"Je kunt de vraag stellen of we een waanzinnige collectief leed willen ondergaan om opnieuw urgente vernieuwende muziek te creëren? Of willen we in deze comfortabele situatie blijven vertoeven?" Interview: Beyt Bey - KRAAK Festival

Interviews:Nederlands
  Erik Vandamme    20 februari 2016

Op zondag 31 januari zakten we af naar Ancienne Belgique voor een nieuwe versie van 'The Sound of the Belgian Underground' een organisatie tussen AB en Subbacultcha Belgium. We hadden een fijn gesprek met Beyt Bey de organisator van een ander, heel kunstzinnig underground festival KRAAK Festival . Dit gaat in 2016 door op 26, 27 en 28 februari in de Beursschouwburg te Brussel. De preview kunnen jullie hier nog eens nalezen:


Niels, vertel eens wat staat er allemaal op het menu op KRAAK festival deze keer?

Vrijdag spelen ondermeer Che Chen, een New Yorkse multi-instrumentalist die ook deel is van 75 dollar Bill — die komen zaterdag naar het festival —, psychedelische garagerockers Timeless Reality, de nieuwe band van Dennis Tyfus en Floris Vanhoof, Volmacht. Ilta Hämärä speelt ook en is de band van twee andere titanen uit de Belgische underground Bart De Paepe en Timo Van Luijk. We feesten verder met Dj Kerm, vertegenwoordiger van het Gentse chapter van de Belgische underground.

Zaterdag krijgen we een bonte mix, de namiddag serveert intense deep listening met o.m. de Legendarische Italiaanse cult composer en percussionist Lino Capra Vaccina en het even legendarische Poolse avant-garde ensemble Ksiezyc. ’s Avonds wordt in aloude stijl in je gezicht gebeukt, met o.a. een parallel programma samengesteld door González Entertainment — aka Bear Bones, Lay Low, en lid van de satanische crust punkers Viper Pit. Daarnaast speelt Mark Fell, de ene helft van het IDM duo. De ongekroonde koningen van de Brusselse Crap Wave-scene Shetahr is ook een heel leuke toevoeging. En nog veel ander moois gaande van weirde elektronica met Three Legged Race en Carrageenan, noisepunk van Guttersnipe en meer om je brein te openen.

Zondag zijn we trots om Hermann Nitsch — wereldberoemd kunstenaar, sleutelfiguur binnen het Wiener Aktionisme en onvermoeibaar heer en meester in zijn Gesamtkunstwerk — te mogen verwelkomen.

Ik heb de namen overlopen, en vind er wel enkele heel begenadigde artiesten tussen die ik ''eens een kans zou geven'' maar geef zelf eens een paar gouden tips? Wie zouden onze lezers zeker moeten gaan zien?

Iedereen is even belangrijk. We kozen ze met zorg en dankzij ons overontwikkelde gut feeling. Zelf kijk ik uit naar Herman Nitsch en het Poolse Widt, die avant-opera brengen. Ook Lino Capra Vaccina is zonder meer een levende legendes. En dan zwijg ik nog over de Belgische grootheden binnen de underground. Kortom, zoals ik aangaf, de volledige affiche is een sterke aanrader. Van begin tot einde, van boven tot onder.

Als ik de festivalnamen overloop zie ik enorm veel postpunk tot psychedelische muziek. Is er in de underground een revival van postpunk bezig?

Gho, postpunk en psychedelica zijn sinds de explosie van de underground begin jaren 2000 alomtegenwoordig, naast noise, improv, technoise, of old school avant-garde. Elk jaar verschuift het accent een beetje. En an sich maakt dat niet zoveel uit, lijkt me. Ik herinner me een discussie met één van de KRAAK artiesten Lieven Martens Moana over bepaalde bands die hij beschouwde als mimesisten — die te veel hun helden proberen te imiteren. Hij gaf de voorkeur aan ‘authentieke’ figuren, sterke  persoonlijkheden die hun eigen visie koppig navolgen. Ik denk dat je bijvoorbeeld over de huidige KRAAK festival affiche kan zeggen dat elke artiest zo’n sterk figuur is, maar evengoed dat iedereen de mosterd haalt bij wat er vroeger is gebeurd. Maar de grote revolutionairen haalden evengoed hun mosterd bij hun helden. Iemand als Gerhard Rühm, onlangs nog op één van de afleveringen van KRAAK en De PLAYER’s concertreeks Braublff (materie und laut) haalde ook evengoed de mosterd bij schoenberg of webern. Misschien is de vraag, ‘wat is nieuw, wat is een revival, wat is authentiek’ in 2016 een beetje naast de kwestie, omdat ze afleidt van wat muzikanten feitelijk creëren.

Een artiest die ik heb ontdekt op KRAAK is Kurt Vile, tegenwoordig ook bij het grote publiek goed gekend. Heb je daar nog contact mee? Of is hij jullie vergeten :)

Ik persoonlijk heb geen contact. Maar hij heeft wel contact met KRAAK en gaat soms pinten pakken met de vorige KRAAK garde — de beroemde avant-garde dichter Perry Kraaivalk, en Tommy De Nys — als hij in ons land is. Kurt Vile is zeker niet naast zijn schoenen beginnen lopen ondanks zijn succes. Dat siert hem.

Dan kom ik aan mijn volgende vraag, is KRAAK festival voor sommige artiesten een springplank geweest naar een ruim publiek?

Sommige zijn wel degelijk doorgebroken naar een ruimer publiek. Zoals Kurt Vile of Sleaford Mods. KRAAK heeft daar zeker een rol in gespeeld, uiteraard niet de enige.

Zijn er gezien de grote stroom van genres, sub genres, artiesten, streaming via spotify en wat weet ik veel.. nog toekomstperspectieven voor de underground?

Het is een interessante vraag of er in zo’n overaanbod nog werkelijk ‘nieuwe’ muziek kan ontstaan. Wanneer je in de geschiedenis kijkt, is zeer veel vernieuwende muziek ontstaan juist na WOI en II. Een periode waarin een geloof in de Oude humanistische waarden ineenstorten. Thomas Mann en Jozef Roth schreven hierover heel interessante verhalen. Na de WO I & II was er overduidelijk nood aan nieuwe vormen van cultuur, en muzikanten gingen als wetenschappers letterlijk op zoek naar nieuwe geluiden, nieuwe technologiën en uitdrukkingsvormen.

Nu zie je precies een onmogelijkheid om waarlijk nieuwe geluiden en muziek te vinden, in een periode van continue nieuwe bands, nieuwe technologie, lijken we met z’n allen in een flux te zitten waarin steeds teruggegrepen wordt naar het verleden. Wat ook logisch is, we zien alleen maar grootste ver van ons bed drama’s — zoals wat in het Midden-Oosten gebeurt. Maar we ervaren die voorlopig nog niet in ons persoonlijk, veilige leven. Je kunt de vraag stellen of we een waanzinnige collectief leed willen ondergaan om opnieuw urgente vernieuwende muziek te creëren? Of willen we in deze comfortable situatie blijven vertoeven?

KRAAK is uiteraard veel meer dan het festival, er is ook een platenlabel? of heb ik het mis? Wat zijn de verdere activiteiten van KRAAK.

KRAAK is een platenlabel, of een productiehuis die haar producties neerpleurt op vinyl, en concerten organiseert— die specifiek thema’s of onderwerpen uitlichten, zoals pakweg exotica in muziek, of de link tussen taal en muziek. Daarnaast zetten we samen met de Vooruit een tweede groot festival op, dat Eastern Daze heet, en avant-garde en etnische muziek aan elkaar linkt. We brengen ook af en toe The Avant-Guardian uit, een tijdschrift over de huidige staat van muziek, en zijn twee keer per maand te horen op radio panik, als De Neus Van God.

Vroeger was KRAAK festival één dag, waarom is er geopteerd voor meerdere dagen?

Om minder van de hak op de tak te springen zoals afgelopen jaren, de acts inhoudelijk samen te kunnen zetten. Door drie dagen te programmeren is er ook meer ademruimte, waardoor we hopen dat het publiek minder snel verzadigd is. Iets dat vaak leek voor te komen wanneer je het festival op één dag houdt.

Meer informatie over KRAAK festival vinden jullie ook op de website:  http://kraak.net/festival2016/