Interview afname datum: 27 augustus 2009
Het is al enige tijd geleden dat we nog iets van Angeli Di Pietra hebben gehoord. Op 8 mei bracht deze band hun nieuwe album uit welke al enkele maanden via internet te bestellen valt. De link vind u onderaan dit interview. Wij hebben enkele interessante vragen kunnen stellen aan een bandlid, wie weet kom je nu nog meer te weten over deze band!
Graag had ik dit interview gestart met een cliché vraagje. Wie of wat is Angeli Di Pietra, welk genre spelen jullie, hoe is de band ontstaan en vanwaar komt de bandnaam?
Guy: Angeli di Pietra is een groepje gemotiveerde en goed bevriende muzikanten die de passie voor muziek en dan in het bijzonder metal delen. Zelf omschrijven we onze stijl als powerfolk. Je kan die een mix van powermetal en folk noemen, al zit er nog meer in, maar dat zijn zowat de meest herkenbare ingrediënten. Elk bandlid heeft wel een ander favoriet genre waardoor de mengeling hopelijk origineel en fris klinkt. Zelf heb ik waarschijnlijk de extreemste smaak van iedereen,
Quevin (gitarist) heeft een zwak voor acts als Children of Bodom, Gaël (gitarist) voor bands als Helloween, ... Enfin, vanalles wat.
De band is begonnen toen Quevin en Gaël elkaar tegenkwamen op een Halloweenfeestje en omdat ze beiden een metalshirt aanhadden, begonnen ze te praten. Ze waren beiden op zoek naar muzikanten voor een band en zo is de bal stilaan aan het rollen gegaan. In de tussentijd zijn er natuurlijk de onvermijdelijke personeelswissels geweest, maar op dit moment is de line-up bijzonder sterk en hopelijk kunnen we in deze bezetting onze hele carrière verdergaan, het voelt alleszins bijzonder goed aan.
De bandnaam zelf komt van een song van Rhapsody. Het klinkt catchy en is wat apart, wat ook wel zorgt dat mensen de naam sneller onthouden. De zoveelste cliché Tolkien ripoff of een Engelse term blijft niet hangen, een Italiaanse naam wél. Het vreemde is wel dat Italianen er rotsvast van overtuigd zijn dat we wel Italiaans moeten zijn en het bizar vinden dat wij voor een dergelijke naam gekozen hebben. Wel grappig dat niemand ooit struikelt over de horden Italiaanse bands met een Engelse naam, maar kom. (lacht)
Nu onze lezers weten wie jullie zijn start ik met een niet onbelangrijke vraag. Jullie hebben op 8 mei 2009 een CD uitgebracht. Volgens diverse blogberichten op jullie myspace en andere sites werd er vol verwachting uitgekeken naar die CD. Verlangden jullie naar dit moment of behoort het uitbrengen van een CD tot de standaard taken van een band?
Guy: Beide. Héél simpel. Elke band wil dat zijn muziek gehoord wordt en dat mensen ermee in contact komen. Je schaaft immers behoorlijk lang aan songs tot ze opnamewaardig zijn, of althans zo doen wij dat. Het heeft weinig zin om mediocre songs uit te brengen want daar zijn wij niet tevreden mee en zijn de mensen ook niet happig op. Een band die niet graag platen wil uitbrengen, is vierkant slecht bezig in mijn opzicht. Willen we ervan leven?
Nou, dat zou een mooie bonus zijn, maar dat is niet onze hoofdgedachte. Dan hadden we wel popmuziek gemaakt (en dan nog). Zo'n cd is altijd als een baby ter wereld brengen, maar het verschil is wel dat eens de cd de wereld ingegaan is, je het moet loslaten. Goeie reviews zijn geweldig, maar ook slechte moet je erbij nemen, je kan immers nooit iedereen plezieren. We laten de mensen zelf wel beslissen of ze het goed vinden of niet. Nu zijn we alweer volop bezig met de voorbereiding van cd nummer twee, dus... Stilstand is achteruitgaan, en wij willen elke keer net dat trapje hoger. Het volgende album bereikt hopelijk nog wat meer mensen, en is ook voor ons net dat beetje beter dan de vorige.
The sky is the limit en wij groeien uiteraard ook als songschrijvers en muzikanten. Een band die bij elke release slechter wordt zou maar bijzonder raar zijn.
Sorry bandleden maar deze vraag moest er gewoon op. Op 31 juli 2009 werd er een CD-release party gepland. Helaas moest deze afgezegd worden. Tot op heden is de reden voor velen nog onbekend, kun je enige duidelijkheid scheppen?
Guy: Nou, die uitleg is heel simpel. Op 8 mei hadden we de officiële releaseparty in Antwerpen en dat liep als een trein, maar we hadden daarna jammer genoeg weinig shows. Het plan werd opgezet om een optreden te spelen in Leuven, waar we nog niet eerder hebben gespeeld, maar door een technische fout van de zaal is het optreden niet doorgegaan. De mensen van de zaal hadden een dubbele boeking gedaan en wij zijn daardoor 'gestraft', zo je wil. Shit happens. We halen dat nog wel eens in, want het is altijd leuk om ergens te spelen waar we voorheen nog niet geraakt zijn.
Jullie hebben sinds het ontstaan van de band nog niet stilgezeten wat betreft het recorden van CD’/MCD’s & EP’s. Zo brachten jullie in 2005 maar liefst 2 MCD’s uit. Vanwaar dat idee?
Guy: Nou, we hadden in het begin 'Believe in Angels' opgenomen en waren nog niet klaar met het artwork. Maar er stonden wel optredens aan te komen, met name Metal at the Attic in Turnhout. Dus drukten we zelf een speciale oplage van die demo speciaal voor die show. Daarna konden we de reguliere versie van 'Believe in Angels' uitbrengen. Onze 'MySpace EP' was eigenlijk een handig promotiemiddel en een goede poging om zoveel mogelijk mensen te bereiken, en dat heeft ook zijn vruchten afgeworpen. Noem het een strategische zet in de richting van werelddominantie. (lacht) Het was ook om promotionele redenen dat we besloten om die MySpace EP gratis te verdelen. Dat heeft zijn effect niet gemist!
Een algemene SABAM vraag. Hoe kijken jullie aan tegen deze organisatie die momenteel de gewone mens in kosten gaat jagen. Geef gerust een ongezouten mening.
Guy: Het idee achter Sabam is uitstekend. Laten we eerlijk zijn: elke muzikant wiens muziek wordt gedraaid, wil daar uiteindelijk ook een beetje geld van zien. Volgens mij (en ik spreek dan ook echt voor mezelf) zit het probleem eerder in de werking en sommige personen aldaar. The system works, it takes people to fuck it up. Dat gaat trouwens voor meer dingen op. Gema in Duitsland en Stemra in Nederland zijn precies hetzelfde soort organisatie, en daar loopt dat vlotter, dus ik denk dat een reorganisatie van Sabam aan de orde is. Dat is misschien een vies woord in tijden van 'economische crisis', maar ik sta niet echt bekend om voorzichtige uitspraken. (lacht)
Myspace is tot op heden het meest gegeerde middel om bekende en onbekende bands naambekendheid in te blazen. Hoe kijken jullie aan tegen dit fenomeen? Zijn jullie gebonden aan de myspace of hebben de mensen het vooral van live-optredens?
Guy: Ik hou ervan. Het is een promotiemiddel en elke band heeft promotie nodig. Hoe gaat iemand anders mensen van over de hele wereld bereiken? Tapetraden was leuk, maar erg omslachtig (ja, ik ben ondertussen zo oud) (lacht). Iedereen kan eens luisteren, en als ze leuk vinden wat ze horen, kopen ze misschien een cd of gaan ze misschien naar een optreden komen, dus... Maar je mag er ook niet té afhankelijk van worden. Dit volgende klinkt misschien arrogant, maar we hebben ook veel te danken aan onze liveshows.
Mensen genieten nog echt van een enthousiaste band en we doen ook ons uiterste best om telkens zo enthousiast en zo goed mogelijk voor de dag te komen. Natuurlijk lukt dat de ene keer beter dan de andere, we zijn ook maar mensen, maar we winnen dankzij onze liveshows toch telkens een paar fans bij. Al heb je er maar eentje overtuigd per keer, na honderd optredens zijn dat honderd fans erbij, dus... Ik heb een rothekel aan acts die hun publiek als bagger behandelen. Je moet respect hebben voor mensen die betaald hebben om je te komen zien.
Pas op, dat moet ook niet te ver in de andere richting doorslaan, maar een gezonde balans is toch wel vereist. Ik heb zelf liever liveshows, omdat je contact toch ook directer blijft en je sneller kan inspelen op de 'mood' van het moment. Maar als hedendaagse band kan je volgens mij niet meer zonder iets als MySpace.
Het is al lang geen publiek geheim meer dat je via myspace ook kunt downloaden. Wat vinden jullie de term “downloaden” algemeen? Zijn jullie voor of tegen?
Guy: Dat blijft dubbel. Aan de ene kant verlies je potentieel inkomen, aan de andere kant win je zo al eens wat fans. Maar iemand die echt van je muziek houdt, gaat uiteindelijk toch de cd kopen. Het blijft toch net leuker wanneer je een echt boekje en een verzorgd product in je handen hebt. Toegegeven, in het huidige klimaat klinkt dat misschien oubollig, maar zelf koop ik ook nog altijd al m'n cd's, zo steun je tenminste de bands zelf. Of je koopt een shirt. Het internet is een mooi middel om mensen je muziek te laten horen en hopelijk beslissen ze dan om ons te steunen en tasten ze in de geldbuidel.
Een vraag voor de vrouw onder de bandleden. Toen ik jullie bezig zag op Frostrock 2009 en diverse andere optredens sprong voor mij het vrouwelijk schoon er toch wel bovenuit. Kun jij je plan trekken binnen de band of hebben de mannen meer inspraak?
Guy: Sjoera kan zeker haar plan trekken. We zijn als grote broers die haar liefdevol plagen van tijd tot tijd, maar ze heeft meer dan genoeg spreekwoordelijke ballen aan haar lijf. Ze schrijft trouwens meestal haar eigen zanglijnen en teksten, afhankelijk van wie van ons beiden de hoofdbrok pent. De laatste tijd trek ik dat wat meer naar me toe, maar dat wil niet zeggen als zou ze geen inbreng meer hebben.
Muziekgewijs is het vooral Gaël die het meeste in de pap te brokken heeft, maar hij schrijft dan ook het leeuwendeel van de songs, dus... Een band is trouwens altijd een democratie met een dictator aan het hoofd. Daarmee bedoel ik dat iedereen zeker en vast zijn of haar inbreng mag en moet hebben, maar aan het eind van de dag moet er iemand zijn die de knoop doorhakt. Maar op vocaal en tekstueel vlak kunnen zowel Sjoera als ikzelf volledig ons ding doen en we zorgen er ook voor dat alles in functie van de song staat.
Zijn er plannen in de toekomst om een (wereld)tournee op te starten met de band?
Guy: Vooral dromen! (lacht) We zijn nu nog véél te klein om een heuse wereldtournee te doen, je moet al van verdomd goeden huize zijn of walgelijk veel support hebben om dat te kunnen. We zullen al beginnen met wat kleinere tours links en rechts en zien wel of en hoe het groeit. Eerst de buurlanden, en dan mogelijk wat verder. Het mag ook geen té grote financiële kater bezorgen. Het zou natuurlijk wel de max zijn om bv een maand doorheen Europa te trekken, maar we kunnen het ons op dit ogenblik gewoon niet permitteren. Iedereen heeft een vaste baan, ik sta in het onderwijs en heb dus geen verlofdagen naar keuze en ik heb een gezin. Dat betekent gewoon beter plannen. Zeg nooit 'nooit', en het zal er wel eens van komen om door Europa te trekken, maar laten we stap voor stap zetten.
Stel dat jij in het voorprogramma mag spelen van een heel gekende band, welke zou je dan kiezen?
Guy: Dat is heel moeilijk, want omdat iedereen een ander genre genegen is, krijg je vaak bijzonder uiteenlopende antwoorden. Binnen de folkmetal hebben we al gespeeld met Korpiklaani en Eluveitie, en dat was héél leuk. Finntroll zou geestig zijn. Zelf zou ik Primordial wel zien zitten, maar dat is misschien een grote stijlbreuk. Mijn überbands zijn Carcass of At the Gates, maar dat past dan weer niet meer binnen eenzelfde genre. We zijn echter niet kieskeurig, en telkens we de kans krijgen om met een grotere act op te treden, proberen we die kans te grijpen. Wie weet wat de toekomst nog allemaal brengt...
In een interview geef ik het laatste woord graag aan de band zelf. Is er nog iets dat jullie aan onze lezers willen meedelen? Laat dit dan pure reclame zijn voor jullie band of wat zelf-promotie. Het maakt niet uit.
Guy: Bezoek zeker onze webspace (www.angeli-di-pietra.com) en bijpassend forum, bezoek de MySpace (www.myspace.com/angelidipietra), kom naar onze shows, koop onze cd, koop een shirt, kom op de foto, verkoop uw ziel aan ons en trakteer ons eens op een pintje. (lacht)
