Interview: Iwein Denayer (Doodsangst, Humanity Defiled..): Geld laat me koud, maar artiesten die met hart en ziel aan hun muziek sleutelen, krijgen niet de waardering die ze verdienen.

Interviews:Nederlands
  Erik Vandamme    5 februari 2016

Je hebt zo van die artiesten die heel uiteenlopende magische projecten naar voor brengen, die voor een ruim publiek helaas wat verborgen lijken te blijven. Neem nu Iwein Denayer wiens project Humanity Defiled onder de loep namen. We schreven daarover: Conclusie: Iwein, ofwel Humanity Defiled levert met The Demise of the Sane een plaat af die schippert tussen het snoeiharde van death metal en het angstaanjagende mooie van doom metal. Maar telkens met de ene bedoeling de luisteraar in een donkere roes te doen belanden, om  uiteindelijk de ziel tot een soort duistere rust te brengen. Met een indrukwekkend samenspel tussen dreigende vocalen, tot een instrumentale aankleding die aanvoelt als ijzingwekkende klauwen die onze strot dichtknijpen. Kortom wie houdt van de ultieme duisternis, en het gelukzalige gevoel van vertoeven in de meest donkere gedachten van je ziel. Zal in deze plaat zeker zijn gading vinden. Wij genoten in elk geval met volle teugen van deze trip. Het daglicht deed zelfs pijn aan onze ogen. Met dank aan Iwein en zijn aangrijpende mooi, donker pallet van dwingende geluiden. Met zijn ander project Doodsangst begaat hij eveneens ijzingwekkende tot angstaanjagende magisch mooie wegen. Opvallend hierin zowel de plaat Doodsangst(2012) en de zekere afgrond (2014) zijn in de Nederlandse taal. We legden Iwein enkele prangende vragen voor over het hoe, waarom en waar?


Goedenavond :) Ik besprak de cd 'The Demise of the Sane' van Humanity Defiled. Wat me vooral opviel is de kruisbestuiving tussen death en doom metal. Vanwaar de interesse voor deze beide genres?

Wat Death Metal betreft, mensen zeggen dat het een beperkt genre is. Maar ik heb ondervonden dat je daar echter veel kanten mee uit kan. Je kan er uitgebreid op verder borduren, en botst vaak op verrassende wendingen binnen die muziekstijl. Wat Doom Metal betreft? Daar zitten enorm veel emoties in die ik graag verwerk in mijn muziek.

Doodsangst, je ander project, is in de Nederlandse taal. Ik hoor vooral veel instrumentale songs, waarom in het Nederlands? Wat is de onderliggende bedoeling daarvan?

Hoewel het instrumentaal is, zijn er wel degelijk teksten. Bij de eerste Demo heb ik mijn inspiratie gehaald uit het boek 'Vlaamse Sagen' uit de jaren '70. De teksten waren een ware inspiratie, en vind je terug op https://doodsangst.bandcamp.com/album/doodsangst.

De hoes van die eerste demo heb ik gehaald uit dat boek. De tekenaar van deze prachtige tekening was helaas ondertussen overleden. Via facebook ben ik in contact gekomen met familie, en heb uiteindelijk toestemming gekregen van de weduwe om deze tekening te gebruiken. Wat de Vlaamse Taal betreft, kan ik zeggen dat de Vlaamse Taal een heel mooie en onderschatte taal is. Emoties kan je uiteindelijk beter uitdrukken in je moedertaal. Dat was een inspiratiebron voor Doodsangst. Vandaar het Nederlands, de tekst moet je gewoon er bij denken, en je voelt waar het over gaat.

Wat dat laatste project betreft, mogen we in de nabije toekomst meer verwachten van Doodsangst? Of eerder Humanity Defiled?

Eerder misschien 2017. Wat Doodsangst betreft ben ik wel met iets bijzonders bezig. We zijn een heel klein dorpje maar met een groot cultureel hart. In het buurtcafé zijn er regelmatig 'evenementen'. De voorzitter van de werkgroep heeft me aangesproken om iets te doen met muziek en teksten. In de recent gerestaureerde kerk zou hij graag mijn muziek gebruiken voor een speciaal project, ergens in oktober of november. Met muziek van Doodsangst. Een combinatie tussen mijn muziek en poëzie.

Zijn er naast die twee nog andere projecten waar je aan mee werkt?

Ik heb een nummer gemaakt voor een goede kameraad... Een andere vriend heeft drie nummers gemaakt waar ik aan mee werk. Maar niet echt meer 'projecten' dan dit. Het is eigenlijk met mijn twee projecten al druk genoeg. Om daar nog meer bij te nemen? Nee, wel links en rechts eens iemand 'helpen'.

Mogen we ons ook verwachten aan concerten met één of meerdere projecten?

Het is niet mijn bedoeling om echt 'live te gaan optreden'. De tijd en zo ontbreken een beetje. Maar ik heb niet echt de ambitie met mijn muziek op te treden. Het is eerder een hobby, maken van muziek en dat delen met de wereld. Daarom bied ik mijn muziek gratis aan via bandcamp. Maar ermee optreden? Ik heb wel ergens een versterker staan en zo, maar nee dat is niet de bedoeling uiteindelijk.

We keren even terug in de tijd. Hoe is je passie voor muziek ontstaan? Wanneer ben je begonnen met 'muziek maken'? En vooral hoe, waar en waarom? :)

De passie is eigenlijk ontstaan toen ik circa 9 jaar was en de cassettes van mijn vader in handen kreeg. Deep Purple en zo. En de 'hardere nummers' spraken me zeker aan. Daarna zijn o.a. ook Slayer gekomen. Daar had ik in het begin schrik van. Maar die groep ben ik meer en meer beginnen appreciëren. Gaandeweg begon ik akoestische gitaar te spelen. Ik heb eerst in een klein bandje gespeeld, dat een hele hoop stijlen mixte. Dead End was de naam. Het was telkens een probleem om te gaan repeteren. De afstand was nogal groot. Hoewel de passie heel groot was, was het een beetje moeilijk om dit verder uit te bouwen. Ik heb de hardcore scene altijd een warm hart toegedragen. Midden jaren '90 waren gouden jaren. Ik speelde bij een metalcore band die Remain heette en een oldschool hardcore band met de naam Time Out. Daarmee namen we 3 demo’s op. En traden we bovendien  redelijk wat op. Ik heb dat altijd met hart en ziel gedaan. De laatste band waar ik bij speelde, was Steengruis. Grindcore met vettige teksten. Die bestaan nog steeds. Nu ja, wat kleine 'successen' maar uiteindelijk was het niet mogelijk om hiermee ver te geraken

Zijn er mogelijkheden om met je projecten door te breken naar een, laat ons zeggen, ruim publiek? Of is dit niet echt de bedoeling?

Nee, de ambitie om door te breken is er niet echt. Maar ik ben toch telkens onder de indruk van hoe mensen reageren op mijn muziek. Ook in het buitenland. Het verwondert me enorm. Ik ben vooral onder de indruk geweest van de publicatie van een interview in het Amerikaanse Decibel Magazine... De onverwachte positieve feedback in binnen en buitenland, het verbaast me nog steeds.

Je hebt naast je muziek ook een gezin. Is dit goed te combineren? Je hebt , vermoed ik ook een dagelijkse job naast 'het maken van muziek'?

Ik heb geen deadlines. Als ik op een avond goesting heb om gezellig in de zetel te hangen, doe ik dat gewoon. Heb ik goesting om wat muziek te maken, en dat past in mijn gezinssituatie, dan kan ik dat doen. Ik voel geen enkele druk. Onze kinderen sporten ook, die komen uiteraard op de eerste plaats. Muziek is gewoon een puur hobby, en moet dat ook blijven.

Zou je met jouw muziek je boterham kunnen verdienen eigenlijk?

Moest ik daar via bandcamp nu bijvoorbeeld vijf euro vragen om te downloaden,dan zou ik daar misschien wel iets kunnen aan 'verdienen'. Maar om te zeggen, het zout op mijn patatten? Met mijn muziek? Nee dat denk ik niet.

Hoe reageert het publiek over het algemeen? Met andere woorden hebben je projecten jou enige succes gebracht (in gelijk welke vorm)

Ik ervaar succes vooral in de vorm van positieve feedback van luisteraars. Het mooie is dat ik reacties krijg van over de hele wereld. Van in het midden-oosten tot Rusland, tot Zuid-Amerika. Dat bewijst voor mij nog steeds dat metal (en muziek in ’t algemeen) universeel is.

Is er een verschil tussen de twee projecten?

Bij de eerste demo van Doodsangst zitten niet echt veel verschillen. Ik kan in beide mijn emoties kwijt, het is haast therapeutisch. Ik ben een optimist. Maar dingen waar ik me kwaad in maak, kan ik kwijt in die beide projecten. Bij Doodsangst is vooral de eerste demo wel enorm geïnspireerd op die Vlaamse Sagen. Ik probeer mijn muziek bij dat project dan ook te projecteren op de Nederlandse sagen. Maar op beide projecten kan ik mijn 'woede' over bepaalde zaken gewoon los laten.

Je kunt niet voorbij aan de sociale media, heeft dat een positieve of eerder negatieve impact op het maken en 'verkopen' van je muziek? Ik heb het voornamelijk over spotify, bandcamp tot activiteiten op twitter tot facebook en dergelijke meer. Hoe sta je tegenover de 'hoeveelheid' sociale media die op ons afkomen. Met andere woorden.

Ik maak gebruik van bandcamp, dus de sociale media, om mijn muziek op de wereld los te laten. Je kunt met die media enorm veel mensen bereiken. Ik download soms dingen, maar als ik het echt goed vind koop ik het ook 'echt aan'. De sociale media gebruiken om muziek te ontdekken? Ja. Daar ben ik zeker voor te vinden.

Mijn laatste vraag, heb je enige belangrijke mededelingen naar onze lezers toe? Spuw uw gal uit! :)

Ik kan me kwaad maken in de tonnen platte, commerciële muziek die gemaakt wordt. Die mensen hebben enorm veel succes terwijl muzikanten die kwalitatief hoogstaande muziek maken in de schaduw blijven staan. Geld laat me koud, maar artiesten die met hart en ziel aan hun muziek sleutelen, krijgen niet de waardering die ze verdienen. Het gaat daarom niet om mij. Ik zie gewoon veel te veel onrecht in de muziekbusiness. Daar kan ik me echt kwaad in maken. Dat laat ik ook los in mijn muziek.

De muziek van beide projecten vinden jullie via volgende links:

Doodsangst: https://doodsangst.bandcamp.com/

Humanity Defiled: http://humanitydefiled.bandcamp.com/