Naar goede gewoonte presenteren we ook dit jaar weer eindejaarslijstjes. We hebben het ietswat anders aangepakt en ingekort zodat jullie vlugger mee zijn met onze reporters en fotografen. Lees er hier het relaas van onze reporter Jens Deklerck.
Dunk! Festival is uitgegroeid tot een vaste waarde op mijn eigen kalender, maar dit jaar was het extra speciaal. Voor het eerst was ik op de drie festivaldagen aanwezig, als reporter dan nog, en liet ik mij voor het eerst onderdompelen in het campinggevoel van een festival.
Het moet gezegd worden: Naast al deze persoonlijke extra’s maakte Dunk! Festival ook in 2017 met bravoure haar geduldig opgebouwde reputatie van ‘kleinschalig’ en ‘gezellig’ festival waar. Deze kernwaarden werd opnieuw feilloos gekoppeld aan een uitmuntende line-up voor de liefhebbers van het nichegenre post-rock en aanverwante experimentele muziek. De unieke setting in het bos, de internationale sfeer, de organisatie en de bands zelfs maakten stuk voor stuk indruk. Een toppertje om te koesteren.
Tonnen nieuwe releases uit binnen- en buitenland passeerden in sneltempo de revue. Er eentje uitkiezen was met andere woorden geen sinecure. Het pure gevoel zou uiteindelijk de doorslag geven. Mijn keuze viel op “Monolith Of The Malign”, de debuutplaat van de Zweedse death metal formatie Pale King. Pale King versmelt melodische death metal met het gevoel van old school death metal waardoor een uniek episch geheel ontstaat. De sfeervolle en bombastische muziek houdt een kleine 40 minuten lang een constante roes aan. Het woord adempauze lijkt een onbekend gegeven voor deze band. Een heel pak luisterbeurten later maakt mijn geest nog steeds met plezier diezelfde rit naar een climax in hogere en helse horrorsferen.
De keuze voor het optreden van Amon Amarth op Alcatraz Hard Rock & Metal Festival 2017 is een keuze van het hart. Toen ik me een dikke tien jaar geleden begon te bekeren tot de metalwereld was Amon Amarth één van de eerste bands waar ik mij mee identificeerde. Toch zou het tot 2017 duren om deze Zweden live aan het werk te kunnen zien… en deze live ervaring overtrof zowaar nog het studiomateriaal. De massieve stem van zanger Johan Hegg galmde tot ver buiten de festivalweide terwijl op het podium een episch verhaal werd gebracht, inclusief vikinggevecht, snek en zeemonster. De overdaad aan pyro’s was zelfs niet nodig om het publiek tot op de achterste rijen te verwarmen. Deze show had alles, zowel visueel als muzikaal.
