Interview met Freddy Cricien van Madball

Interviews:Nederlands
 Filip Vanhoof    10 augustus 2018

Indien je ouder bent dan 35 jaar en al fan bent van het hardere genre sinds de jaren '90 van de vorige eeuw zal de show Headbanger's Ball je zeker niet onbekend in de oren klinken. Het stamt uit een tijd dat de M van MTV nog voor 'music' stond. Er was zelfs een plaatsje gereserveerd, op maandag als ik me niet vergis, voor harde muziek (dit is trouwens ooit in gang geschoten door toedoen van Dee Snider). Er zijn clips uit die tijd die in mijn geheugen gegrift staan van het afsluitende stuk Into The Pit"Blashyrkh (Mighty Ravendark)" van Immortal"Dreaming In Red" van Dismember"Inferior Devoties" van Hypocrisy en ga zo maar door. De Europese versie van deze show liep tot 1997, net nog goed om de met bakstenen gevulde clip voor "Pride (Demonstrating My Style)" te leren kennen.


En hoewel ik geen connaisseur ben van Hardcore en ook de ambitie niet koester om me daar heel erg in te verdiepen, is deze band me altijd blijven interesseren. Op "Pride" hoorde ik eerlijke recht in-your-face muziek met een tekst over respect en voor jezelf opkomen, en muzikaal lag het zeker niet ver van mijn eigen interesses af. De vocalen waren krachtig, de attitude ook, en bij het ontluikende Youtube is die song al héél wat op mijn computerscherm voorbij gekomen.

 

 

Op Graspop Metal Meeting had ik de opportuniteit om eventjes met frontman Freddy Cricien te spreken. Over de show, maar ook over de laatste plaat die dit jaar is uitgekomen via Nuclear Blast: For The Cause. En zoals dat altijd gaat met interviews op festivals gaat dat gepaard met het missen van shows, slechte timing en een zoektocht naar artiest & plaats. Nadat het twee keer uitgesteld werd wist ik de zanger toch te vinden, en ontmoette ik een vriendelijke man die me meteen een drankje aanbood en zijn compagnon aan tafel naar de bar stuurde voor een koffietje. Niet moeilijk dat dit eerder uitdraaide in een gesprek en iets minder in een interview.

Bedankt voor de koffie!

Geen probleem! Hoe gaat het met je?

Met mij gaat het prima, en met jou? Zin in het optreden deze avond?

Ja, absoluut, ik ben in form.

 


© Mats Palnickx

 

Intussen is jullie nieuwe plaat For The Causeuit, wat voor reacties heb je al gekregen?

We hebben al veel reacties gekregen en gelezen en ik ben blij te zeggen dat die over het algemeen zeer goed zijn, hoewel het natuurlijk nog niet zo heel lang uit is haha. Voorlopig kan ik dus echt niet klagen. Het is eigenlijk zelfs zo dat de reacties nog beter zijn dan albums die we in het verleden hebben gemaakt.

Klinkt goed! Ik heb het album zelf maar een drietal keer kunnen beluisteren, maar wat me vooral opviel is dat het erg dwingend klinkt. Niet abnormaal dat een NYH schijf vrij in your face is uiteraard.

Ik hou wel van je woordkeuze haha, it’s surely kicking ass, en ik hoor heel graag dat het woord dwingend wordt gebruikt. Het is absoluut goed om zo over te komen.

Het is volgens mij ook nodig in dit type muziek. Neem bv Pro Pain, een band die de live songs veel strakker speelt dan op plaat. Een gevoel dat jullie op plaat reeds hebben.

Daar kan ik je wel in volgen, op plaat klinken ze zeker minder strak en dat is dan weer jammer.

Op deze plaat klinken jullie dus al zo, al moet ik toegeven dat ik geen Hardcore fanaat ben, ik ben meer een Death & Black Metal liefhebber.

Haha, geen probleem hoor, we hebben allemaal onze eigen voorkeuren.

Ik ken jullie van vroeger sinds jullie de clip “Pride” uitbrachten.

Wow, dat is al wel even geleden!

Dat klopt, maar ik geniet nog altijd van de punch in dat nummer, en het komt ook nog geregeld voorbij in mijn playlists.

Dank je wel! Dat kan ik altijd appreciëren. En het klopt dat de punch er nog altijd in zit en de tekst zeker nu nog toepasbaar is. We proberen altijd wel iets nuttigs mee te geven naar onze fans toe.

Ja, in een interview dat ik online las zag ik dat je vindt dat mensen altijd voor iets moeten staan, of voor iets moeten kunnen vechten. Een cause.  Dan denk ik dat je in de huidige wereld niet gauw uitgeput zal zijn qua onderwerpen.

Haha, ja klopt, misschien zelfs wat te veel onderwerpen.

Na de aanslagen die gebeurden in Europa duurde het niet zo lang voor ik begon te vermoeden dat dit wel is kick ass muziek kon opleveren in de komende jaren.

Zo kan je ’t ook bekijken haha, maar ja, ergens klopt het ook wel. Zo’n dingen inspireren artiesten en muzikanten, iets dat moeilijke tijden altijd met zich mee zal brengen. Je kan agressie of woede op een plaat moeilijk faken.

Vanavond staan jullie op de Jupiler Stage. Wordt het een show die draait rond dat laatste album?

Oh het wordt een typische show. De opportuniteit om op dit geweldige festival te mogen spelen was er zonder de nieuwe plaat ook gekomen. Eerlijk gezegd was die er zelfs al lang voor er sprake was van het uitbrengen van nieuw materiaal. We zijn al een hele lange tijd geleden geboekt, zeker al sinds vorig jaar. We gingen hier dus zeker al spelen en daar willen we dan ook zoveel mogelijk hart en ziel insteken als op eender welk optreden. Maar het is nu zo dat het album uit is gekomen tijdens deze tour en dat is toch de kers op de taart voor ons. Natuurlijk gaan we nieuwe nummers spelen want dat willen we erg graag.

Je zegt dat het album “met wat geluk” is uitgekomen tijdens de tour. Was dat dan nooit de bedoeling?

Wel, eerlijk gezegd, de opnames zijn erg vaak uitgesteld geweest en we waren eigenlijk nooit zeker dat het op tijd zou uitkomen. Op een gegeven moment zou het nog voor de zomer verschijnen, maar dat gebeurde dan niet. Door het tourschema zelf dat vrij druk is en uiteraard ook ons persoonlijke leven. Dan zou het voor de zomer zijn en dan kregen we te horen dat het kon zijn dat het uitgesteld werd tot na de zomer. Dat is natuurlijk niet waar we wilden belanden dus ik ben blij dat het toch helemaal op tijd uit kon komen. Net tijdens de reeds geboekte shows. Het viel allemaal op zijn plaats dus.

De band bestaat al eventjes, dit is intussen jullie zevende Graspop.

Is dat echt zo?  Volgens mij zijn het er eigenlijk vijf. [na check zijn het er inderdaad vijf, my bad! Fv] Ik weet dat eigenlijk wel zeker.

Dan ben ik betrekkelijk in mijn voorbereiding gefaald haha! Maar goed, jullie spelen hier zeker al van 1997. Ik kom hier sinds 1996 en heb het festival altijd zien groeien.

Ja ik ook. Het is hier verdomd groot geworden.

In het begin was er een aparte Hardcore stage

Ja dat herinner ik me! Gek, ik herinner me van heel veel festivals erg veel. Op dat podium stonden bands als Downset bijvoorbeeld. Ik herinner me ook nog Hellfest toen het klein en gezellig was haha.

Dat is dan het leuke aan zo lang in de scene te zitten. Hoe houden jullie het allemaal interessant voor jezelf? Komt het maken van nieuwe songs nog altijd heel erg natuurlijk of moet je het intussen een beetje forceren?

Het is een mix van alles wat. We hebben de funderingen al. We zijn bekend voor een bepaalde stijl binnen hardcore. Dus dat hebben we al en daarom moeten we dat nooit meer opnieuw gaan zoeken. Maar we halen nog altijd inspiratie en motivatie uit zoveel zaken. Keeping it fresh komt eigenlijk nog heel natuurlijk. We hebben nooit de luxe gehad om als band een houding aan te nemen van “Hey, wij zijn Madball, we doen ons ding en respecteer ons nu maar!”. Neen, we moeten er nog altijd voor vechten. En dat brengt dan weer de motivatie en dat leidt op haar beurt naar songs die nog fresh klinken zoals vroeger. We willen zoals elke band altijd een beter album maken als het vorige. Zeker bij Hardcore. Onze subcultuur is toch wat verschillend van de andere. Maar we willen het ook beter doen dan de albums van de andere bands binnen ons genre. Zo houden we de rivaliteit levend en dat uit zich ook vaak in kwaliteit.

De subcultuur is NYH, New York Hardcore. Ik ga je niet vragen waar die term vandaan komt want ja, jullie spelen Hardcore en jullie zijn van New York …

Haha! Dank u. Het klopt nog eens volledig ook.

Maar voor een vrij grote leek als mezelf, hoe zou je de stijl definiëren ten opzichte van de andere subgenres binnen HC?

Ik denk dat het vooral in het dwingende karakter zit waar je het interview mee begon. We zijn gestart als underdog van de HC-wereld. New York was niet de eerste scene. Er zijn er die ons lang voor waren. Maar als je van New York bent wil je gewoon beter doen, want zo zijn New Yorkers. We hebben zeker en vast een zeer chauvinistische houding. En dat zit in het DNA van al de bands uit New York. We tonen het wel op verschillende manieren maar dat is volgens mij de rode draad die die benaming kan definiëren. We willen ons altijd blijven bewijzen, altijd dat stapje verder gaan.

Wat is je mening over Metalcore? Er zit zeker wat HC in die sound vind ik.

O ja? Wel, ik spreek me niet zo graag uit over anderen. Ik probeer ook nooit negatief te zijn over wat anderen doen simpelweg omdat ik ook niet wil dat mensen negatief zijn over wat wij doen. Er gebeuren wel wat dingen in de scene waarbij ik wel is denk van “what the hell ?” Ik heb zelf graag dat wanneer men een oordeel klaar heeft over onze muziek men toch de moeite heeft gedaan om alles bij elkaar op te tellen. De muziek maar ook de teksten. Maar is Metalcore mijn ding? Nee. Maar ik heb al wel dingen gehoord die ik ok vind hoor, maar ook weer heel wat andere dingen binnen die stijl die dat niet zijn volgens mij. Maar het is een sound die waarschijnlijk wel wat werd geïnspireerd door sommige bands binnen de Hardcore.

Zijn er bands die je hier wil bekijken vandaag? Het is een vreemde affiche vandaag door de komst van Guns N’ Roses.

Ik heb het bekeken en het is inderdaad een bizarre affiche vandaag. Ik denk dat ik toch naar Guns N' Roses ga kijken. Ik ben geen grote fan maar Appetite For Destruction is wel een geweldige plaat, dat kan echt niemand ontkennen. Ik ben best wel curieus! Het is zo’n band die normaal nooit op dezelfde affiche zal staan. In al die jaren dat ik tour is het alvast nooit voorgevallen.