen hen in 2014 aantreden in Gent en schreven het volgende: Binnen de set zaten voldoende tempowisselingen. Zo konden we het ene moment een speld horen vallen met zelfs een intimistische en verstilde sfeer tot gevolg, met dank aan de magisch mooie pianoklanken die we te horen kregen, om naderhand over te gaan tot een chaotische en oorverdovende climax. Hierdoor werden we zonder enige waarschuwing tegen de muur gekwakt. Dit laatste kwam dan weer vaak door de verzengde drumpartijen. Bij een bepaalde song waren er zelfs twee drummers aanwezig, wat het geluid alleen maar versterkte. Zoals we reeds aangaven, werden we van de ene naar de andere emotie getransformeerd.
Hun laatste album Another language (2014) voegt wellicht niets toe aan wat we al kennen van This Will Destroy You. Maar nog steeds weten deze heren ons heel diep te raken. Nog een leuke anektode die we jullie niet willen onthouden, in een interview wist Illuminine (Kevin Imbrechts) ons te vertellen dat Young Mountain’ van This Will Destroy You voor hem, we citeren'' De poorten naar stille muziek wagenwijd heeft open gezet''. Om maar te zeggen, deze band beïnvloed nog steeds begenadigde artiesten om parels van platen uit te brengen, maar blijkt zelf ook nog in staat om ons tot diepe ontroering te brengen. De geknipte afsluiter dus van deze toch wel TOP dag van dunk!festival 2016, zonder meer.
Een overzicht van het aanbod op deze tweede festivaldag:
This Will Destroy You, Pelican, My Sleeping Karma, CHVE, IIVII, Her Name Is Calla, Kokomo, YODOK III, Baikonur, Illuminine, Barst, Sounds Like The End Of The World, Eleanora,
Zaterdag 7 mei 2016:
Upcdownc 15:20–16:05
Als we even grasduinen door het aanbod van de laatste festivaldag lijkt het vooral een dagje ontdekkingen doen, experimenteren en afsluiten met Russian circles. Neem nu Upcdownc. Deze Engelse band brengen een mengelmoes van, we citeren: instrumental metal, synth, drone, sludge, stoner, post rock, noise rock. Sinds medio 2000 timmeren Upcdownc al aan de weg. Binnen het wereldje van de zogenaamde experimentele drones tot noise rock is deze band geen onbekende meer. Maar ook wij zagen deze band al live aan het werk op dunk!festival 2014 en schreven over dit aantreden het volgende: "Naast de typische gitaar/drum was er ook een vocale aankleding, daardoor ging het soms meer naar hardcore dan postrock op. Op zich zijn we daar uiteraard niet treurig om, het zorgde ervoor dat het tempo stevig de hoogte inging. De gehele set was, zoals we aangaven, in grote mate opgebouwd rond percussie. Telkens was er dan ook een opbouw naar een grote climax die ons niet onberoerd liet. Echter kwam het absolute hoogtepunt, van een overigens al heel sterk concert, op het einde van de set. De laatste song Dad Rock begon weer met een bas/gitaar gevolgd door de drums. Maar naar het einde gingen alle vier de bandleden achter een drumstel staan waardoor we een chaotisch en apocalyptisch einde kenden rond die percussie. De overdonderende finale, die als een sneltrein over ons heen ging, was de ultieme kers op de taart. Upcdownc zorgde hiermee zowaar voor een eerste hoogtepunt, maar zou zeker niet de laatste zijn bleek later." Zonder meer is deze band een belevenis op zich, en kunnen we elke liefhebber van experimentele instrumentale muziek aanraden rond 15u zeker naar de tent af te zakken. Luister en oordeel vooral zelf via hun bandcamp: https://upcdownc.bandcamp.com/
Wyatt E. 16:10–16:50
Hoe zou een combinatie klinken tussen volgende artiesten? Asva, Moss, Godspeed You ! Black Emperor, Factums, Explosions in the sky, Sleep, Sunn 0))), Earth, Black Boned Angel, Burning Witch, Khanate, Nadja, Om, Rorcal. We komen terecht bij de , volgens hun facebook pagina, uit Israel afkomstige band Wyatt E. Echter blijkt het om een Belgische band te gaan. Deze band uit Luik werd namelijk gevormd door leden van Deuil, The K. en Leaf House. In 2015 brachten Wyatt E. een EP op de markt Mount Sinai/Aswan , de eerste van een serie van zes releases van het drietal. Deze EP bevat amper twee nummers. Maar Mount Sinai heeft alvast een duurtijd van circa 12 minuten. Doom elementen vloeien mooi samen met bijvoorbeeld Ambient. Waardoor je als luisteraar in een diepe trance terecht komt, waaruit je niet meer wil ontsnappen. Het is in een notendop hoe je de muziek van deze Luikse artiesten kan omschrijven. Wyatt E. klinkt als het bastaardkind van Sunn 0))) en Godspeed! You Black Emperor als die moesten besluiten zich samen voort te planten. Daarom, niet te missen ! http://wyattdoom.bandcamp.com/
Syndrome 19:30–20:05
Wie Mathieu Vandekerckhove hoort denkt waarschijnlijk aan AmenRa, Kingdom of Sembler Deah. Maar naast al deze projecten kunnen we ook nog denken aan Syndrome. Dit experimentele project zag op 17 juni 2011 het levenslicht met het debuutalbum ‘Floating Veins. Dit project was - en is nog steeds - voor Mathieu vooral een uitlaatklep om zijn eigenzinnigheid te laten botvieren. Volgens de projectleider (Mathieu) verkent hij met dit project de grenzen van de introspectieve muziek en is het de bedoeling dat wij meegenomen worden op een muzikale trip doorheen vijf akten. Tevens gaat hij dieper in op subgenres als Ambient, drone en doom. "Kenmerkend aan de muziek van Syndrome is vooral, je hoort geen gierende gitaren of doorslaande drumsalvo's. Wel een gitaarspel dat je zou kunnen omschrijven als 'bovennatuurlijk'. Het voelt aan als meegezogen worden naar een andere, onontgonnen dimensie. Ver verwijderd van de aardbol. Want zeg nu zelf, als je aan het luisteren bent heb je toch niet het gevoel dat je helemaal alleen bent in de ruimte?" schreef onze recensent over Now and forever in 2012. Bij die stelling kunnen we ons alleen maar aansluiten, als we de muziek van deze klasse artiest beluisteren. Laat u ook op Dunk!festival naar een andere dimensie wegdrijven. half Acht, zaterdag avond 7 mei.
Dirk Serries: Microphonics 21:05–21:45
Tot circa 2007 verscheen de muziek van Dirk Serries onder de artiestennaam vidnaObmana - 1984-2005. Daarna onder Fear Falls Burning - 2005-2012 . Serries zijn muziek balanceert tussen pure ambient en minimal music. Naast zijn eigen projecten werkte deze veelzijdige artiest ook met o.a. Nadja, Year Of No Light en Steven Wilson. Via het project Microphonics bracht hij in 2008 Microphonics I-V uit. Met ook enkele live registraties tot gevolg. In 2013 kreeg hij heel goede recensies voor Microphonics XXI-XXV (dat alleen de stukken XXII tot XXV bevat). Zijn werk wordt toch als heel uniek beschouwd. Het aanspreken van heel uiteenlopende emoties, door middel van korrelige gitaarlijnen en het schipperen tussen weemoedigheid en hoop. Het is de rode draad doorheen Dirk Serries: Microphonics. Als introductie op de facebookpagina van dit project lezen we het volgende: Fascinated by the power of purity, microphonics is a personal galaxy of harmony and dissonance through dense caleidoscopes of slowly unfolding motives. Wederom een bovennatuurlijke trip? Na Syndrome gewoon blijven hangen daar in de Stargazer Stage op dunk!festival zouden we zeggen.
Yndi Halda 21:50–22:50
Yndi Halda is oud Noors voor Geniet van de eeuwige gelukzaligheid. De band ontstond in 2001. Enjoy Eternal Bliss was meteen ook de titel van hun debuutplaat in 2006. We zagen de band reeds in 2010 op Dunk!festival en waren danig onder de indruk. Een filmfragment daarover kunnen jullie nog eens bekijken via volgende link:
https://vimeo.com/12029419
Ondertussen heeft Yndi Halda niet stil gezeten. Ook al brachten ze ondertusse nog niet echt platenwerk uit, behalve enkele split albums, live hebben ze zowat overal gestaan in de wereld ondertussen. In maart 2016 kwam dan eindelijk een gloednieuwe plaat uit Under Summer. Deze plaat bevat vier nummers met een duurtijd tussen tien en achttien minuten! Dat beloofd een heel lange trip te worden. Maar gezien de indruk die ze in 2010 op ons nalieten, en de ijzersterke 'intensieve' reputatie van deze band? Waard de trip te ondergaan.
Arms and Sleepers 23:05–23:45
Max Lewis en Mirza Ramic vormden medio 2006 Arms and Sleepers. Ondertussen brachten ze circa 22 (jaja, tweeëntwintig! ) albums en EP's uit. Schreven muziek voor Film en TV. Maar vooral speelden ze zowat overal ter wereld shows van Azië tot Centraal Amerika, Noord Amerika en Europa. Over hun aantreden op dunk!festival 2013 schreven we het volgende: "De verwachtingen voor het optreden van Arms and Sleepers waren hoog gespannen. Tijdens hun vorige passage op Dunk!festival slaagden ze er in vriend en vijand te overtuigen, vooral door gebruik van elektronica. Ook nu was het dus vooral die keyboards en synthesizer geluiden die zorgden voor een potje elektronische post-rock, om het zo te noemen. De fans van deze inbreng zullen hier wellicht van hebben genoten. Een meerwaarde waren de visuele effecten. Door beelden op de achtergrond te tonen zorgden Arms and Sleepers er voor dat het concert niet verviel naar een monotoon geluid. Net door het combineren van beide aspecten en dus zowel oor en oog te proberen strelen mogen we wederom spreken van een geslaagd optreden wederom."
Doorheen hun platenwerk valt vooral op dat dit duo, ondanks alles, dat ze toch diezelfde lijnen blijven volgen. Daar is op zich niets mis mee. Echt nieuwe zieltjes hiermee winnen? Dat weten we niet, maar als het combineren van integrerende visuele effecten en geluiden die ons toen konden bedwelmen, weer naar voor worden gebracht. Dan kunnen we deze band alleen maar aanraden. Net omdat ze standvastig een concept blijven gebruiken, dat harten raakt en zielen doorboort. Reeds sinds meer dan tien jaar.
Russian Circles 23:50–1:00
In het bonte rijtje 'postrock en aanverwante' grootheden als Mogwai, 65daysofstatic, Explosions in the Sky, This Will Destroy You, God is An Astronaut, MONO tot bijvoorbeeld Godspeed! You Black Emperor horen Russian Circles zeker thuis - Met andere woorden spelen er alvast drie van deze 'superbands' op Dunk!festival. Russian Circles mag het festival afsluiten, en zal zeker voor een volkstoeloop zorgen op deze zaterdag. Of zo zou het toch moeten zijn. Het vermengen van de alles verpulverende Post Metal, met subtiele Postrock. Het is ondertussen niet bijster uniek meer, en al zoveel voorgedaan. Maar medio 2004 leek Russian Circles daardoor toch te zorgen voor een mijlpaal, binnen het genre. Ondertussen brachten ze ook klassieke platen op de markt. Zoals daar zijn: Geneva (2009), Empros (2011) en Memorial (2012).
Ondanks hun status zijn Russian Circles echter binnen dit alternatieve genre, zelf eigenlijk ook altijd heel alternatief gebleven. En toch bouwden ze ondertussen een soort cult status op, met een grote ban schare vurige fans tot gevolg. Wat ons betreft horen ze echter zonder schroom thuis in rijtje eerder genoemde grootheden binnen het genre. We zagen hen o.a. nog in Ancienne Belgique vorig jaar en schreven daarover: "Wederom slaagde Russian Circles er weer in verschillende uiteenlopende emoties naar boven te brengen. Van het beeldschone 309 over het kippenvelmoment bezorgende Geneva. Telkens kregen we datzelfde intensief gevoel vanbinnen. Hoewel elk van die nummers wat diezelfde richting lijkt uit te gaan, zoals we eerder aangaven, is de impact telkens zo immens groot dat dit geen storende invloed heeft. Integendeel. Dit komt mede door de variatie binnen elk van die songs. Vaak krijgen we heel verrassende mokerslagen, tot plots een heel verstilde sfeer, om daarna ons weer murw te slaan. Het voelt aan als het vertoeven op een roetsjbaan. Waar je het ene moment geniet van de omgeving, om dan plots in rotvaart naar beneden te tuimelen, die diepe afgrond in. Daardoor slaagde Russian Circles erin onze aandacht levendig te houden, de gehele set door. Er werd zowaar zelfs een bisnummer toegevoegd aan die set. Youngblood was dan ook die ultieme kers op de taart. Waardoor je als luisteraar met een stralende glimlach en twinkelende ogen van geluk, de zaal kon verlaten. Zonder enige interactie naar het publiek toe, en met puur hun instrumenten voor zich te laten spreken , en dat 1u30 lang, slaagde Russian Circles er weer eens in ons onder te dompelen in een bad van ultieme intensiviteit. Meer hadden niet nodig om de komende werkweek met volle moed aan te vatten." Wij hopen dat we hier niets moeten aan toevoegen om jullie te overtuigen om deze postrock grootheden niet aan jullie te laten voorbij gaan. Zaterdag 7 mei op dunk!festival, omstreeks middernacht. Een sterke aanrader!
Een overzicht van het aanbod van deze derde festivaldag:
Russian Circles, Yndi Halda, Collapse Under The Empire, Arms And Sleepers (full live band), Nordic Giants, I AM Waiting For You Last Summer, Dirk Serries: Microphonics, Thank U For Smoking, UpcDownC, Syndrome, The Hirsch Effekt, Herbstlaub, Flies Are Spies From Hell, Wyatt E.
Het volledige tijdschema kunnen jullie bekijken via de volgende link:
Ticket informatie:
Combi: 105 euro
Dag tickets: 55 euro (donderdag) en 65 euro (vrijdag of zaterdag)
Ook interessant om weten: Room for 2 or 3 people at 3km from the festival (3 nights, separate bathroom, breakfast available for an extra €5/person) VERY LIMITED (TICKETS for the festival are NOT INCLUDED in this ticket type:http://www.vakantiewoningdepoort.be/
Voor verdere informatie over de band, accomodatie en dergelijke meer verwijzen we jullie graag door naar de website: http://www.dunkfestival.be/#new-page of de facebookpagina van het evenement: https://www.facebook.com/dunkfestival
